Die zedendelinquent in kwestie schept daar zelf mee op, en er zijn ook verschillende aanwijzingen. Van De Croo krijgen we niet de minste reactie...
Wat voorafging
Om het verhaal helemaal te begrijpen, moeten we terug naar eind 2019.
P-magazine doet een interview met adult-actrice Eveline Dellai. Een tijdje later krijgen we bericht van haar: ze werd gecontacteerd door een Belgisch gsm-nummer op haar privénummer. Dat vindt ze bizar: haar privénummer, dat is namelijk wel heel erg privé. Hoe komt die gekke Belg aan dat nummer?
Wij besluiten het nummer te bellen en krijgen niemand minder dan… Alexander De Croo aan de lijn. Die beweert echter van niks te weten. We schrijven er een artikeltje over.
Diezelfde avond krijgen we de raadsman van Alexander De Croo – toen nog niet premier maar minister van Telecommunicatie – aan de lijn. Meneer De Croo heeft een foutje gemaakt. Zich laten meeslepen. Of we dat artikel niet offline willen halen, want meneer De Croo heeft nog grootse plannen. Wanneer we onvermurwbaar blijken, verandert de toon van die advocaat. We zouden weleens in ‘t gevang kunnen vliegen.
Dennis Burkas heeft op dat moment een liefdesrelatie met Eveline Dellai – al ontkent Eveline Dellai dat zelf. Maar goed, tortelduifjes of niet: ook Burkas deelt iets over de versierpoging van De Croo op zijn socials.
Op woensdag 27 mei 2020, stopt er een dikke Mercedes voor de deur van Burkas. ‘t Is de chauffeur van Alexander De Croo. Die neemt Burkas helemaal mee naar Brussel, om aldaar te ‘onderhandelen’ met De Croo. Onze premier – toen nog minister van Telecom – wil namelijk weten wat voor onfrisse dingen die pornokoning nog allemaal weet over hem. Burkas speelt een straf staaltje blufpoker, waardoor De Croo dénkt dat Burkas nog meer ‘bewijzen’ heeft van andere zaken die tegen hem gebruikt zouden kunnen worden.
Met de nadruk op dénkt, jawel. Er wordt sito presto een afspraak geregeld ten kantore van meester Walter Van Steenbrugge. “Daar werd me gevraagd voor eens en voor altijd over de zaak Dellai te zwijgen”, vertelt Burkas later aan onze redactie. Dat van die blufpoker vertelt hij er niet bij: dat weten we van een andere betrouwbare bron. Van diezelfde betrouwbare bron weten we ook dat De Croo, daar op het bureau van advocaat Van Steenbrugge, een enveloppe met daarin tienduizend euro richting Burkas schuift, bij wijze van zwijggeld.
Dennis Burkas zwijgt er ook over. Of toch een tijdje. Wanneer hij een dik jaar later in Hotel Den Houten Lepel vertoeft, doet hij opnieuw zijn boekje open. “Ik ben de hypocrisie van een minister die wellicht zijn lange arm gebruikte om aan het privénummer van een adult-ster te geraken, meer dan beu”, laat hij optekenen.
Begin 2022 – hij is dan weer op vrije voeten – keert Burkas opnieuw zijn kar. Wij hebben gelogen volgens de pornomeneer. Hij heeft nooit beweerd dat De Croo van bil wilde met Eveline Dellai, dat waren wij. Enfin, nee, ook niet wij. Het is… Nanoe Vaesen die dat allemaal verzonnen heeft. Alexander De Croo is een heilige, zo’n goeie premier hebben wij nog nooit gehad. Bla bla bla.
Nog wat later vertrouwt Dennis Burkas ons tussen pot en pint, euh, sigaret en koffie, het volgende toe: “Ik heb met Alexander De Croo een deal gesloten. Dat met Eveline Dellai is nooit gebeurd, in ruil voor mijn vrijheid.” Of er wederom een met flappen gevulde enveloppe onder de tafel passeerde, daar wil hij niet op antwoorden.
