Waar zitten de nitwits, idioten en dommeriken?
In een recente post op Twitter deelde Marc Van Ranst een bericht over vaccinaties van een anonieme account. In dat bericht worden mensen die zich vragen stellen bij vaccins ‘nitwits’ en ‘een domme minderheid’ genoemd. Van Ranst roept op om met deze post ‘mee te doen’.
Het uitschelden van mensen en hen brandmerken als ‘idioten’ en ‘dom’ heeft verregaande gevolgen. Met zijn tweet toont deze overheidsexpert – want dat is hij nog steeds – aan dat zijn scheldpartijen geen reactie zijn op gescheld in zijn richting. Neen, het is Marc Van Ranst zelf die bewust oproept om de scheldpartijen te ondersteunen en daaraan deel te nemen. Een strategie die hij ook gebruikte in de coronaperiode. Wie zijn mening niet deelde kreeg allerlei verwensingen naar het hoofd. Met medewerking van de grote media die gretig deze verwensingen brachten. Zonder tegenspraak. De ‘idioten’ die het voorwerp van deze verwensingen waren mochten ze zelfs niet komen tegenspreken.
Deze keiharde verwensingsstrategie is bedoeld om mensen te overhalen zich in te schrijven in het standpunt van Marc Van Ranst en bij uitbreiding de andere virologen. Niemand wil immers graag behoren tot de categorie ‘idioten’. Op zich een doorzichtige manier van werken, maar het heeft gewerkt. De kritische stemmen kregen het daardoor moeilijk. Het kamp Van Ranst nam de streken van de leider over (set the tone at the top) en er werd gigantisch gescholden op wie vragen durfde te stellen over de coronapolitiek. Critici werden beschouwd als minder verstandelijk en extreemrechts. Moordenaars ook. Zoals de Chinezen dat hadden geschreven in hun rapport aan de WHO moesten immers alle neuzen in dezelfde richting staan om de maatregelen succesvol te maken. Te veel twijfel zou ertoe leiden dat een groot aantal mensen de maatregelen niet spontaan zou volgen, met pakken doden tot gevolg. De bevolking moest dus ‘opgevoed’ worden, volgens het Chinese rapport. Dat ‘opvoeden’ bestond er in ons land in dat Marc Van Ranst al wie zich vragen stelde verrot is gaan schelden. Waarop hij er zich over is gaan beklagen dat de mensen agressief deden tegenover hemzelf.
Zo’n bewuste strategie houdt ook bijzonder grote gevaren in. Zoals met het hele coronabeleid van de staatsvirologen, werden deze ‘collaterale’ gevolgen totaal genegeerd. Er ontstond een agressieve polarisatie in de samenleving. Een gevolg dat we tot op vandaag zien. Vriendschappen en zelfs familiebanden werden verbroken. Want wie wil nu vrienden of familie zijn met idioten? Het vertrouwen van de mensen in elkaar werd sterk aangetast. Gevaarlijk, want de creatie van deze polarisatie was gebouwd op los zand. Immers zeiden diezelfde virologen van bij het begin dat ze ‘vooruitschrijdende inzichten’ zouden hebben, en dat er nog veel over het virus onbekend was. Ze waren dus zelf niet zeker of hun maatregelen wel zouden werken. Steven Van Gucht zei voor de vaccinatiecampagne dat de werking van de vaccins maar bekend zou zijn als iedereen gevaccineerd zou zijn. Aan die twijfels werd door de grote media bijzonder weinig aandacht geschonken. Aan de scheldpartijen en het brengen van statistische voorspellingen als de absolute waarheid, des te meer.
Bij zoverre zelfs dat de premier op een persconferentie ging pochen dat de regering strikt de wetenschap volgde. Waarop Professor Niel Hens werd uitgenodigd om zijn wetenschappelijke inzichten over de nakende golven te komen toelichten. De beste man begon met een bijzonder lange uiteenzetting met allerlei voorbehouden en waarom zijn modellen wellicht later fout zouden blijken te zijn. Wat inderdaad enkele maanden later bleek juist te zijn. Maar voor die nuance hadden ze in de kranten en op tv zowat geen oog.
