Begin mei 2001 wordt bekendgemaakt dat Mathilde eindelijk zwanger is. Volgens Het Laatste Nieuws hanteert de buitenlandse pers wel ‘een giftige pen’. Met de kop ‘Prinses Mathilde nu écht zwanger’ zet de Nederlandse krant De Telegraaf de toon voor hun berichtgeving over de zwangere Mathilde.
Het is de grap van de dag en de omschrijvingen zijn er dan ook naar: ‘Een erg braaf, tuttig meisje dat met de dag meer op de stijve koningin Fabiola ging lijken. Zelfs de eeuwige glimlach van Mathilde ging het publiek op de zenuwen werken.’ Een beetje rivaliteit tussen Nederland en België is nooit ver weg, zelfs als het over de royals gaat.
Hoe moeten we die zwangerschap van Mathilde ‘lezen’? Volgens prinses Marie Christine, in familiekring Daphné genoemd, mogen we niets geloven van wat Laken ons toont en vertelt. Laken is gezichtsbedrog en het paleis is één groot spiegelpaleis.
Auteur Kristien Hemmerechts hoort het nieuws van de zwangerschap ook. Ze houdt op dat ogenblik een dagboek bij. Het dagboek – van 5 februari 2001 tot 15 februari 2002 – zal uiteindelijk verschijnen als het boeiende werk Een jaar als (g)een ander.
De lezer is getuige van een jaar lang ergernis, opwinding en genot van Vlaanderens beste romancière.
Hemmerechts: ‘Gisteren [9 mei 2001] ook nog roddelbabbel met iemand wiens naam ik hier maar niet zal vermelden vanwege zijn uitstekende banden met het hof, banden waar hij even loslippig mee omsprong. Dat Filip zich met de zwangerschap van Mathilde overtroffen had, want dat hij dus echt homo is. En dat toen hij trouwde dus een vaste vriend had. Dat men hem voor de keuze heeft gesteld: of trouwen en koning worden, of vrijgezel blijven en van de kroon afzien. Waarop Filip zou hebben gezegd: “Zoek dan maar iemand.” “Maar ja”, zei mijn “informant”, “homo’s kunnen kinderen krijgen. En: het zijn dikwijls lieve vaders.”’
Journalist Marc Holthof leest het fragment ook en schrijft hierover in De Tijd: ‘In haar zorgvuldig bijgehouden dagboek poneert zij ook de stelling dat kroonprins Filip wel degelijk homofiel is. Hij zou moeten hebben kiezen tussen zijn mannelijke vriendje of het huwelijk met een vrouw, annex de troon. Wat schrijvers toch allemaal verzinnen.’
Valerie Lempereur en Jan van den Berghe in het sappige, maar goed gedocumenteerde boek Mathilde & Co: ‘Intussen worden grappen verteld over de manier waarop de bevruchting van de prinses tot stand is gekomen. Sommigen spreken van kruisbestuiving, anderen van een onbevlekte ontvangenis door interventie van de Heilige Geest, zoals bij de maagd Maria. In het roddelcircuit loopt het verhaal dat het gaat om een in-vitrozwangerschap.’
