De Rote Armee Fraktion (RAF, Nederlands: Rode-Legerfractie) was de actiefste naoorlogse links-extremistische terreurgroep in de Bondsrepubliek Duitsland. De RAF stond tijdelijk ook wel bekend onder de naam Baader-Meinhofgroep.
De groep werd in 1970 opgericht door onder meer Horst Mahler, Gudrun Ensslin en Andreas Baader, die later gezelschap kregen van Ulrike Meinhof. De groep was verantwoordelijk voor 34 moorden en talrijke bankovervallen en bomaanslagen. In 1998 meldde de RAF dat ze zichzelf had opgeheven.
Cellules Communistes Combattantes (CCC) (Frans voor: Strijdende Communistische Cellen) was een extreem-linkse terroristische groepering die in 1984 en 1985 vijfentwintig aanslagen pleegde in België. De CCC kondigden aanslagen vaak van tevoren aan. Toch werden twee brandweerlieden gedood en raakten 28 mensen gewond. Op 16 december 1985 werden vier leden opgepakt en kwam er aan de CCC-acties een einde.
Action Directe (AD) (Directe actie) was een linkse stadsguerrillaorganisatie, die in 1979 voor het eerst van zich liet horen. De organisatie was ontstaan als beweging in 1977 uit een samenvoeging van de Groupes d'Action Révolutionnaire Internationalistes (GARI) en de Noyaux Armés pour l'Autonomie Populaire (NAPAP) met het idee om een stad-guerrilla te vormen.
In maart 1985 publiceert de Stasi een document over de RAF. In het document zien we ook interessante elementen over de CCC. (zie onder - lees verder onder de foto)
Afdeling XXII/
Berlijn, 21 maart 1985
zau-see
Topgeheim!
Eindrapport over de hongerstaking van de "RAF"-gevangenen
Op 4 december 1984 begonnen 29 gevangen voormalige leden van de "RAF" en 10 gevangenen van het zogenaamde "anti-imperialistische verzet" een hongerstaking voor onbepaalde tijd.
In een hongerstakingsverklaring die een paar dagen later werd gepubliceerd, werden de volgende doelen gesteld
- Consolidatie van de gevangen "RAF"-leden en andere gevangenen van het zogenaamde "anti-imperialistische verzet" in grote groepen,
- De afschaffing van de isolatie van kleine groepen en individuen en de volledige akoestische en visuele bewaking en controle,
- Opheffing van het communicatieverbod, vooral met betrekking tot bezoek, post, boeken, politieke informatie en vrije politieke discussie.
Het doel van deze eisen was om de politieke identiteit van deze gedetineerden te behouden en hun detentieomstandigheden te verbeteren.
Aangezien de detentieomstandigheden door de gerechtelijke autoriteiten van de FRG verder waren verscherpt, met name in de afgelopen twee jaar, werd sinds begin 1984 een nieuwe hongerstaking van deze gevangenen verwacht.
De verscherping van de gevangenisomstandigheden had met name gevolgen voor het verlenen van bezoekvergunningen, de algemene invoering van een tussenscherm tijdens bezoeken (de enige uitzonderingen waren recentelijk advocaten en familieleden), evenals de toegenomen censuur op post en verdere beperkingen op boeken en tijdschriften.
Aangezien deze hongerstaking te voorzien was, werden de aanhangers en sympathisanten van de "RAF" en hun gevangenen, de verwantengroepen van de gevangenen, maar ook de veiligheidsorganen van de FRG hierop voorbereid.
Ter ondersteuning van de hongerstaking werden verschillende acties georganiseerd en uitgevoerd door de "RAF", haar aanhangers en sympathisanten, alsook de familieleden en advocaten van de gevangenen.
