Volgende week schittert Lasgo-zangeres Jelle van Dael op het hoofdpodium van het gloednieuwe dancefestival Land of Love. Niet als zangeres, maar als dj. Dat leest u goed.
Al tien jaar lang zingt Jelle van Dael de pannen van het dak als zangeres van Lasgo. Dat doet de 27-jarige P-babe maar al te graag, maar twee jaar geleden vond ze de weg achter de draaitafels en daar wil ze nog wel een tijdje blijven vertoeven.
Zolang ze maar op een podium kan staan, want dat is voor de Limburgse schone de beste therapie die er bestaat. “Van zodra ik het podium bestijg, ben ik iemand helemaal anders. Dan ben ik totally lost and crazy”. Een hoekje meer of minder eraf, Jelle heeft onze volle aandacht.
Iedereen kent jou als het gezicht van Lasgo. Waarom ben je nu ook in de dj-wereld gestapt?
VAN DAEL: “Voor en na mijn optredens met Lasgo draaiden er vaak dj’s. Als ik hen bezig zag, kreeg ik steeds zin om ook achter de draaitafels te staan. Als zangeres is je repertoire beperkt. Als dj kan je veel verder gaan. Het is heerlijk om te spelen wat ik voel dat het publiek op dat moment nodig heeft. Ondertussen ben ik twee jaar bezig als dj en heb ik op heel wat grote feestjes gedraaid. In België heb ik bijvoorbeeld op Summerfestival gestaan en deed ik mijn ding in La Rocca. Maar ik heb ook al getourd in Brazilië. Negen optredens op twaalf dagen verspreid over heel het land. Lekker druk, zo heb ik het graag! Zeker mijn passage in Sirena, toen de achtste grootste nachtclub ter wereld, is me altijd bijgebleven.”
In tegenstelling tot vele dj’s, draai je niet één stijl, hè?
VAN DAEL: “Ik vind dat als je een goed verhaal wilt vertellen met muziek, je verschillende stijlen door elkaar mag gooien. Ik draai vaak dansbare, niet te zware commerciële muziek. Het is een mengeling van leuke vibes, van artiesten die ik zelf graag hoor. Maar ik gooi er bijvoorbeeld ook graag een techno- of deephouse-plaat in. Af en toe eens een onverwachte schijf bovenhalen, daar hou ik van. Ik heb er zelf ook een hoekje af en dat hoor je aan mijn sets.” (lacht)
En speciaal voor Land of Love ga je iets speciaals doen, was het niet?
VAN DAEL: “Strippen! (lacht) Nee, da’s niet waar. Ik heb inderdaad een leuk extraatje aan mijn set toegevoegd. Er komt een live gegeven bij, wat mij losmaakt van de dj booth. Land of Love zal een van de eerste festivals zijn waar ik die show ga opvoeren.”
Soms willen dj's met me samenwerken, maar achteraf blijkt dat ze gewoon met mij willen daten.
Opdringerige mannen
De laatste jaren zijn vrouwen serieus opgekomen in het dj-circuit. Dat is een positieve evolutie, maar ik kan me voorstellen dat dat niet altijd even makkelijk is.
VAN DAEL: “Ik vind het fijn dat er meer dj-vrouwen zijn. Dat maakt het toegankelijker voor iedereen. Ik ben zelf heel grote fan van Nina Kraviz en Sam Divine, maar ook Amelie Lens en Charlotte de Witte, bijvoorbeeld, zijn heel goed bezig. Je moet inderdaad je mannetje kunnen staan in dat wereldje, maar ik kan dat wel. Ik heb er al bijna tien jaar ervaring in, want voor en na Lasgo draaiden vaak dj’s, dus ik werd met Lasgo soms geboekt op het hoofdpodium van een hardstyle-feestje. Geloof me: op zo’n plekken heb je als Lasgo-zangeresje stalen ballen nodig om het publiek mee te krijgen."
"En ook naast het podium gaat het er soms heftig aan toe. Je moet echt een harde huid hebben. Er zijn zoveel artiesten, en niet iedereen gunt elkaars succes, wat spijtig is. Je moet in jezelf geloven en als je dit werk graag doet, moet je daar tegen kunnen. Ik kan me daar gelukkig tegen wapenen.”
Als vrouw maak je ongetwijfeld ook vreemde toestanden mee…
VAN DAEL: “Helaas wel, maar dat viel al bij al nog wel mee. Het blijft gelukkig ook allemaal grappig. Vaak wachten mannen me op aan het podium, en in Engeland volgde een groepje me zelfs tot aan het hotel. Heel bizar. En dj’s die voorstellen om met mij samen te werken, maar achteraf blijkt dat ze gewoon met mij willen daten. Ze kunnen proberen, maar het zal niet lukken. (lacht) Meestal ga ik na mijn show braafjes weg. Dat is het beste wat je kunt doen, want anders gebeuren er misschien foute dingen. Als er dan nog fans zijn, maak ik daar wel tijd voor, maar je gaat me na mijn set niet met een fles wodka in mijn handen tegenkomen in de backstage. Of aan de toog. Nagenieten doe ik liever thuis of op hotel.”
