De poenscheppers van de laatste anderhalf jaar.
Wat is er aan de hand met onze rectoren? Op 28 oktober 2020 riep de Gentse rector Rik Van De Walle op tot een lockdown. “Half werk zal tot drama’s leiden”. Na diep nadenken, volgens hemzelf, was de lockdown de enige kans om uit de tweede covidgolf te geraken. Maar de timing van de rector was bijzonder ongelukkig. Immers had daags voorzien het aantal geregistreerde positieve tests een piek gekend, en was op 28 oktober 2020 net gaan dalen. Zonder lockdown. In werkelijkheid zat de piek in de besmettingen nog 5-6 dagen eerder, rond 22 oktober 2020. Wie besmet wordt gaat meestal maar testen bij de eerste symptomen 5 dagen later en dan is het nog een dag wachten op het resultaat. Met andere woorden, het enige middel dat de zaak zou oplossen, de lockdown, kwam er toen het zaakje al een week daalde.
De rector stond trouwens niet alleen. Tal van zijn collega’s professoren vonden toen ook dat er een lockdown moest komen. Met op kop Marc Van Ranst die tweette zoals een volleerde revolutionair: “Lockdown nu!”
Toen in juni de regering aankondigde versoepelingen te zullen doorvoeren, voelden de rectoren zich opnieuw geroepen. In een open brief werd een grote bezorgdheid geuit. Er werd gewezen op wiskundige modellen die voorspelden dat bij versoepelingen zoals in september 2020, er een nieuwe golf zou komen eind juni. In diezelfde brief herhaalden de universiteiten in koor hun credo’s: laat u allemaal vaccineren, zet een mondmasker en neem afstand. Alsof intussen de wiskundige modellen hun failliet niet hadden bewezen. Met totale miskenning van de wetenschappelijke bevindingen die intussen waren gepubliceerd en die aantoonden dat de maatregelen gewoon niet hadden gewerkt.
Natuurlijk kwam er geen nieuwe golf aan het begin van de zomer. Op twee cruciale momenten hebben de universiteiten geprobeerd massaal het coronabeleid te beëinvloeden. Twee keer blijkt dat achteraf een totale slag in het water te zijn geweest. Gebaseerd op een verkeerde inschatting van de situatie.
De Belgische rectoren staan in de wereld niet alleen te gillen. Ook in Groot- Brittanië liepen meer dan 1000 wetenschappers de wiskundige modelbouwers achterna voor “Freedom Day”. Op 19 juli ging de Britse regering de maatregelen gewoon stoppen. Professor Neil Ferguson en zijn collega’s hadden berekend dat er daardoor 100.000 besmettingen per dag zouden komen. Mis poes, voor de zoveelste keer. Het aantal positieve tests na Freedom Day is gedaald en niet meer aan hetzelfde niveau gekomen. Met rode kaken moest Ferguson toegeven dat hij zich had vergist.
Op 27 september was er dan de openingsrede van Luc Sels, de rector van de KU Leuven. “Durf anders te denken en zoek tegenspraak op.” Meer nog: “Ja we zijn klaar om dat maatschappelijk debat te voeren. Te voeden vanuit goede wetenschap. Maar wees ook met burgerzin een volwassen deelnemer aan dat debat. En dat geldt zowel voor academici als voor niet-academici.”
Bij Viruswaanzin vonden ze dat een mooie gedachte. De rector die zijn professoren stimuleerde om de tegenspraak op te zoeken. De oproep tot een volwassen debat. Dus nodigde Viruswaanzin rector Luc Sels uit voor een volwassen debat. De reactie van rector Sels was treffend: hij reageerde gewoon niet. Zelfs de vriendelijke herinnering bleef onbeantwoord.
Wat moeten we hieruit leren? Dat de oproep van Luc Sels niet bedoeld was om echt een debat te voeren. De oproep was daar om duidelijk te maken dat zijn professoren moesten kunnen gehoord worden. Zonder tegenspraak. De wetenschapper die vanuit zijn ivoren kansel het gepeupel toespreekt en zich rot schrikt als er ééntje het daar beneden anders durft te zeggen. Het debat van Luc Sels is een monoloog.
