Exact een jaar geleden was er optimisme. De vaccinatiecampagne was net begonnen en hierdoor zou onze samenleving na verloop van tijd vrijgemaakt zijn. En kijk waar we vandaag staan. Studenten die op de campus van de UGent examens afleggen moeten zelfs een FFP2-mondmasker dragen van zodra ze de UGent-gebouwen betreden. Geen gewoon masker, maar een FFP2.
Toch heerst er nu een gelijkaardig optimisme als een jaar geleden. Omikron is immers minder ziekmakend dan eerst gedacht. Dat is uiteraard goed nieuws. Volgens sommigen luidt Omikron zelfs de eindfase van de pandemie in en wordt het hierna minder erg. Anderen omschrijven Omikron als het vaccin van de natuur. Van zo veel ongebreideld en onterecht optimisme word ik zenuwachtig.
Minder goed nieuws is immers dat Omikron door de vaccinbescherming breekt. Onderzoek wees zelfs uit dat de booster geen bescherming biedt. Het is dus toch nog even afwachten wat de impact zal zijn op de kwetsbare oudere bevolking. Bovendien is het een waarschuwing: stel dat Omikron wel gevaarlijker was dan Delta. Wat zou de impact dan niet zijn met lekke en gebrekkige vaccins.
Het lijkt er wel op alsof sommigen speculeren dat met Omikron het einde van de coronacrisis in zicht is. Dat is mogelijk, maar er bestaat ook een scenario waarin een nieuwe zorgwekkende variant (VOC) volgend jaar voor problemen zorgt. Het is spijtig genoeg een realistische mogelijkheid met een vrij hoge probabiliteit die eerder al door het Britse SAGE werd beschreven. Het Griekse alfabet bevat nog enkele onheilspellende letters na Omikron.
