Deceuninck – Quick-Step verslagen door een motard of door blinde ambitie?
Eddy Lissens is een 64-jarige gepensioneerde politieman uit Leuven. Gisteren werd hij tegen wil en dank wereldberoemd/berucht omdat hij op de moto werd aangereden door Julian Alaphilippe. De wereldkampioen zat toen in de winnende kopgroep met Van Aert en Van der Poel. Van Aert die op kop reed, profiteerde zolang mogelijk van de slipstream van de motor die uiterst rechts van de weg reed. Alaphilippe was met zijn communicatie-apparatuur bezig en smakte tegen het asfalt. Hij ligt vandaag op de operatietafel in Herentals met twee gebroken vingers.
De motard is er het hart van in en voelt zich schuldig. “Ik kreeg na de koers alle zonden van de wereld over me heen”, zegt hij in Het Nieuwsblad. Toch wordt de arme man nog gespaard door de wielerploegen. Een vernietigend oordeel blijft uit. Al vraagt men zich wel luidop af wat motoren op die plek deden.
Volgens ploegleider Wilfried Peeters kan je de schuld niet bij Alaphilippe leggen. “Je kan van een renner niet verwachten dat er plots twee motoren opduiken in die bocht.” Maar je kan je ook afvragen of de ambitie en de extreme gretigheid van Alaphilippe - die zijn regenboogtrui glans wilde geven - geen recept is voor miserie: 'wegens het nemen van teveel risico’s.'
Blijft er alleen nog een 'wat als' over. Bij Quickstep is het zonder meer duidelijk dat Julian de beste in koers was. Volgens Lefevere hoefde hij zelfs geen poging meer te wagen om de snelle Van Aert af te schudden. Volgens Lefevere is Julian na zo’n lange koers zelfs sneller dan Wout. In Milaan-San Remo verloor Alaphilippe met het kleinste verschil van Van Aert. “Maar hij had toen voordien wel vier keer van fiets moeten veranderen.”
Nja, wat als?