Mensen uitschelden en polarisatie uitlokken op basis van maatregelen waarvan men eigenlijk zeker is dat ze de verkeerde maatregelen zouden blijken te zijn, dat is een bijzonder gevaarlijk spel. De mensen ‘opvoeden’ met informatie die later verkeerd blijkt te zijn, dat is indoctrinatie met foute informatie. De gevolgen laten zich raden. Een deel van de ‘goed’ opgevoede bevolking blijft in dat geloof steken. Zelfs al zeggen de virologen dat een aantal van hun maatregelen niet hebben gewerkt, dat dringt niet door. Ze blijven er gewoon hard in geloven. Op vandaag draagt een deel van die mensen zelfs nog maskers op de fiets of moederziel alleen in de buitenwereld. Dan is er een deel dat zich nu behoorlijk bekocht voelt. Zij geloven geen sikkepit meer van wat die virologen en bij uitbreiding de regeringen, uitkramen. Een deel van die mensen vervalt in extremen omdat ze niet kunnen geloven dat hun vroegere helden zo dom waren om hen de verkeerde maatregelen in te lepelen. Er moet dus wel ergens een instructie zijn van hogerhand die het met de mensen zeer slecht voor heeft. De derde categorie zijn die mensen die er nooit in hebben geloofd. Die categorie ziet achteraf het overgrote deel van zijn vragen en kritiek bevestigd worden. Maar er komen geen rechtzettingen en geen excuses. Ook dat deel van de bevolking voelt zich behoorlijk bekocht, en is alle vertrouwen in de overheid verloren.
In die context hoeft het geen verwondering te wekken dat een toenemend aantal mensen zijn geloof in de overheid en de regeringen (terecht) is verloren. Voorgelogen worden, mensen uitschelden voor terechte kritiek, polarisatie, censuur, opwekken van angst en wantrouwen, het breken van menselijke relaties, … Dat is allemaal zeer verregaand en hakt zeer diep in op de samenleving. Hetzelfde geldt voor de media die deze mechanismen hebben ondersteund en nog altijd niet komen met de broodnodige rechtzettingen.
De regeringspartijen hebben zichzelf zwaar in de voet geschoten door naar de virologen te luisteren. Ze hebben zich behoorlijk in de voet geschoten door stuk voor stuk ‘experten’ aan te stellen die allemaal een rechtstreeks of onrechtstreeks financieel belang hadden bij de door hen zelf geadviseerde maatregelen. In de plaats van onafhankelijke experts aan te stellen moesten experts die het met elkaar eens waren samen het team vormen. Alle neuzen in dezelfde richting. Wie een afwijkende mening had, zoals Annemans, werd buitengepest.
Die totaal verkeerde keuze van de politici wreekt zich nu. De regeringen van ons land - ook de Vlaamse – hebben een leger mensen gecreëerd die geëngageerd alle dagen via sociale media op de politiek inhakken. Zelfs al gaat het niet meer over corona. Hun wantrouwen zit zo diep dat de politici niets meer goed kunnen doen. Het geëngageerd optreden van die groep op sociale media en in de samenleving zorgt ervoor dat ook mensen die niet tegen de coronamaatregelen waren zijn sterk gaan twijfelen aan de overheid. Terecht overigens.
In België is daar nog de factor humor bijgekomen. In Nederland ontbreekt die factor, en wordt het debat veel harder gevoerd. In België hebben wij ervoor gekozen om de harde toon te vervangen door te lachen met de virologen en de politici. Van Gucht met een dampkap op zijn hoofd verkleed als ‘vuil jeannet’ bijvoorbeeld. Of De Croo en Quickie met een lange neus met vogeltjes op bij de zoveelste leugen. Filmpjes waarin ze zichzelf tegenspreken. Niets werk zo hard ondermijnend op de macht als humor. Daar herstelt een politicus niet van. Deze humor heeft aan de poten gezaagd van de regeringen, mede omdat het zaadje is doorgegeven aan zoveel mensen. Niet zozeer door onze berichten zelf te delen. Wie berichten leest, en overtuigd raakt van de absurditeit van heel het verkeerde politiek beleid, gaat ook aan zijn vrienden en kennissen met die ingesteldheid praten over politiek. Zo ontstaat er een cascade-effect. Als dan ook nog eens na een bepaalde tijd de kritiek op de regering juist blijkt te zijn, is de schade aan het politiek bedrijf volkomen.
De regeringspartijen mogen de virologen dus danken op hun blote knieën om hun geloofwaardigheid zo hard onderuit te hebben gehaald. Het stond in de sterren geschreven dat de collaterale schade die de virologen geen zier interesseert, ook in de politiek kon toeslaan.
En dan zwijgen we nog over de wijziging in de attitude van de dirigistische partijen in de regering die de ongebreidelde macht hebben geproefd. Het is voor die partijen bijzonder moeilijk om de macht die de economie kon stilleggen en de mensen in lockdown zetten, niet nog meer te gaan gebruiken. Ook met dank aan de virologen die ons deze agressieve maatregelen door de strot hebben geduwd.
In die omstandigheden gaan we volgend jaar naar de verkiezingen. Geen wonder dat een paar partijen mogen vrezen de kiesdrempel niet meer te zullen halen. Met dank aan Van Ranst & Co en de media die daar vrolijk aan hebben meegeholpen. Ze zijn allemaal hun belastinggeld meer dan waard.
(Michael Verstraeten, voorzitter Vrijheid)
