Prinses Laetitia is hoofdredactrice van het schoolmagazine Two Zero One van de Engelse kostschool Bromsgrove.
Laetitia is het jongste kind van Astrid en Lorenz en dus de zus van Amedeo, Joachim, Laura en Luisa.
In de laatste editie schreef de prinses een merkwaardig gedicht.
Met slappe armen lag ik met mijn ogen gericht naar het parelachtige plafond
Ik denk na over het vergeten gevoel van de vermetelheid van vrijheid,
Het gevoel niet beteugeld te zijn,
Het vermogen om controle te hebben over het onbekende
Ik verlang naar eindeloze nachten van gelach, om grote ogen van opwinding te zien als het geluid van weer een nieuwsbericht weerklinkt in de kamer als de opdringerige muren beginnen te trillen
Nagels doorboren door mijn huid als een verlammende angst me naar de versleten vloer van mijn slaapkamer duwt
Mijn zware wimpers bewegen langzaam als een kooi zich rond mijn keel vormt en ingesloten gedachten in mijn hoofd
Er volgt een sprankelende stilte, voor altijd beperkt tot mijn onrust
Hieronder de oorspronkelijke tekst van het gedicht:
Flaccid arms, I lay with my eyes facing the pearly ceiling
I ponder on the forgotten feeling of the temerity of liberty, the feeling of being uncurbed, the ability to have control over the unknown
I long for endless nights of laughter, to see wide eyes of excitement as the sound of yet another news announcement resounds around the room as the intrusive walls begin to tremble
nails pierce through my skin as crippling fear pins me down to the timeworn floor of my bedroom
my heavy lashes move slowly as a cage forms around my throat entrapping thoughts in my mind
a gushing silence ensues, forever confined to my disquietude.