Op zich is het niet zo erg dat professoren eens de bal misslaan. Dat hoort bij de wetenschap. Het probleem is dat die wetenschappers hun kansel hebben verlaten en zich op de kansel van de politiek zijn gaan hijsen. Ogenschijnlijk bewaren ze hun onafhankelijke positie, maar in werkelijkheid schakelen ze zich in het het politiek besluitvormingsproces. Zij worden de adviseurs, de astrologen van de regering. Adviseurs die onvoorwaardelijk moeten worden geloofd. De veruitwendiging van de absolute kennis, met daarbij vermeld vijf minuten belangentegenstellingen, voorwaarden en voorbehouden.
Zoals op de persconferentie van de premier met Niel Hens. De Croo kondigde Niel Hens aan als de verpersoonlijking van wat we weten, waarop Hens zei dat hij het eigenlijk allemaal niet zo goed wist.
Professor Pierre Van Damme windt er geen doekjes om. Hij heeft een belangentegenstelling met Bill Gates. Dat schrijft hij zelf in zijn studies. De andere staatsvirologen waaronder Vlieghe, Van Gucht, en Van Ranst hebben al evengoed een belangentegenstelling met Bill Gates. In het beste geval zwijgen ze daarover als vermoord. In het slechtste geval ontkennen ze, zoals Van Ranst, dat hun labo’s geld krijgen van Bill om te doen wat ze doen. Bill betaalt dus de bills van de virologen die voor de staat werken. Hij financiert projecten in zowat alle Belgische universiteiten voor miljoenen euro’s. “Bottom up” koopt hij daarmee buy-in voor zijn ideeën over hoe hij de wereld gaat redden. Hij beïnvloedt daarmee het politiek be sluitvormingsproces van onderuit. Bill heeft zich immers bekeerd tot de denkwereld van de epidemiologen-modelbouwers. Die jongens – het zijn vooral jongens – denken epidemieën te kunnen beheersen met mathematische modellen en gedragsbeïnvloeding.
In afwachting van de verlossende vaccins. Want in de wereld van Bill Gates kunnen tal van ziektes uitgeroeid worden met vaccins. De griep is één van de ziektes die Bill de wereld wil uit helpen. Op zich een lovenswaardige gedachte. Ware het niet dat Bill het echt wel meent. Hij geeft miljoenen uit aan die instellingen die werken aan vaccins en op gedragsbeïnvloeding en wiskundige modellen. De jongens van de epidemiologie roepen immers al twintig jaar dat er wel eens zo’n Spaanse griep op ons af zou kunnen komen. Dat is zoals de natuurkundige die naar de meteorieten kijken omdat er wel eens zo één ons een bezoek zou kunnen brengen. Omdat er in het verleden al een Hongkong-griep en een Aziatische griep is geweest, is het niet moeilijk om te voorspellen dat ons dat nog wel eens zou kunnen overkomen. Dus bouwt Bill in de hele wereld kenniscentra uit om te onderzoeken wat we kunnen doen en welke vaccins we kunnen gebruiken.
Professoren als tovenaar Neil Ferguson krijgen tientallen miljoenen. Ferguson en zijn Imperial College begin 2020 een bedrag van 12 miljoen dollar. Geen kattenpis. Allemaal gaan die professoren uit van een mechanistisch wereldbeeld. Zo van: “We zullen dat varkentje wel eens wassen zie. Waar blijft dat virus, dat we het eens gaan controleren over de hele wereld.” Elk beetje mens met gezond verstand beseft dat zo’n poging om de natuur te controleren, heel veel kans maakt om te mislukken. Maar in het hoofd van de jongens is mislukking niet geprogrammeerd. Hun wiskundige modellen staan er als modellen. En in de labo’s blijken de mondmaskers te werken. Ook de vaccins werken bij 40.000 mensen. Dus gaan ze ook de hele wereld kunnen controleren. Mis poes! Andermaal.
