Zin in een avondje prettige gestoordheid? We gooien het maar effe in de groep: The Rocky Horror Show. Daar worden zowat al uw kinky fantasieën ten tonele gebracht én u mag er nog aan deelnemen ook. Het verhaal kent u heus wel. Een koppel met autopech klopt aan bij een transseksuele doktor die mensen kloont. En vanaf dan is het hek van de dam.
Vuurwerk, waterpistolen, rijst dat door de lucht vliegt, en dat op de tonen van uiterst meezingbare glitterrock. En uzelf, uiteraard. Want u mag te pas en te onpas ‘boring’ schreeuwen. Of ‘slut’ of ‘asshole’ als respectievelijk Janet en Brad vernoemd worden. Regisseur Stany Crets zette de cultshow naar zijn hand. Bedenker Richard O'Brien approved. Waanzin, toch?
Na Debby & Nancy ga je nu weer de travestietentoer op. Een mens zou haast gaan denken dat het een verborgen passie is?
CRETS: “Nee, totaal niet. Dat is helemaal geen hobby of een verborgen kick van mij. Het komt gewoon uit de tijd waarin ik ben opgegroeid: de Glamrock van de jaren 70. Rockbands zoals Slade, Sweet en Mud waren toen zeer populair. Maar ik weet nog dat ik als veertienjarige jongen compleet gefascineerd was door foto’s in de Joepie van Tim Curry, de hoofdrolspeler in de film The Rocky Horror Picture Show uit 1975. Een gast in jarretelles en op naaldhakken, dat had ik nog nooit gezien. En dat androgyne gedoe intrigeerde me wel. Maar dat heeft niets met Debby & Nancy te maken. Dat was gewoon onnozel doen in vrouwenkleren.”
Voor een Vlaams publiek moet je altijd een baldadig tandje bijsteken. Een beetje Gaston & Leo erbij en dan zijn ze vertrokken.
Knulligheid behouden
Dit is The Rocky Horror Show 2.0. Vijftien jaar geleden heb je ook al een uitvoering gebracht. In hoeverre verschilt de huidige versie daarvan?
CRETS: “De humor en de baldadigheid zijn hetzelfde, maar het grote verschil ligt in het ensemble. Vroeger bestond het ensemble bij gebrek aan middelen uit een allegaartje van vier mensen wiens hoofdberoep niet op het podium staan was. Deze keer beschikken we over twaalf mensen die aangevuld worden met vier dansers. Die hebben allemaal een serieuze opleiding achter de rug en worden aangestuurd door onze choreograaf Laurent Flamant. Dus in dat opzicht is er een groot verschil. Maar voor de rest moet je die show niet proberen te moderniseren. Het is en blijft een pastiche op sciencefiction- en alienfilms uit de jaren 50 en 60. Je moet de knulligheid daarvan een beetje behouden.”
Het concept komt uit het hoofd van Richard O'Brien. Ik kan me voorstellen dat hij zijn show wil beschermen en toekijkt op de kwaliteit van jouw versie, toch?
CRETS: “Er wordt tot op een bepaald niveau inderdaad wel een oogje in het zeil gehouden. De hoofdrolspelers moesten bijvoorbeeld eerst worden goedgekeurd door Richard O'Brien en zijn management. Dat ze die goedkeuring gegeven hebben, is dan ook een serieuze bevestiging voor onze acteurs. Qua decor en kostuums enzovoort heb ik mijn plan mogen trekken. Maar het moest écht goed in elkaar zitten, want hijzelf niet, maar wel de entourage van Richard O'Brien is komen kijken naar onze show in De Shop vorig jaar.”
En waren ze enthousiast?
CRETS: “Zeer enthousiast, dus dat is altijd fijn. Ik kan je verzekeren dat je daardoor wel een stuk zenuwachtiger bent, want voor hetzelfde geld vinden ze een aantal eigen aanpassingen of grappen heel flauw en hebben ze zoiets van: ‘no fucking way, dat moet eruit’. Maar het is allemaal in goede aarde gevallen.”