4 RUBRIEKEN
Deze acties kunnen onderverdeeld worden in 4 rubrieken:
- Demonstratieve acties om de gedeeltelijke informatieblokkade te doorbreken (demonstraties, bezetting van openbare gebouwen en instellingen, door de advocaten georganiseerde symposia, persconferenties, enz,)
- Militante acties uitgevoerd door de "RAF" zelf, haar aanhangers en sympathisanten om het "RAF"-beleid af te dwingen en als blijk van solidariteit met de gevangenen (aanvallen op militaire faciliteiten, rekencentra, bedrijven, ambassades, etc.),
- Solidariteitsbrieven en boodschappen van buitenlandse extreemlinkse organisaties, groepen en krachten (bijvoorbeeld de Koerden en Turken),
- Acties van West-Europese leden en sympathisanten van linkse terroristische groeperingen, zoals aanslagen op militaire objecten (Portugal en België ("CCC")), solidaire hongerstakingen ("Action directe"), bezettingen van ambassades en het aanbrengen van slogans op internationale treinen.
Naarmate de hongerstaking vorderde en het gevaar van de dood van een of meer gevangenen toenam, begonnen vertegenwoordigers van andere politieke bewegingen en partijen de regering van de FRG op te roepen om gedeeltelijk in te gaan op de eisen van de gevangenen om een verdere escalatie van het geweld te voorkomen.
Deze brede mobilisatie ter ondersteuning van de hongerstaking van de gevangenen werd door de "RAF" uitgebuit om deze te presenteren als een nieuwe kwaliteit in lijn met haar beleid om een gemeenschappelijk anti-imperialistisch front te creëren. Alle acties van de "RAF" voor en tijdens de hongerstaking werden in deze geest georganiseerd. Erkend moet worden dat de "RAF" erin slaagde om weer volledig slagvaardig te worden. Er werden bijvoorbeeld 10 vermeende nieuwe leden gezocht door vijandelijke veiligheidsorganisaties.
Het gezamenlijke communiqué van de "RAF" en de "Action directe" over samenwerking betekent een verdere materiële, financiële en logistieke versterking door het combineren van het potentieel van deze twee organisaties.
De evaluatie van de acties tegen de NAVO-troepenacademie in Oberammergau en de aanvallen op Audran en Zimmermann brachten ook een nieuw politiek doel aan het licht, dat tot uitdrukking kwam in de doelbewuste en compromisloze vernietiging van de "centrale vertegenwoordigers van de imperialistische politiek". (lees verder onder de afbeelding)
Ook in Oberammergau was het doel om de grootst mogelijke schade toe te brengen aan het gebouw en de mensen die erin zaten.
De door de vijand gepropageerde vorming van een "West-Europese guerrilla", waarbij nauwe samenwerking tussen de "RAF", de "Action directe" en de "Fighting Communist Cells" ("CCC") van België zou plaatsvinden, kan nog niet worden bevestigd.
Echter, op basis van eerdere bevindingen dat de "RAF" en de "Action directe" in het verleden actief zijn geweest in België (pogingen tot aanslagen, opzetten van depots, gebruik als rustlokalen), kunnen gedeeltelijke samenwerking of contacten niet volledig worden uitgesloten en zijn deze in de toekomst waarschijnlijk op basis van de gedeelde politieke basisstandpunten van de drie organisaties.
De gevangenen van de "RAF" begonnen de hongerstaking met de vaste bedoeling om hun eisen af te dwingen. Hoewel de gezondheidstoestand van individuele gevangenen zoals Klar, Mohnhaupt, Pohl en Jakobsmeier relatief vroeg aanzienlijk verslechterde (Pohl en Jakobsmeier kregen eind december korte tijd dwangvoeding), werd de hongerstaking alleen voortijdig beëindigd door de gevangenen Folkerts, Rüßner, Sonnenberg en Taufer. De gezondheid van deze gevangenen was zodanig verslechterd dat ze onmiddellijk medische hulp nodig hadden.
Omdat de regering van de BRD zich tijdens de hongerstaking niet bereid toonde om te praten en dit ook niet meer te verwachten was na de aanvallen op Audran en Zimmermann in het bijzonder, beëindigden de gevangenen van de "RAF" de hongerstaking op 4 februari 1984 om de dood van één van de gevangenen te voorkomen.