Dan komen er artikels en studies van stoute collega’s die eventjes komen bewijzen dat die maatregelen niet gewerkt hebben. Daar wordt dan zedig over gezwegen. Wie een debat daarover wil krijgen geen antwoord.
De belangenverstrengeling gaat zo ver dat Bill zich ook topdown inkoopt. Bij de WHO is hij de grootste sponsor. Maar er is meer. In minstens één beslissend comité van de WHO zit zijn directeur gewoon mee in het comité. Hij besluit dus zelfs formeel mee wat de politiek is van de WHO. Ook via die weg gaat Gates zijn visie doordrukken tot in de besluitvorming van de lidstaten van de WHO.
De WHO stelt de regels op van bovenaf, en van onderaf echoën de virologen mee. Tel daar gerust dan nog de volgende factor bij. Gates is voor de uitvoering van zijn plannen om de wereld te redden goede vrienden met de vaccinatie-industrie. Hij heeft die verenigd in Gavi (Global Alliance for Vaccines and Immunisation) die de grootste sponsor is van de WHO. Via de vaccinatie-industrie gaan er opnieuw tientallen miljoenen naar de universiteiten, waaronder ook de Belgische universiteiten. De leden van Gavi zijn echter niet de nieuwe messiassen. Het zijn stuk voor stuk bedrijven die graag lekker veel winst maken. Op zich niets mis mee, maar met de hulp van Gates slagen ze erin om in te breken in de politieke, democratische besluitvorming.
Gates alleen blijkt de geldhonger van deze universiteiten niet te stillen. Op zich is het goed dat de universiteiten geldhonger hebben. Alleen wordt het pervers als ze zich inschrijven in het politiek besluitvormingsproces, en daar de geleerde gaan uithangen. Terwijl ze in werkelijkheid hun eigen instellingen massaal bedienen.
Zoals journalist Jeroen Bossaert op maandag 4 oktober 2020 publiek maakte. 20 miljoen euro hebben de universiteiten verdiend aan de PCR-test. Zo schat Bossaert de voordelen van de uniefs uit covid in. Het is geen wonder dat in het buitenland massaal antigen-sneltests worden gebruikt. Ook voor pasjes en andere maatregelen. Bij ons mag dat allemaal niet. De PCR en de labo’s moeten worden gebruikt. Iedereen dus een neustest, in de plaats van de minder invasieve speekseltest die ze in het buitenland gebruiken.
Waarom? Op advies van de ‘virologen’ uiteraard, die er alle belang bij hebben dat er veel PCR-tests worden afgenomen. Ook al geven ze belangrijke valspositieve en vals negatieve resultaten.
20 miljoen dus van de overheid. Tel daarbij een kleine 3 miljoen van Gates voor de KU Leuven. 32 miljoen voor het Tropisch Instituut. 12,3 miljoen voor de UIA. 9,6 miljoen aan de Universiteit “Lockdown nu!” Gent. 1,5 miljoen aan Sciensano. Dat is alles samen zowat 58,5 miljoen euro. Dan hebben we het nog niet gehad over de ‘grants’ die de vaccinatie-industrie kreeg van Gates en die zijn doorgesluisd naar de labo’s van o.a. het Rega-instituut.
Wat we hier weergeven is wat publiek bekend is. De ‘tienduizenden’ die betaald werden voor het onderzoek naar de 15.000 molecullen voor de strijd tegen covid, zit hier ook nog niet in wegens onduidelijk hoeveel geld het eigenlijk was. Corona en virusbestrijding is dus big business voor de universiteiten. De virologen hebben intussen zoveel petjes op dat ze nog nauwelijks op hun hoofd te houden zijn. Adviseurs van de regering die maatregelen adviseren waar hun instellingen zelf rijker van worden. Ontwikkelaars van de vaccins. Ontwikkelaars van de wiskundige modellen.