Klachten
Wij hebben zoiets van: ‘Ja, het zal wel zijn. En kabouters kunnen echt vliegen. Zelfs een dweil van een premier laat zich zo geen twee keer vangen.’
Later komen er meer en meer aanwijzingen, dat De Croo wellicht tòch een deal beklonk met Burkas.
Inmiddels weet heel de wereld dat De Croo graag de bedstee wilde delen met Eveline Dellai. We weten zelfs hoe veel centjes – al dan niet in een enveloppe – De Croo haar wilde toestoppen. Maar zo lang het verhaal hier in België niet (opnieuw) onder de aandacht komt, gaat niemand zich hier afvragen hoe De Croo aan haar nummer kwam – en da’s misschien wel een van de belangrijkste punten in dit verhaal. Mogelijks heeft Alexander De Croo, toen nog minister van Telecommunicatie, dingen gedaan die hij eigenlijk helemaal niet mocht doen.
Burkas zat al verschillende keren in de gevangenis voor zedenfeiten, waaronder ernstige als verkrachting, waarvan drie keer met minderjarigen. In de plaats van daar lessen uit te trekken, gaat hij (wel)lustig verder. Nieuwe klachten van nieuwe slachtoffers blijven binnenkomen bij de politie: dat weten wij van verschillende slachtoffers zelf. De laatste feiten waarvan wij weet hebben, dateren van vorige maand. Daarnaast uit Burkas de ene doodsbedreiging na de andere. Toch blijft hij op vrije voeten.
Onze redactie heeft overigens ook weet van tientallen slachtoffers die geen klacht durven indienen tegen Burkas, omdat hij ze chanteert. De pornokoning heeft namelijk de gewoonte zijn wanpraktijken te filmen, en de meeste meiden willen natuurlijk niet dat hun gezicht vol mannenpap op het wereldwijde web lekt.
We bedoelen maar: er werden al heel wat mensen voor heel wat minder de doos in gedraaid. Burkas niet. Hij schept er zelfs mee op tegen iedereen die het wil horen. Vriend én vijand, want iedereen die hem een strobreed in de weg legt, krijgt op zijn of haar bord dat ze maar beter opletten, want dat hij ongenaakbaar is, omdat hij een deal met De Croo heeft. Dat weten we inmiddels al uit verschillende bronnen, onafhankelijk van elkaar. Straffer nog: we hebben een screenshot van een WhatsApp-gesprek met Burkas, waarin hij beweert dat… dankzij hem de regering niét zal vallen op 26 oktober 2022. Hij, de pornokoning, zal de redder van het land zijn. Waarom precies die datum? Dat wordt dadelijk duidelijk.
Om maar te zeggen: een zedendelinquent die zijn gangen maar kan blijven gaan: het zou inderdaad weleens kunnen dat die bescherming krijgt van bovenaf.
Biografie
In 2020 geeft Mediageuzen de biografie van Dennis Burkas uit. Begin 2022 komen wij er achter dat Burkas onze naam misbruikt om jongedames in zijn bed te lullen. Wanneer we hem daar mee confronteren, worden verschillende medewerkers van P-magazine met de dood bedreigd. Uiteraard beëindigt Mediageuzen daarop de samenwerking met Burkas.
Burkas kondigt vervolgens aan dat hij diegene is die de samenwerking met Mediageuzen verbrak, omdat hij een ‘Biografie 2.0’ gaat lanceren op de dag dat de film ‘Zillion’ voor eerst voor het grote publiek te zien zou zijn: 26 oktober 2022. Het zou het boek zijn dat Mediageuzen eerder uitgaf, uitgebreid met ‘nieuwe hoofdstukken met nieuwe onthullingen’. Er zou ook een hoofdstuk gewijd worden aan de affaire De Croo – Dellai. De aankondiging van precies dat hoofdstuk wordt naderhand weer geschrapt. Ook dat is voor ons een teken dat dat van die ‘deal’ waar zou kunnen zijn.