Ondertussen was de gezondheidstoestand van alle gevangenen weer genormaliseerd.
De tegenovergestelde veiligheidsdiensten reageerden op de hongerstaking en de verschillende ondersteuningsacties met een gecoördineerde catalogus van maatregelen.
MASSAMEDIA
Vooral de massamedia van de BRD/WB werden gebruikt om
- het propageren van de bewering van de vijand dat de gevangenen de terroristische acties controleerden,
- het vervalsen en discriminerend afschilderen van de gevangenisomstandigheden,
- het criminaliseren van aanhangers en sympathisanten en hun acties,
- het ondersteunen van de zoekacties van de tegenstander,
- in het verdere verloop van de hongerstaking (en vooral na het gezamenlijke communiqué van de "RAF" en de "Action directe") de noodzaak te rechtvaardigen van nauwere samenwerking tussen de veiligheidsorganen van de betrokken landen in de strijd tegen het terrorisme, en
- anticommunistische propaganda met betrekking tot het inspireren en steunen van terroristische aanvallen door de socialistische landen.
Bij openbare evenementen ter ondersteuning van de hongerstaking werden door de tegenovergestelde veiligheidsorganen uitgebreide zoek- en observatiemaatregelen uitgevoerd om aanhangers en sympathisanten van de "RAF" te identificeren. Met name is de informatie over personen die onder politieobservatie - terrorisme (PB 07) zijn geplaatst, geactualiseerd en aangevuld. (lees verder onder de afbeelding)
NABISTE
Om het zoekwerk te verbeteren is er een centraal inlichtingenverzamel- en informatiecentrum (NABISTE) over alle activiteiten in verband met de hongerstaking.
De beveiliging van eigendommen en personen werd opgevoerd.
Er werden uitgebreide onderzoeks- en observatietaken uitgevoerd op PB 07 personen. De grenscontroles werden verscherpt, ook aan de grensovergangen naar de DDR.
Als onderdeel van de opsporingsmaatregelen na de moord op Zimmermann publiceerde het Beierse Staatsministerie van Binnenlandse Zaken een catalogus van opsporingsmaatregelen met het trefwoord "Panter". Deze catalogus bevatte de volgende maatregelen:
- Instelling van extra controleposten op wegen, spoorwegen en in het luchtverkeer,
- Controles zonder uitzondering van personen die uit de FRG reizen, inclusief personen die naar WB reizen,
- Permanente bemanning van de grensdoorlaatposten met openingstijden,
- verhoogde bewaking van de "groene grens".
Na de dood van één van de gevangenen was het de bedoeling dat de heimelijke zoekacties, observatie en bewaking die tijdens de hongerstaking hadden plaatsgevonden, zouden worden omgezet in openlijke (zogenaamde bumperbewaking).
Ondanks deze massale inzet van de veiligheidstroepen boekte de vijand geen grote successen bij de klopjacht.
DDR
In tegenstelling tot de hongerstaking van 1981, waarbij aanhangers herhaaldelijk materiaal stuurden naar vertegenwoordigers van buitenlandse staten in de DDR en naar staats- en sociale organen, werden er tijdens deze hongerstaking geen gevallen bekend.
Er werden ook geen toegenomen reizen van erkende aanhangers of sympathisanten binnen de DDR vastgesteld. Bij de politiek-operatieve werkzaamheden moet echter rekening worden gehouden met de toegenomen agitatie van vermeende inspiratie en ondersteuning van terroristische organisaties door de socialistische landen.
Zo werden er berichten verspreid dat de plannen voor de aanslagen op de NAVO-pijpleidingen in de BRD en België door de DDR waren geleverd, dat de gebruikte explosieven en diverse wapens van Tsjechische of Sovjet-oorsprong waren en dat er in Berlijn, de hoofdstad van de DDR, een conferentie had plaatsgevonden tussen vertegenwoordigers van de PLO en anti-imperialistische krachten.
