Geen vuiltje aan de lucht.
Zo nu en dan komt er nieuws binnen dat je niet kan verzinnen, maar wel klinkt alsof het verzonnen is. Eind april vorig jaar verdween de 53-jarige Richard Maedge. Zijn vrouw Jennifer was thuis gekomen, zag zijn Dodge Durango geparkeerd voor hun huis in Troy met zijn sleutels en portefeuille erin, maar haar halve trouwboek was nergens te bespeuren. Om de een of andere reden vond de vrouw dat zo verdacht dat ze hem meteen als vermist opgaf.
Speurwerk leverde niets op. Acht maanden later trekt de vrouw een kast open en ziet daar haar gemummificeerde echtgenoot staan. Zelfmoord, klinkt het. We begrijpen wel dat je je man niet meteen in een kast gaat zoeken, maar de zaak heeft wel een geurtje. Of moeten we zeggen heeft helemaal geen geurtje. De man zou dus geurloos zijn vergaan?
Nee, toch niet. “Een tweede huiszoeking – nadat ze had geklaagd over een slechte geur in het huis – leverde niets op”, lezen we. Geen al te beste speurneuzen. Hoe dan ook. Na acht maanden is de man dan toch eindelijk uit de kast gekomen. De politie beschreef het huis als een “hoarder huis”, de verzamelwoede maakte het moeilijk om een volledige zoektocht naar de vermiste man uit te voeren. Dat verklaart een en ander.
Zijn dood wordt beschouwd als een zelfmoord, dat oordeel werd vorige week bevestigd door de lijkschouwer van Madison County na een toxicologisch onderzoek en een lichamelijk onderzoek van de gemummificeerde resten. Toch een vreemde plek om je van het leven te beroven. Niet?