Je staat al jarenlang op het podium. Wat spreekt je daar zo in aan?
VAN DAEL: “Op het podium kan ik iemand zijn die ik thuis niet kan zijn. Die switch is er ook meteen. Van zodra ik het podium bestijg, ben ik iemand helemaal anders. Dan ben ik totally lost and crazy. En als ik dan weer van het podium ga, word ik weer gewoon Jelle, die een heel pak stiller en rustiger is. Ik heb die prikkels echt nodig."
"Ik ben iemand die veel afleiding nodig heeft. Als ik lang met één project bezig ben, moet ik er iets anders bij doen, want anders laat ik het liggen. Ik moet ook telkens kunnen evolueren. Als ik blijf stilstaan, word ik zot. Dat is gezond, maar niet altijd even gezellig voor mijn omgeving. Ik word huizen bijvoorbeeld heel snel beu. (lacht) Dat is de aard van het beestje, denk ik.”
Je gaat me na mijn optreden niet met een fles wodka tegenkomen. Dat doe ik liever thuis.
Saaie muziekschool
Valt zo’n chaotisch artiestenleven goed te combineren als mama?
VAN DAEL: “Absoluut. Ik ben meestal ’s avonds en in het weekend weg van huis, dus ik zie mijn vijfjarig zoontje Kellen meer dan een gemiddelde carrièrevrouw, denk ik. Af en toe, als ik in de namiddag een optreden heb, probeer ik hem mee te nemen. Zo grappig, met dat koptelefoontje op zijn hoofd. En dan schreeuwt hij de hele tijd: ‘mama, mama!’. Ik kan hem dan uiteraard niet de hele tijd aandacht geven en daar heeft hij het lastig mee. Hij wil mij voor zich alleen en niet voor zoveel mensen. Als hij wat ouder is en later mag opblijven, ga ik hem vaker meenemen.”
Heeft hij jouw muzikale genen overgekregen?
VAN DAEL: “Hij is wel geïnteresseerd in de instrumenten die ik thuis heb staan, zoals gitaren en synthesizers. Maar op dit moment is hij nogal ruw, dus ga ik hem daar niet op loslaten, want dat overleven die instrumenten niet. (lacht) Binnen een jaar gaat hij naar het eerste leerjaar en dan wil ik hem naar de muziekschool sturen. Ik heb dat zelf nooit gedaan omdat ik dat te saai vond. Twee keer heb ik het geprobeerd, maar telkens ben ik weer afgehaakt. Ik heb muziek op het gevoel geleerd. Ik speel wel wat piano, maar vraag me niet om een Beethoven te spelen. Maar nu heb ik wel spijt dat ik in de muziekschool niet heb doorgezet. Die muzikale basis is toch belangrijk als je iets in deze sector wilt doen, dus ga ik hem stimuleren om dat wel te doen.”
Naaktshoots doe ik niet meer. My naked body is for my husband.
Geen naaktshoots meer
Je hebt vroeger vaak voor P-magazine en Ché model gestaan. Zou je dat nog doen?
VAN DAEL: “Ja, als ik inspraak heb in de styling. Ik zou niet zomaar alles nog aanvaarden, maar ik zou het wel op mijn manier willen doen. Het moet bij mij passen. Vroeger werd ik vaak in outfits gestoken die niet bij mij pasten, of werd mijn haar gestyled zoals ik het zelf nooit zou doen. Dat was leuk, maar dat hoeft voor mij niet meer. Nu wil ik het thema mee bepalen, welke kleding ik draag en hoe ik eruitzie.”
Hoe anders zou dat zijn?
VAN DAEL: “Je zult de echte Jelle zien. Als ik een shoot doe, wil ik mezelf laten zien, niet de gestylede Jelle. Mij moet je bijvoorbeeld niet in een retro-outfit steken. Ik zou dan eerder kiezen voor zwart, of zo.”
In Ché ging je halfnaakt. Zou je zo’n pikante shoots nog aandurven?
VAN DAEL: “Dat doe ik niet meer. Nu hou ik Kellen nog van het internet met paswoorden, maar binnenkort gaat hij naar school en als hij of de kinderen van zijn klas me dan zouden googelen, ja, dat wil ik hem echt niet aandoen. En mezelf ook niet. My naked body is for my husband.” (lacht)
Land Of Love vindt plaats op 26 augustus in Torhout van 14.00u tot 02.00u.
