Ooit Jeroen Meus vanop afstand in Leuven gezien. Neen, hij was niet aan het koken in de Schrijnmakersstraat, maar aan het wachten op zijn Volvo in de garage. En maar tokkelen op zijn slimme telefoon. Maar we gingen het over Verhulst junior hebben.
Verhulst senior had - net zoals alle ijdele mannen - zijn oogleden laten doen zoals vrouwen lippen en/of borsten laten behandelen. De patiënt had na de ingreep honger en Viktor zou voor papa - onder het afkeurende oog van de huishoudster - een eenvoudige maaltijd bereiden: spinaziepuree met worst.
Voor de spinazie was er geen probleem: de blokjes van een bekend merk gingen in de microgolfoven. Dan de puree. Dat was iets moeilijker. Het werd uiteindelijk boter met aardappelen, wat me deed denken aan de legendarische uitspraak van Meus dat je nooit te veel boter in de puree kan dumpen. Viktor nam dat letterlijk aangezien hij een culinaire puree zou maken. En culinair betekent veel boter voor de jongeman.
Viktor worstelde wel nog een beetje met de timing want zoals mannen en vrouwen die dagelijks koken weten, is de echte kunst om ervoor te zorgen dat alle gerechten samen klaar zijn. Daarvoor moet je terugrekenen en dat is misschien niet de sterkste kant van Verhulst junior. Gevolg: de boter met aardappelen en spinazie was klaar terwijl de chipolataworst nog rauw in het bakje lag.
Televisie is natuurlijk een magisch medium want een paar seconden later was patiënt Verhulst senior al aan het smikkelen. Hij vond het gerecht nog goed ook en deelde wellicht het allereerste compliment van zijn leven aan zijn zoon uit die uiteraard in zijn nopjes was.
De pret werd wel snel bedorven door Ellen. Zij vond de spinaziepuree maar middelmatig. De kruiding was onvoldoende volgens haar terwijl Verhulst junior die andere raad van Meus had opgevolgd en de helft van het zoutvat had gebruikt. Gert: “Ge kunt altijd bijkruiden hé, Ellen.” Hij nam het op voor zijn zoon. Mooi moment. Uiteindelijk drijft eigen bloed altijd boven, zeker na een goede maaltijd klaargemaakt door die eigen en enige zoon.