Ongeacht het duidelijke standpunt van de socialistische staten over terrorisme, probeert de vijand de werkelijke oorzaken van de hongerstaking, de verschillende acties tijdens de hongerstaking en in het bijzonder de pseudorevolutionaire acties van de "RAF" en de "Action directe" te gebruiken om het anticommunisme aan te wakkeren en de socialistische staten te belasteren en te discrimineren.
Om de resultaten van de hongerstaking samen te vatten, kan de volgende balans worden opgemaakt:
- de doelstellingen geformuleerd in de hongerstakingsverklaring van 20 december 1984 werden in geen enkel opzicht bereikt. Vergeleken met de hongerstaking van 1981 waren de gerechtelijke autoriteiten van de FRG niet eens bereid om de eisen te bespreken,
- De hongerstaking leidde tot een mobilisatie van aanhangers en sympathisanten van de "RAF", wat tot uiting kwam in de gevoerde acties, ook in termen van toenemende militantheid, de hongerstaking stelde de "RAF" in staat haar slagvaardigheid te herstellen door 10 nieuwe leden te werven,
- de hongerstaking en de in verband daarmee ontplooide activiteiten dienden de vijand om de repressieve maatregelen tegen de linkse krachten in de FRG verder uit te voeren, om zijn kennis van personen in de kring van aanhangers en sympathisanten van de "RAF" uitgebreid uit te breiden en om het anticommunisme aan te wakkeren, met inbegrip van de laster jegens en de discriminatie van de socialistische staten,
- de verklaringen van de "RAF", "Action directe" en "CCC" die tijdens de hongerstaking werden gepubliceerd, werden door de VS en de FRG gebruikt om gezamenlijke actie tegen zogenaamd "Euroterrorisme" af te dwingen bij hun West-Europese NAVO-partners. (zie onder - lees verder onder de afbeelding)
CONCLUSIES
De evaluatie van de hongerstaking leidt tot de volgende conclusies voor verder politiek-operationeel werk:
- De pas erkende "RAF"-leden, actieve aanhangers en sympathisanten worden onder operationele persoonlijke controle geplaatst om discriminatie en laster door de vijand tegen de DDR te voorkomen. Voor deze personen moeten gedifferentieerde zoekacties worden uitgevoerd op basis van ontwikkelde beslissingsvarianten.
- Het beschikbare materiaal over het militante en extremistische milieu van de "RAF" moet met behulp van IM- en operationele contacten in het operatiegebied gericht verder worden geconsolideerd en worden voorbereid op besluitvorming met betrekking tot actieve operationele verwerking.
- In ontmoetingen met contactpersonen en onofficiële medewerkers uit het operationele gebied moet het beleid van de DDR consequent worden weergegeven. Dit moet gedifferentieerd en gecoördineerd gebeuren, in overeenstemming met het ideologische standpunt van de ideologische standpunt van de partner en de stand van de betrekkingen.
- De aanhangers van de "RAF" zijn unaniem voorstander van het nieuwe beleid van de "RAF" en het resultaat van de hongerstaking wordt als een succes gezien.
Hun doel is nu om deze activering om te zetten in een continu proces, d.w.z. om de militante acties kwalitatief en kwantitatief voort te zetten. Er moet ook worden aangenomen dat individuele acties doelbewust tegen mensen zullen worden gericht in overeenstemming met het nieuwe "RAF" beleid.
- Aangezien andere militante links-extremistische groeperingen en krachten, die hun acties ook richten tegen de realisatie van het NAVO herbewapeningsprogramma, het nieuwe "RAF" beleid - de opzettelijke vernietiging van mensenlevens - afwijzen, zijn er aanknopingspunten voor een grotere differentiatie in de politiek-operationele verwerking van deze krachten.
Foto’s: Wikipedia, Stasi