Dan is er ook nog dit. Toen Mediageuzen in 2020 de biografie van Dennis Burkas uitgaf, wilden wij dit – uiteraard – maximale bekendheid geven. We schreven verschillende media aan, maar niemand die er wat over wilde brengen wegens ‘voor de hand liggende redenen’. Van ‘Het Laatste Nieuws’ kregen wij als concreet antwoord: “Dennis Burkas is een veroordeelde pedofiel, zo iemand wensen wij geen podium meer te geven.”
Maar… wat merken wij nu? Het is uitgerekend ‘Het Laatste Nieuws’ dat thans volop reclame maakt voor Burkas’ ‘Biografie 2.0’, met een linkje erbij om meteen te bestellen en al.
In zijn boek ‘De doodgravers van België’ schreef Wetstraatjournalist Wouter Verschelden dat het eigenlijk Alexander De Croo is die bepaalt wat er in de ‘grote media’ verschijnt. Een journaliste van DPG, waaronder ‘Het Laatste Nieuws’ valt, bevestigde dit niet veel later aan onze redactie.
Het is misschien ver gezocht, maar àls De Croo een deal beklonk met Burkas, en we weten dat De Croo dicteert wat ‘Het Laatste Nieuws’ schrijft, zou het dan niet kunnen dat ze dààrom plots wel die ‘veroordeelde pedofiel’ een podium willen geven? We vroegen het aan de hoofdredacteur van die krant, maar kregen geen antwoord.
De Croo
Wel, die geeft steeds ‘niet thuis’. De eerste keer dat we de vraag stelden of hij een deal sloot met Burkas, dateert van 31 maart 2022. De laatste keer was op 16 oktober 2022. Een antwoord kregen we nooit...
Van een parketmagistraat komen we te weten dat er 'recente bijkomende ontwikkelingen' zijn in het dossier Burkas, maar dat hij daar verder niet mag over communiceren.
‘Veroordeelde pedofiel’
We vallen in herhaling, maar toen wij in 2020 vroegen aan Het Laatste Nieuws om Burkas’ boek een podium te geven, kregen we als antwoord dat zij dit niet wilden doen voor een ‘veroordeelde pedofiel’. Waarom ze hem zo noemden?
Dennis Burkas werd in het verleden drie keer veroordeeld wegens zedenfeiten met in totaal vier minderjarige meisjes. Zelf doet hij deze ‘futiliteiten’ in zijn biografie – thans gepromoot door datzelfde ‘Het Laatste Nieuws’ - af als ‘wraakacties’ van ‘jaloerse mensen’ waarvoor ‘geen enkel bewijs gevonden werd’.
Wanneer we gaan graven in Burkas’ gerechtelijke verleden, klopt het dat hij deze feiten steeds ontkende. De bewijslast daarentegen, die was er telkens wel. Een keer ging het om het aanzetten tot prostitutie van een meisje van veertien en een meisje van vijftien, de twee andere keren ging het om verkrachting van meisjes die op dat moment beiden vijftien waren. Het zullen je dochters maar zijn...
Burkas belooft de meisjes een carrière in de modellen- of tv-wereld, maar wil daar wel graag seks voor in de plaats. Wanneer de meisjes dan niet snel genoeg antwoorden of ze daarmee wel akkoord zijn, neemt Burkas gewoon datgene waar hij meent recht op te hebben, onder het motto ‘zwijgen is toestemmen’. De slachtoffers zijn dan te verbouwereerd, te geïntimideerd en vaak ook te bang om terug te vechten.
Identiek dezelfde verhalen hoorden we dit jaar van tientallen nieuwe slachtoffers, onafhankelijk van elkaar. Burkas kan zogezegd catwalks in Parijs of Milaan regelen voor jongedames, of covershoots voor Playboy, Vogue en zelfs P-magazine, in ruil voor seks.
In feite kunnen we stellen dat de modus operandi van Burkas nog steeds dezelfde is, maar dat tegenwoordig zijn slachtoffers wat ouder zijn. Het feit dat-ie nog steeds slachtoffers kàn maken, daar zit onze premier wellicht voor iets tussen...
Doodsbedreigingen van een pathologische leugenaar
Dit stukje was niet voorzien in dit oorspronkelijk geheel, maar omdat we er alweer mee geconfronteerd worden, breien we het er nog aan.