Waren die aanpassingen echt nodig?
CRETS: “Vlamingen zijn geen Engelsmannen. Net als bij mijn andere show Spamalot moet je je aanpassen aan een Vlaams publiek. Wij Vlamingen reageren niet uitbundig op taalhumor of geestige subtiliteiten. Voor een Vlaams publiek moet je altijd een baldadig tandje bijsteken. Een beetje Gaston & Leo erbij en dan zijn ze vertrokken. (lacht) Als we dat droog Brits hadden gehouden, had het hier nooit gewerkt.”
Soms zitten er grapjassen tussen die compleet de mist in gaan. Dat het publiek zoiets heeft van: 'man, hou op, ge weet er niks van’.
Irritante grapjassen
En er zit ook enorm veel interactie met het publiek in de show. Is het bescheiden Vlaanderen wel klaar voor zoiets?
CRETS: “Absoluut. Dat is echt ongelooflijk. Er zijn wel een paar truken waarmee je de mensen over de streep kunt helpen. Vooraleer de show begint, doen we bijvoorbeeld altijd een opwarming, want er zijn altijd een hoop mensen die niet weten waar ze zich aan mogen verwachten. Tijdens die opwarming leren we hen de Time Warp (een enorme meezinger en -danser; red.). Als we dat liedje dan zingen tijdens de show, kent iedereen de lyrics en bewegingen al en staat de zaal in lichterlaaie. Dan blijkt meteen dat zo’n show ook perfect in Vlaanderen past. Maar je moet de mensen altijd eerst even helpen. Eens je hen bij het handje pakt en ze merken van: ‘Ah, ik ga niet dood vanavond’, dan hebben ze de avond van hun leven.”
Het publiek mag tijdens de show roepen wat ze willen. Levert dat geen hilarische toestanden op?
CRETS: “Er zijn een aantal afgesproken Engelse woorden die ze mogen roepen, zoals ‘asshole’ als de naam Brad valt en ‘slut’ als Janet vermeld wordt. Of ‘boring’ als ze zich vervelen. We zijn daarop voorbereid en weten hoe we daarop moeten reageren. Iedereen is inderdaad vrij om te roepen wat ze willen, maar de mensen die de voorstelling kennen, weten waar ze zich aan moeten houden. Je merkt dan ook dikwijls dat er grapjassen tussen zitten die de regels niet kennen en die uiteraard compleet de mist in gaan of zich de irritatie van het publiek op de nek halen door zomaar wat te roepen, dat iedereen zoiets heeft van: ‘man, hou op, ge weet er niks van’. Maar soms is het echt belemmerend. Mensen die tijdens een nummer van alles roepen, bijvoorbeeld. Zo heeft Laurenz (Hoorelbeke, de acteur die Frank ’n Furter speelt; red.) al eens een liedje stopgezet en zo’n spreektrompet op het podium geroepen en gevraagd: ‘wat is ‘t, gast?’. Dat kan allemaal.” (lacht)
Mensen laten lachen en vervolgens tot tranen toe bewegen, dat vind ik het leukst.
Spelen met emoties
Is dit de meest prettig gestoorde show die je ooit geregisseerd hebt?
CRETS: “Ik weet het niet. Ik heb al veel zotte dingen gedaan. (lacht) Ik weet niet of deze show waanzinniger is dan Spamalot, bijvoorbeeld, of andere stukken die ik vroeger gemaakt heb. Maar qua combinatie van humor en muziek is deze show wel mijn favoriet. Ik vind die muziek zelf echt geweldig.”
The Rocky Horror Show, Debby & Nancy, Raf & Ronny, … Allemaal shows van of met jou waarin humor centraal staat. Is humor belangrijk voor jou?
CRETS: “Ja, ik bezorg mensen graag een warm gevoel en humor is daar een heel interessante weg voor. Maar het leukst van al vind ik het spelen met emoties. Mensen het ene moment laten lachen en de sfeer zo laten kantelen dat ze drie seconden later met de tranen in de ogen zitten, dat doe ik het liefst. Die combinatie van humor en ontroering probeer ik in al mijn producties te steken.”
