Het dodental is gestegen naar 8.306, onder wie 3.547 kinderen.
We kijken dezer dagen niet op een dode meer of minder. Volgens het Oekraïense leger zijn sinds de start van de invasie op 24 februari 2022 maar liefst 300.000 Russische militairen gesneuveld. Geen probleem, volgens de regels van het oorlogje voeren: het zijn ten slotte ‘maar’ militairen. Even verderop, in het beloofde land, ligt het gevoeliger. Israël heeft al zeker 1.400 slachtoffers moeten incasseren en heeft uit wraak/vergelding volledige wijken in Gaza plat gelegd. Het dodental aan Palestijnse kant is gestegen naar 8.306, onder wie 3.547 kinderen. Bijna allemaal burgers dus, en dat mag niet. Of beter, dat mag niet zomaar.
Volgens de Verenigde Naties zijn er inbreuken zijn geweest op het internationaal humanitair recht. Bij het Internationaal Strafhof in Den Haag lopen er op dit moment verschillende onderzoeken naar oorlogsmisdaden door beide partijen. Maar zijn het etnische zuiveringen, of genocide? Ja, en nee, klinkt het. Opmerkelijk is alvast dat de wereld toekijkt, zonder in te grijpen als scheidsrechter.
Mogen we voorzichtig stellen dat de reactie van Israël disproportioneel is, zonder dat we daarvoor in de ban worden geslagen? Hoe moeten we benoemen wat zich – as we speak – in Gaza voltrekt? Christophe Busch – directeur bij het Hannah Arendt Instituut, dat zich bezighoudt met mensenrechten en verbinding in de samenleving – zegt bij VRT NWS dat je moet opletten om niet al te lichtzinnig de beschuldiging “genocide” in de mond te nemen. Hij denkt zelfs dat er voorlopig zelfs geen sprake is van genocide. “Er bestaat daar immers een internationaal erkende definitie voor”, aldus Busch. “Zo moet er een duidelijke intentionaliteit zijn. Dat betekent dat het de bedoeling is van de actoren om een bepaalde groep, in zijn totaliteit of gedeeltelijk, te vernietigen. Maar die intentie is erg moeilijk te bewijzen."
Israël plakt zichzelf - letterlijk - een Jodenster op alsof WO II hen een vrijgeleide geeft om zich met gelijk welke middelen te “verdedigen tegen terreur”. Volgens het oorlogsrecht lmag dat ook, je verdedigen, maar dan moet die reactie zich richten op de terreurorganisatie, en moet men daarbij trachten om zo weinig mogelijk burgerslachtoffers te maken. Dat is niet het geval, of op z'n minst een punt voor discussie. "Jamaar, Hamas verbergt zich tussen de burgerbevolking", hoor je Israël roepen.
"Als je kijkt naar Gaza, zie je dat het aandeel burgerdoden zo disproportioneel groot is, dat je bijna niet anders kan dan spreken van oorlogsmisdaden”, aldus Busch.
Internationale gerechtshoven, zoals het Internationaal Strafhof en internationale tribunalen, zijn bevoegd om genocidezaken te berechten en om te bepalen of er sprake is van genocide. Zij hanteren de volgende regels in het kader van het Verdrag inzake de Preventie en Bestraffing van Genocide, aangenomen door de Verenigde Naties in 1948. Volgens dat verdrag spreken we van een genocide als aan onderstaande punten voldaan wordt.
1.De daden van genocide moeten gericht zijn op een nationale, etnische, religieuze of raciale groep
2.Er moeten vernietigende handelingen gesteld worden, zoals het doden, ernstig verwonden, toebrengen van mentale en psychologische schade, creëren van toxische levensomstandigheden, invoeren van geboortebeperkingsmaatregelen of de gedwongen overplaatsing van kinderen van de ene groep naar de andere
3.Genocidale daden moeten systematisch en op grote schaal worden uitgevoerd
4.Er moet een duidelijke intentie zijn om te vernietigen
Genocidale misdrijven verjaren niet. Het zou zo maar eens kunnen dat de beslissingen van vandaag pas over 20 of 30 jaar door een rechtbank worden veroordeeld. Staten, leiders, de wirwar van actoren, ... Uiteindelijk kan iedereen ter verantwoording worden geroepen.
Afwachten.
