Interessante recente studie in vakblad BMJ: 'Waning effectiveness of BNT162b2 and ChAdOx1 covid-19 vaccines over six months since second dose: OpenSAFELY cohort study using linked electronic health records'.
Zoals de titel aangeeft vinden en benadrukken de onderzoekers de snelle achteruitgang van de effectiviteit van de coronavaccins (in deze studie Pfizer - blauw - en AstraZeneca). (zie onder)
De onderzoekers: “Tegen 26 weken na de tweede dosis waren de percentages van positieve SARS-CoV-2-tests bij volledig gevaccineerde mensen vergelijkbaar met of hoger dan die bij niet-gevaccineerde mensen, wat impliceert dat vaccinatie slechts voorbijgaande effecten heeft op de overdraagbaarheid van SARS-CoV-2 en de wenselijkheid benadrukt van de ontwikkeling van nieuwe vaccins die de overdracht remmen.”
Behalve het schatten van overlevings- en sterftekansen kan ook het interessant zijn om de relatie tussen een bepaalde blootstelling of behandeling (determinant) en overlijden te kwantificeren. Voor data met gecensureerde personen wordt hiertoe veelal een ‘hazard ratio’ berekend met het Cox-regressiemodel (‘proportional hazards model’). Deze hazard ratio geeft in mensentaal aan hoeveel meer of minder risico een groep personen (in casu de gevaccineerden) gemiddeld over de follow-upperiode loopt ten opzichte van een andere groep, in dit geval de niet-gevaccineerden.
Interesssant is dat deze hazard ratio na een tijd boven de 1 uitkomt, wat betekent dat de gevaccineerden meer risico lopen dan de niet-gevaccineerden. Het is nog steeds een onverklaarbare paradox die ook in andere studies terugkomt. Hoe kunnen gevaccineerden meer risico hebben op een ziekte waartegen ze gevaccineerd zijn dan niet-gevaccineerden?
