Mauro Pawlowski gaat solo met 'Eternal Sunday Drive'.
Hij is vijftig geworden en heeft zichzelf gevonden. Na Gruppo di Pawlowski, Evil Superstars, dEUS en Maurits Pauwels, The Grooms, Hitsville Drunks, The Love Substitutes,Kiss My Jazz en is hij nu zichzelf: Mauro Pawlowski. Wie aan Pawlowski denkt, denkt arty farty tegendraads experimenteren, maar zit er behoorlijk naast.
Een boek beoordeel je niet naar de cover en goede wijn behoeft geen krans. Pawlowski is een trouw minnaar en dat mag je letterlijk en figuurlijk nemen. Al kan je Pawlowski op het vlak van groepen wel betichten van veelwijverij. Doch, geen rock&roll-leven volgens de definitie van dat genre. Wat niet wegneemt dat hij ‘anders’ is. Of moeten we zeggen ‘bijzonder’?
De zingende gitarist doet het nu in zijn eentje en levert een authentiek album af. Fris en toegankelijk. Pawlowski noemt het zelf “dad rock”. Je hoort dan ook dan ook kleuren die je al eens meent gehoord te hebben: Duran Duran, Brian Ferry, Peter Gabriel.
‘Eternal Sunday Drive’ is een popplaat over de liefde.