Dennis Burkas wil graag zijn verloofde Helena op de cover van de Tsjechische Playboy. Dat kan. De cover van de Tsjechische Playboy wordt vaak verkocht. Als je 7.500 euro op tafel legt, krijg je zelfs je schoonmoeder daar op.
Wellicht om genoeg centjes bij mekaar te krijgen, geeft Burkas volgende maand alvast een feestje om te vieren dat Helena in de lente van 2023 op de cover van die Tsjechische Playboy zal staan. Entreekaartjes voor dat feestje kosten heel wat geld, maar je krijgt er ook wat voor. Wie een VIP-ticket koopt, mag zelfs samen met ‘een model’ een toer doen met een limousine met chauffeur. Burkas kennende, zal dat model niet om een potje te kaarten zijn.
Maar goed. Om dat feestje te promoten, gebruikte hij toch wel het logo van P-magazine op zijn posters zeker! De reacties die we binnenkregen van mensen die daardoor dachten dat we dit samen met Burkas organiseerden, zullen we maar niet herhalen. Er bereikte ons ook het verhaal dat jongedames al gesnorkeld hadden bij Burkas, om nadien aanwezig te mogen zijn op dat feestje – waar ongetwijfeld toekomstige Playboy- en Vogue-covers en catwalks in modesteden zullen besproken en verdeeld worden. Misschien wilde Burkas ook testen welk ‘model’ het meest talent had om de VIP-klanten in de limousine te begeleiden, wie weet.
Wij waren natuurlijk niet opgezet met het feit dat Burkas ons logo gebruikte, en vroegen het weer te verwijderen. Daarop begon Burkas stokoude koeien uit de gracht te halen. DIT bijvoorbeeld, dat was hij niet. Dat was make-upartieste Shabnam, die afspraakjes regelde voor (ex)-fotograaf Brecht Cokelaere. Ex-fotograaf, want die jongen heeft inmiddels zijn camera aan de haak gehangen om aan de toorn van Burkas te kunnen ontsnappen. Cokelaere, die zelf van West-Vlaanderen is, is daarop volgens Burkas helemaal naar Genk gereden, alwaar hij een zolderkamer huurde die heel erg op die van hem geleek en die ook nog eens hetzelfde adres had, en heeft daar een blauw brilletje op zijn snoet gezet, om te doen alsof hij Dennis Burkas was, om vervolgens wel heel foute dingen met jongedames te doen. En als we dat niet geloven, dan laat hij ons logo staan! En daarbij, hij heeft het nagevraagd aan zijn advocaat: zo maar iemands logo misbruiken, hij, de Grote Burkas, mag dat.
Er vertrok eind vorige week een aangetekend schrijven richting Burkas, met de dringende vraag ons logo te verwijderen. Die brief arriveerde gisteren, en dat zullen we geweten hebben. Eerst kregen we allerlei verhaaltjes à la ‘het was Brecht Cokelaere, niet ik’. Omdat we niet goedgelovig genoeg waren, werden het uiteindelijk (alweer) doodsbedreigingen. We citeren Burkas: “Neem mijn woord, als je me ziet, maak een omweg, want je valt nu in een andere catoragie dan voorheen, en dat is niet dreigen maar dat is gewoon een man zijn, een van eer en respect die massaal steun heeft van het volk, de media en het gerecht.”
Met die catogarie zal hij wellicht categorie bedoelen, maar het is toch wel toevallig dat hij er mee opschept dat hij ‘de steun heeft van media en gerecht’, net op het moment dat we aan een artikel bezig zijn waarin we uit de doeken doen... waarom hij de steun heeft van media en gerecht.
‘t Is nu niet dat we zitten te bibberen van de grote schrik voor de machtigste man van België, die morgen de regering zal redden, maar anderzijds: Burkas bedreigt dagelijks mensen met de dood. Burkas bleek ook in het verleden al een vuurwapengevaarlijke gek, en eigenlijk kan je er gif op innemen dat er vroeg of laat serieuze vodden gebeuren. Wellicht mede dankzij Alexander De Croo, jawel.
