🎥 Stephanie D’Hose scoort tv-aandacht met haar ‘pijp’-incident

Zegt dit meer over politiek, of over televisie?

Wat krijg je als je politiek, televisie en een vleugje controverse mengt? Het antwoord ligt verscholen in het nieuwste programma Hertoginnedal, een gesubsidieerde poging van documentairemaakster Tess Uytterhoeven om het vrouwbeeld in politiek en media opnieuw te definiëren – of eerder uit te melken. En zoals altijd: controverse verkoopt. Het ultieme blikvanger? Stephanie D’Hose, Open Vld-senator, en haar onthulling over een ‘pijpverzoek’ van een collega-politicus.

Een politiek getint realitycircus

Hertoginnedal wordt in de markt gezet als een serieuze kijk op de levens en keuzes van zeven vrouwelijke politici. De cast is zorgvuldig samengesteld om iedere politieke kleur te vertegenwoordigen: van de conservatieve Zuhal Demir (N-VA) tot de socialistische Caroline Gennez (Vooruit) en de progressieve Petra De Sutter (Groen). Het programma claimt ‘empowering’ te zijn, maar laat zich vooral kenmerken door sensationele fragmenten en scherpe persoonlijke uitspraken. De campagne voor de volgende verkiezingen begint voor raspolitici de avond na de laatste verkiezingen, niet waar.

Daar heb je D'Hose

Enter Stephanie D’Hose, die naar eigen zeggen gepasseerd werd als vaste gast en slechts een incidenteel bezoek mocht brengen aan de opnames. Doch, dat kon haar ambitie niet te temperen, want Stephanie zorgde ervoor dat haar passage de headlines haalde – en hoe.

De ‘pijp’-revelatie: een strategische zet?

In een fragment dat door de makers gretig werd verspreid, onthulde D’Hose dat ze ooit door een collega-politicus was gevraagd om hem – naar eigen zeggen bij wijze van grap – te pijpen. Dit incident, jaren geleden gebeurd, werd plots haar moment om een punt te maken over grensoverschrijdend gedrag in de politiek. De boodschap van Stephanie? “We mogen nooit zwijgen.”

Stephanie’s onthulling roept meer vragen op dan ze beantwoordt. Waarom bleef ze destijds stil? Waarom nu, in een programma dat vooral lijkt te draaien om persoonlijk profileren? En belangrijker: wat zegt dit over hoe onze volksvertegenwoordigers de politiek soms herleiden tot een podium voor persoonlijke campagnes?

Een goedkoop schandaal in een duur jasje

De ophef rond D’Hose’s uitspraken zegt vooral veel over het niveau van ‘Hertoginnedal’ zelf. Een programma dat pretendeert vrouwen in de politiek een podium te geven, maar in werkelijkheid vooral mikt op sensationele headlines en sociale media-buzz. Een programma dat meer draait om de ijdelheid van zijn deelnemers dan om inhoudelijke discussies. Of is dat te kort door de politiek bocht?

Profileert D’Hose zich als een voorvechter van gelijkheid en respect, of is haar keuze om dit specifieke verhaal te delen eerder een strategische marketingzet dan een oprechte poging om grensoverschrijdend gedrag aan te kaarten.

Tussen satire en zelfverheerlijking

De keuze van de programmamakers om D’Hose’s passage op deze manier te framen, is even strategisch als getelefoneerd. Controverse verkoopt, en niets doet dat beter dan een pikant onderwerp gekoppeld aan een bekend gezicht. 

De tweet die alles samenvat

Als klap op de vuurpijl deelde D’Hose het bewuste fragment zelf op X, met de toevoeging:

“Was het zo goed dat je mij zou kunnen pijpen? Toen ik enkele jaren geleden een compliment gaf aan een collega, was dat zijn antwoord. Zo’n dingen gebeuren ook vandaag nog. We mogen nooit zwijgen en omstaanders moeten durven reageren.”

Opvallend genoeg lijkt het programma – en Stephanie’s deelname daaraan – allesbehalve een breuk met zwijgen. Het voelt eerder als een zorgvuldig geplande mediastunt dan een oprechte getuigenis. De woorden “We mogen nooit zwijgen” klinken hol wanneer ze enkel worden uitgesproken op momenten die gunstig zijn voor de eigen publiciteit.