Al sinds het Susurluk-schandaal van 1996, waarbij een hooggeplaatste Turkse politiechef, een parlementariër en een maffioso verongelukten in een Mercedes, wordt er gesproken over een geheime organisatie met de naam "Ergenekon".
Het geheime genootschap heeft zich genoemd naar het legendarische land Ergenekon in Centraal-Azië, waar de wortels zouden liggen van de Turkse beschaving.
Blondje, Maanlicht, Handschoen: dat waren de misleidend lieflijk klinkende codenamen van drie geaborteerde plannen voor een militaire staatsgreep in Turkije die het Ergenekon-netwerk in het verleden gesmeed heeft.
DEEP STATE
De zaak Ergenekon bevestigt voor veel Turken het bestaan van een zogenaamde ‘diepe staat’ (deep state) binnen de staat die eigenlijk de macht in handen heeft.
Een diepe staat is een vorm van bestuur die bestaat uit potentieel geheime en ongeautoriseerde machtsnetwerken die onafhankelijk van het politieke leiderschap van een staat opereren bij het nastreven van hun eigen agenda en doelen
In 1996 bevestigde het zogeheten Susurluk-incident dat vermoeden. Het schandaal over geheime banden tussen staat, politie en onderwereld dat volgde, werd nooit helemaal opgelost en hooggeplaatste sleutelfiguren werden nooit vervolgd.
Tijdens het onderzoek naar Ergenekon kwamen de lijken weer uit de kast: Susurluk, maar ook de verdwijning in de jaren ’90 en diverse onopgeloste moordzaken.
STAY-BEHIND
Ergenekon zou het overblijfsel zijn van zogeheten 'stay-behind' netwerken die tijdens de Koude Oorlog in diverse landen (bijvoorbeeld Gladio in Italië) werden opgericht door de NAVO om guerrillaverzet te bieden aan een eventuele Sovjetinvasie.
Anderen maken de vergelijking met Propaganda Due, de sinistere vrijmetselaarsloge van Lucio Gelli in Italië, die eveneens bomaanslagen en moorden liet plegen in het kader van een strategie van de spanning, een opzettelijk gecreëerde spiraal van geweld en tegengeweld waarbij rechts en linkse aanslagen elkaar afwisselen.
DHKP-C
Er is ook een mogelijke link naar Fehriye Erdal. Erdal (Kangal, 25 februari 1977) is een Turkse militante van het Turks Volksbevrijdingsleger (DHKP-C).
Deze extreemlinkse groepering voert een gewapende strijd tegen de Turkse staat en wordt door de Verenigde Staten en de Europese Unie als een terroristische organisatie beschouwd. Erdals ouders waren Koerdisch. In 1996 vluchtte ze uit Turkije waar ze verdacht wordt van medeplichtigheid aan een drievoudige moord. In 1999 werd ze in Duinbergen opgepakt.
Erdal werd op 28 februari 2006 door een Belgische rechtbank tot 4 jaar gevangenisstraf veroordeeld voor bendevorming, valse paspoorten en het bezit van illegale wapens. Toen men haar wilde oppakken, bleek ze spoorloos verdwenen te zijn, hoewel ze onder toezicht stond van de Staatsveiligheid. Dit veroorzaakte een schandaal in de Belgische politiek.
De rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Brugge achtte Fehriye Erdal op 20 februari 2017 schuldig aan moord en veroordeelde haar bij verstek tot 15 jaar gevangenisstraf met onmiddellijke aanhouding. België is nog steeds op zoek naar haar.
Volgens sommigen werd DHKP-C gemanipuleerd werd door die Gladioachtige, ultranationalistische clandestiene organisatie Ergenekon.
De ultranationalistische en anti-Europese samenzweerders van de organisatie beschouwen zich als patriotten die het vaderland en de erfenis van Atatürk moeten redden uit de klauwen van de 'islamitische fundamentalisten' van premier Erdogan en zijn AK-partij.
De clandestiene organisatie was ook van plan om met een reeks moorden en bomaanslagen een klimaat van paniek en terreur te creëren. De gekende strategie van de spanning dus. Op de hitlijst van de groep stonden intellectuelen, zoals schrijver en Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk (°52), magistraten, politici, topofficieren, religieuze leiders en andere publieke figuren.
"Dit staat boven de generale staf van het leger, boven de (Turkse) inlichtingendienst MIT en boven de premier", verklaarde een politiek strateeg, die zelf deel uitmaakte van de organisatie.
Het Turkse gerecht beschikt minstens over ernstige aanwijzingen dat DHKP-C, de Revolutionaire Partij voor de Bevrijding van het Volk, en de Koerdische PKK gemanipuleerd werden door die “duistere krachten op een hoog niveau”.
LIBANON
Een beschermde getuige, codenaam Dilovasi, verklaarde dat DHKP-C-militanten in de Bekaavalei in Libanon opleidingen hebben gekregen in het gebruik van wapens door leden van de Turkse special forces. De getuige, die gedurende lange tijd zelf lid was van DHKP-C en haar voorloper Dev-Sol, stelde bovendien dat Dursun Karatas, de in Nederland overleden oprichter en leider van DHKP-C, bescherming genoot in Ergenekon-kringen.
MYTHE?
Volgens journalist Gareth Jenkins (1958) is die Ergenekon een mythe. In feite is het enige wat de aangeklaagden in de ‘Ergenekon-processen’ gemeen lijken te hebben het feit dat ze zich allemaal - daadwerkelijk of vermoedelijk - kritisch opstellen tegenover de islamistische stroming in Turkije, dus tegen Erdogan en de AKP, maar vooral tegenover de volgers van de in ballingschap levende islamitische prediker Fethullah Gülen. Erdogan en Gülen zijn nu weliswaar in een onderlinge machtsstrijd verwikkeld geraakt, maar zij hebben nog steeds dezelfde gemeenschappelijke vijanden buiten de islamistische beweging.
Tijdens die processen werd gesteld dat Ergenekon niet alleen verantwoordelijk is voor elke daad van politiek en racistisch geweld in Turkije van de afgelopen twintig jaar, maar ook de regie voert over iedere terroristische organisatie die in Turkije actief is, en van plan is of was om kernwapens en chemische en biologische wapens te ontwikkelen.
foto wikipedia
