Het roken van sigaretten kan longkanker veroorzaken. Toch ontwikkelt 80 tot 90 procent van de rokers géén longkanker. Een recente studie in Nature Genetics - “Single-cell analysis of somatic mutations in human bronchial epithelial cells in relation to aging and smoking” - suggereert een mogelijke verklaring.
De onderzoekers onderzochten longcellen van rokers en niet-rokers. Van de rokers vroegen ze hoe lang en hoe veel ze rookten. Ze ontdekten dat mutaties (varianten met één nucleotide en kleine inserties en deleties) zich opstapelden in de longcellen van niet-rokers naarmate ze ouder werden – en dat er significant meer mutaties werden gevonden in de longcellen van de rokers.
“Dit bevestigt dat roken het risico op longkanker verhoogt door de frequentie van mutaties te verhogen, zoals eerder werd verondersteld,” zei Dr. Simon Spivack in de media. “Dit is waarschijnlijk een van de redenen waarom zo weinig niet-rokers longkanker krijgen, terwijl 10% tot 20% van de levenslange rokers dat wel krijgt.”
Een andere bevinding uit de studie: het aantal celmutaties dat in longcellen werd gedetecteerd, nam lineair toe met het aantal pakjes gerookt – en vermoedelijk nam ook het risico op longkanker toe. Maar interessant genoeg stopte de toename van celmutaties na 23 jaar blootstelling.
“De zwaarste rokers hadden niet de hoogste mutatielast”, vervolgde Spivack. “Onze gegevens suggereren dat deze personen ondanks hun zware roken zo lang in leven zijn kunnen blijven, omdat ze erin zijn geslaagd om verdere mutatie-accumulatie te onderdrukken. Deze afvlakking van mutaties kan het gevolg zijn van het feit dat deze mensen zeer bekwame systemen hebben voor het herstellen van DNA-schade of het ‘ontgiften’ van sigarettenrook.”
De bevinding heeft geleid tot een bijkomende onderzoeksvraag. “We willen nu nieuwe testen ontwikkelen die iemands capaciteit voor DNA-herstel of ‘ontgifting’ kunnen meten, wat een nieuwe manier zou kunnen zijn om iemands risico op longkanker te beoordelen”, besloot Dr. Jan Vijg.
