Vandaag wordt in Aalst de ‘hold-up’ van Bende van NIjvel van 9 november 1985 herdacht.
Het is officieel het laatste wapenfeit van de Bende al wordt door sommigen aangenomen dat de moord op Juan Mendez van FN begin 1986 ook te maken heeft met de Bende.
Na die ‘hold-up’ van Aalst waren er in elk geval geen aanslagen meer op die warenhuisketen van Delhaize. Dat plotse einde roept vragen op. Werd een lid van de Bende daar gedood? Kregen de bendeleden wat ze wilden (een grote som geld)? Was het doel bereikt (angst bij de bevolking door de 'Strategie van de Spanning')?
Een hypothese die al lang bestaat - maar amper werd onderzocht volgens de twee Bendecommissies - is dat de onderneming Delhaize of een of meerdere bestuurders van die onderneming werden afgeperst. Het gaat om racket.
Een bestuurder die toen op diverse manieren in het oog sprong van de speurders was zeker Jacques le Clercq. Le Clercq werd geboren in Elsene op 15 augustus 1929. Hij trouwt met Thérèse Blaton. Het koppel gaat al in 1976 uit elkaar, maar de scheiding wordt pas in 1983 officieel bekrachtigd. Le Clercq hertrouwt in mei 1983 met Winnie Mansfield. Le Clercq wordt ook de vertegenwoordiger van Delhaize in de VS. Daar heeft de grootgrutter heel veel ambitie. Niet iedereen waardeert dat daar.
Een bron: “In 1957 zetelde Marcel le Clercq in de bestuursraad van Delhaize en werd er in 1962 zelfs voorzitter van. Jacques, de zoon van Marcel, zou later genoemd worden in de dossiers rond de Bende van Nijvel, midden de jaren 80. Le Clercq woonde (voor zijn vertrek naar de VS) in Tervuren, in de Karel van Lorreinenlaan op nummer 19 en was dus een buur van Felix Przedborski op nummer 13.”
In een gevonden reiskoffer in april 1984 van Claude Dubois zitten wapens. Er zit ook een notitie in die gevonden reiskoffer van gangster en moordenaar Dubois, verwijzend naar ‘Leclercq Jacques, ‘boss de Delhaize - 250.000 actions de 5.000’, omgerekend 1,25 miljard frank. Het is een van de meest intrigerende onderdelen van dit verhaal. Een verklaring werd nooit gevonden.
Op het stukje papier staat volgens een verslag van de speurders nog een andere naam. Die is onleesbaar volgens die Bendespeurders want doorstreept. En er staat ook nog een bedrag op, eveneens doorstreept en dus onleesbaar.
Onderzoeker Georges Berghezan in Trafics d'armes vers l'Afrique: pleins feux sur les réseaux français et le "savoir-faire belge": “Ten slotte was (Ronald) Rossignol een zakenpartner van Claude Dubois, verdacht van de moord op zijn vriendin en stond hij zelf dicht bij Jacques le Clercq, beheerder van de supermarktketen Delhaize - de belangrijkste keten die het doelwit is van de killers van de Bende en verantwoordelijk voor de keten in de VS. Le Clercq was ook actief in het milieu van de prostitutie en had diverse panden gefinancierd.”
De Tijd: "Rossignol treft men ook in de kleine luchtvaartmaatschappij Rossair Jet (failliet in 1983) die in luchtvaartkringen een zeer bedenkelijke reputatie had opgebouwd. Rossair Jet was eigenaar van een toestel dat werd ingezet voor trafieken van verdovende middelen en van diamant."
Een bestuurder van Delhaize zakelijk actief in het prostitutiemileu? Dat is toch wel zeer merkwaardig. Le Clercq had de panden voor prostituee Nicole Andrien gefinancierd. Hij deed met haar “gemeenschappelijke projecten”.
Wat een van die panden betreft, noteert een speurder letterlijk: pedofilie (in het Frans op de nota die we konden inkijken). Het gaat niet om een pand in de Aarschotstraat. Ter info: er staan vandaag nog steeds 3 panden in de Aarschotstraat op haar naam.
Christian Smets van de VSSE verklaarde in zijn ‘testament’ dat Delhaize het voorwerp was van ‘racket’. Draait die toch rond bestuurder Jacques le Clercq? Heeft de racket iets te maken met het misdaadmilieu (prostitutie, drugs, zwart geld, wapens)?
Ook Jean-Paul Peelos van de Brusselse gerechtelijke politie had in 1989 uitgesproken ideeën over de Bende. Hij zag een mogelijk verband tussen de roze balletten (per definitie met minderjarigen) en de aanslagen van de Bende van Nijvel. De Tijd: “Wel, omdat er mensen van Delhaize aan deelnemen, vertrouwde Peelos in een telefoongesprek de psychiater André Pinon toe.”
Uit een gesprek blijkt ook dat men in 1989 in gerechtelijke kringen ervan overtuigd was dat een aantal dossiers - moord op Mendez, roze balletten, Bende van Nijvel, drugshandel - veel met elkaar te maken hadden en dat een ontknoping toen nabij was.
Peelos op de vraag van Pinon of er wat beweging in de zaak zit: “Ja, maar het moet een geheim blijven tot de eerste februari (90). Want er moeten mensen van Frankrijk komen die hier aangehouden moeten worden.” Franse gangsters waren toen actief in die buurt van het Noordstation.
Het tweede deel van het ‘testament’ van Smets is dat de waarheid nooit aan het licht mag komen. Smets: “Al in 1987 vertelden 3 hooggeplaatste vrienden en in afzonderlijke sferen me: ‘Dit onderzoek zal nooit slagen: er zijn orders van de EMG (Etat-Major général) van de GD (rijkswacht): geen GD of ex-GD in dit geval, maar die zijn er, dus …’ Het bewijs: het onderzoek loopt nog steeds.”
