Acteur Mathijs Scheepers is naar de Raad van State getrokken omdat hij de mondmaskerplicht voor kinderen in de klas aanvecht.
Uit lectuur van de gespecialiseerde pers weten we dat de acteur twee zonen heeft. Een zoon werd te vroeg geboren, een andere zoon was een moeilijke slaper. Mathijs wil het beste voor zijn kinderen. Welke vader wil dat niet? Zo vindt hij dat zijn zoon ongemaskerd in de klas zou moeten zitten. En verdomme: hij heeft gelijk.
Het vreemde is dat we misschien zelfs de verkeerde strategie toepassen. Het is maar een hypothese: stel dat er in de nabije toekomst een echt venijnige variant van Omikron verschijnt (die misschien vandaag al in dier of mens aanwezig is) en waarvan zou blijken dat een eerdere besmetting met de huidige milde variant van Omikron behoorlijk beschermt?
In elk geval, als vader begrijp ik Mathijs helemaal en steun ik hem. Ik zou mijn eigen jong kind ook niet graag de hele dag met een mondmasker in de klas zien. Eerlijk is eerlijk: in de vaccinsceptische middens van Mathijs en diens collega Peter wordt ook veel onzin verteld. De maskers zouden de zuurstofopname van de kinderen belemmeren. Niet erg wetenschappelijk onderbouwd.
Maar zelfs dat argument - correct of niet correct - is niet eens nodig. De belangrijkste reden waarom kinderen geen mondmaskers of vaccins nodig hebben, is dat dit niet hun crisis is. Het is de crisis van de volwassenen die door de volwassenen opgelost zou moeten worden. Het is onbehoorlijk en zelfs onethisch om kinderen te betrekken bij die duivelse chaos. Kinderen van 6 jaar hebben het recht om helemaal kind te zijn. En dat is zonder mondmasker én zonder vaccin.
