Steeds meer burgers beginnen (eindelijk) te beseffen dat de samenleving waarin ze zich bevinden op nog geen 2 jaar tijd fundamenteel gewijzigd is. Dat kon doordat ingrijpende maatregelen ‘verkocht’ werden als een oplossing voor een noodsituatie.
Nu door de vierde coronagolf aangetoond is dat massale (her)vaccinatie geen soelaas biedt, is het goed na te gaan hoe de overheden in ons land de crisis op langere tijd willen 'aanpakken'. Maatregelen die als tijdelijk werden 'verkocht' dreigen (semi)-permanent te worden.
Bij die aanpak is een belangrijke onderliggende hypothese: we weten nog steeds erg weinig over SARS-CoV-2 waardoor ook nog steeds 2 mogelijkheden inherent aanwezig zijn. Mogelijkheid 1 is dat de deltavariant - die inderdaad een paar keer besmettelijker is dan de oorspronkelijke Wuhanstam - zijn 'optimale vorm' nog niet bereikt heeft. Dat betekent dat een nieuwe mutant nog besmettelijker kan zijn. Een tweede maar gunstiger scenario is dat de epidemie toch in kracht vermindert door een vorm van groepsimmuniteit.
Hoe zien de Belgische overheden - binnen dat geschetste kader - het vervolg van die crisis? Tijdens de Interministeriële Conferentie Volksgezondheid (IMC) van 25 september 2021 wordt gesteld dat “op middellange termijn we (de overheid, red.) ons moeten buigen over een systeem dat de mogelijkheid om de tests uit te voeren, structureel maakt.” De opmerking komt van het Brussels Gewest. (eigen cursivering)
Het geeft opnieuw een puzzelstukje van het totale plaatje van die gewijzigde toekomstige samenleving.
