“Ik neem niets, en ik denk de rest van het peloton ook niet.”
“Ik 'denk' de rest van het peloton ook niet.” Wat moeten we van die uitspraak 'denken'? Doping blijft de wielersport bezoedelen en de uitleg van Jonas Vingegaard (26) overtuigt ons niet om te geloven dat de wielersprot clean is.
In een interview met de Deense krant Ekstra Bladet vertelt Jonas Vingegaard (26) - de winnaar van de laatste twee edities van de Ronde van Frankrijk – dat hij in 2019 een dopingcontrole heeft gemist. Dan gaan er meteen knipperlichten branden. Die lichtjes slaan om in een rood licht wanneer Vingegaard met een Samson-en-Gert-verklaring komt. “Onze deurbel werkte toen niet en mijn telefoon lag in de keuken. Ze probeerden me te bellen, maar het was duidelijk dat ik niet kon opnemen. Twee dagen later zijn ze teruggekomen.”
Nu goed één controle missen, wordt niet beschouwd als sjoemelen. Pas na drie gemiste controles krijg je een schorsing op je bord.
Vingegaard merkt op dat hij in 2023 wel 60 tot 70 keer is getest. Vervolgens verwoordt hij zelf onze bezorgdheid: “Al mijn tests zijn negatief. Maar langs de andere kant doet dat de mensen terugdenken aan 20 jaar geleden, toen ze ook allemaal negatief testten. Het is jammer dat wij nog steeds lijden onder wat toen allemaal gebeurde. Renners deden het toen, dus denken mensen dat wij het ook wel zullen doen.”
Zijn we hiermee nu overtuigd? Eerlijk? Nee. Zeker niet na deze uitleg van Vingegaard (we citeren): “Ik neem niets, en ik denk de rest van het peloton ook niet. Ik heb de Tour twee keer kunnen winnen zonder iets te nemen, dus geloof ik dat al de anderen het ook niet doen.”
Geloof begint, waar de rede eindigt.
Foto: screenshot YouTube/Netflix Tour de France