Ontwikkelaars van de maatregelen. Radertjes in het netwerk van Gates om de wereld te redden. Echokamers van wat de WHO uitkraamt, ook al op aansturen van Gates. De WHO die wordt geadviseerd door Neil Ferguson, wiens College massaal geld krijgt van Gates. Dienaren van de vaccinatie-industrie. Promotoren van de vaccins als ‘onafhankelijke wetenschappers’. Leden van faculteiten en instellingen die miljoenen binnenrijven van diverse kanten. Adviseurs van de regering die altijd moeten worden geloofd, ook als ze de betaling van grote bedragen aan hun eigen instellingen als noodzakelijk voorstellen.
Het is uiteraard niet verkeerd dat universiteiten trachten om geld binnen te rijven. Het probleem zit daarin dat ze zich tezelfdertijd inschakelen in de politieke besluitvorming. Het probleem zit daarin dat ze de vaccinatie-industrie en Bill via hun tussenkomsten een vinger in de pap geven in het beleid. Is het niet rechtstreeks, dan wel onrechtstreeks doordat hun instellingen ingeschakeld worden in de visie van Bill.
En dan komt Luc Sels ronkende verklaringen geven over het ‘opzoeken van het debat’. Holle woorden zijn het. Op de eerste uitnodiging die hij krijgt voor een debat, antwoordt hij niet eens. Het zou immers wel eens kunnen dat zo’n debat nog verder de rector confronteert met een huizenhoog probleem: de wetenschap wordt gewoon verkocht in de plaats van beoefend. Op de kap van u en ik, die de zotte maatregelen ondergaan en de rekening betalen.
Open brief aan Dhr. Luc Sels
Rector KU Leuven
Geachte Heer Rector,
Wij hebben uw toespraak en opiniebijdragen over de polarisatie opgemerkt. Polarisatie is inderdaad een belangrijk probleem. Hetzelfde geldt voor de feitelijke beperkingen op de vrijheid van meningsuiting en de academische vrijheid. Al te veel hebben ons bijvoorbeeld tijdens de coronacrisis berichten bereikt van academici die met de daver op het lijf zaten om nog iets te zeggen dat tegen het officiële narratief inging. Professoren en andere wetenschappers hebben ons benaderd met hun standpunten maar wilden absoluut anoniem blijven uit angst. Tot en met vandaag is dat het geval. Interessante studies werden geweigerd in wetenschappelijke tijdschriften omdat ze niet pasten in het officieel discours. Niet omwille van inhoudelijke tekorten, maar alleen omwille van het eenheidsdenken. Wij hebben er toen voor gewaarschuwd dat de wetenschap in zijn eigen voet schoot. Deze evolutie komt niet uit de hemel gevallen, maar ligt in de lijn van wat we de voorbije jaren ook hebben gezien en wat u aanklaagt.
Zoals u maken wij ons daarover zorgen. We zijn verheugd dat u graag wil, dat er een debat komt met respect voor ieders mening. Daarom nodigen wij u uit voor een publiek debat over de coronacrisis en de maatschappelijke rol van de wetenschap. Een debat tussen mijzelf, als voorzitter van de V.Z.W. Viruswaanzin, en uzelf. Wij vertegenwoordigen intussen 12.000 leden.
U heeft in uw communicatie met de pers verwezen naar de antivaxers. Wij zijn ervan overtuigd dat u ons daarmee niet heeft bedoeld omdat u onze standpunten kent. Toch durven we u voor te stellen om alvast met ons in debat te gaan. Dat zou een mooie stap zijn in de richting van de ontmijnen van de de polarisatie. Als wij samen erin slagen een debat te houden met respect voor elkaars meningen, dan zullen we ongetwijfeld een voorbeeld zijn voor zoveel mensen die langzaam maar zeker niet meer geloven in het debat. Terwijl een respectvol debat precies dat is wat de polarisatie kan tegengaan.
U kan verkiezen om onze vraag gewoon te negeren. Zoals wij dat al bijna anderhalf jaar gewoon zijn. Dat op zich zou dan ook meteen een statement zijn dat niet in overeenstemming te brengen is met uw boodschap van de voorbije dagen. We hopen dus dat u deze uitgestoken hand aangrijpt om samen met ons een stap te zetten naar een meer menselijke dialoog waar iedereen zich goed bij kan voelen.
(Michael Verstraeten)