Ben je in het echte leven ook een – komt-ie – lolpantalon?
CRETS: “Ik lach wel graag, maar ik ben geen tafelspringer, of zo. Ik denk dat ik een redelijk plezante mens ben om mee te dialogeren en te discussiëren. Dat doe ik althans graag. Maar ik ben helemaal geen fratsenmaker of een practical joker.”
The Rocky Horror Show heeft niets met Debby & Nancy te maken. Dat was gewoon onnozel doen in vrouwenkleren.
Te veel werk
Om nog even terug te komen op Debby & Nancy: zou je dat komische duo nog eens willen opvoeren?
CRETS: “Nee, die zijn dood. En ik weet niet of het anno 2017 nog zou werken. Het was een leuk parcours, behalve het laatste seizoen. Dan ben ik in een put gereden. Dat was er misschien net een te veel. Ik denk dat de houdbaarheidsdatum op dat moment verlopen was. Het was overigens niet de beste show qua captatie, enzovoort. Dat rammelde langs alle kanten. En we werden uitgezonden op zaterdagavond, de slechtste dag qua kijkcijfers. Nee, ik denk niet dat Debby & Nancy ooit terugkomt. Of misschien als Peter (Van Den Begin, die destijds Debby speelde; red.) en ik tachtig jaar zijn, of zo.” (lacht)
Doen jullie nog veel dingen samen?
CRETS: “Nee, we zijn na die laatste Debby & Nancy met een katertje gestopt. En onze verstandhouding met VTM was destijds niet optimaal, dus hadden we onze buik even vol van televisie. Ik heb me toen vooral op het regisseren gesmeten en Peter is de weg van de film ingegaan. En voor je het weet rol je van het ene project in het andere en maak je geen plannen samen meer. Maar zeg nooit nooit. Maar dan moeten we, denk ik, allebei eens een jaar verlof nemen en de koppen bij elkaar steken.”
Heb je het momenteel zo druk?
CRETS: “Ja, het is enorm druk, maar dat is plezant. Na The Rocky Horror Show in De Shop ben ik onmiddellijk begonnen met Winterrevue, nu The Rocky Horror Show in de Lotto Arena, daarna regisseer ik Slisse en Cesar, dan volgt The Play That Goes Wrong en One man, two guvnors, opnieuw Winterrevue en dan weer Spamalot. Het stopt niet, maar dat is leuk.”
Stilzitten is duidelijk niets voor jou.
CRETS: “Nee, ik werk graag. Hoewel ik de laatste tijd wel begin te merken dat ik zo’n momenten heb van: ‘laat me gewoon twee maanden echt met rust, want het is te veel’. Maar goed, we blijven gaan.”
"Ik heb me nooit kapot gestudeerd. 50% halen en daarna pinten drinken. Zo'n student was ik."
Goed geheugen
In 2004 won je De Slimste Mens ter Wereld. Ben je altijd een quizzer geweest?
CRETS: “Ik heb niet vaak deelgenomen aan quizzen, maar ik kan wel heel makkelijk zaken opslaan. Als ik iets lees, blijft dat plakken. Dat heb ik altijd gehad. En ja, de meest onnozele dingen eerst. Dat komt dan goed uit als je aan zo’n quiz meedoet.” (lacht)
Was je dan ook een goede student?
CRETS: “Ik glipte er altijd door zonder veel te doen. Ik merkte als student dat ik een goed geheugen had, dus sloeg ik alles op tot ik aan 50% zat, en voor de rest ging ik pinten drinken. (lacht) Zo’n student was ik. Van ‘we zullen wel zien’. En dat lukte vrij goed. Van herexamens trok ik me weinig aan. Nee, ik heb me nooit kapot gestudeerd.” (lacht)
FOTOGRAFIE: Koen Van Buggenhout
TEKST: Koen De Nef
The Rocky Horror Show speelt zaterdag 27 januari in de Lotto Arena. U kunt HIER nog steeds tickets kopen.
