Ondertussen werden al ruim 10 miljard coronavaccins wereldwijd gezet. Een groot deel van die vaccins zijn de mRNA-vaccins van Pfizer en Moderna.
Onderzoekers stelden onlangs in Early approval of COVID-19 vaccines: Pros and cons de vervelende, maar noodzakelijke vraag of de mogelijke nadelen van die mRNA-vaccins niet onderbelicht werden tijdens het snelle goedkeuringsproces. Het is immers een feit dat we die eerste mRNA-vaccins zonder veiligheidsgegevens op lange termijn hebben gegeven. Iets anders kon ook niet gezien de urgentie zullen de voorstanders beweren.
Het is uiteraard technisch niet mogelijk om veiligheidsgegevens op lange termijn te krijgen gezien die korte tijd. De onderzoekers: “Bovendien verhinderden ethische en praktische barrières het langdurig volgen van placebo-ontvangers zonder actieve immunisatie aan te bieden en maakten die beperkingen het dus onmogelijk om gerandomiseerde controleonderzoeksgegevens te genereren.” In mensentaal: het was niet ethisch om mensen een spuitje te geven waarvan ze niet wisten dat het een placebo was (dus geen echt vaccin) waardoor ze Covid-19 konden oplopen.
De onderzoekers vinden nog een ander zwak punt. De onderzoekers: “Het 'BNT162b2ʹ-onderzoek (vaccin van Pfizer) omvatte slechts 2 maanden follow-up van de gevaccineerde personen na de tweede dosis van het vaccin voor de helft van de deelnemers aan het onderzoek, en tot 14 weken maximale follow-up voor een kleinere subgroep. De mediane follow-up van het Moderna-vaccin was 56 dagen voor 62% van de deelnemers na de tweede dosis.” Dat is wel zeer beperkt voor vaccins die aan miljarden mensen gegeven worden.
Bovendien zijn de ‘late bijwerkingen’ onbekend. Vaccinologen schermen vandaag met het argument dat vaccins geen bijwerkingen op lange termijn geven. Is dat wel zo? De onderzoekers: “Vaccins zijn over het algemeen veilig, omdat ze worden goedgekeurd na lange klinische en preklinische onderzoeken. Ondanks voorzorgsmaatregelen en een extreem lage incidentie van ernstige bijwerkingen, hebben talrijke rapporten het optreden van ongewenste neurologische, gewrichts- en auto-immuuneffecten na enkele of gecombineerde multi-vaccinprocedures gesignaleerd.” In mensentaal: sommige vaccins geven wel degelijk bijwerkingen op lange termijn, maar aangezien dan door de instanties ingegrepen wordt, kunnen die vaccins uit de handel genomen worden. Dat proces duurt uiteraard verschillende jaren aangezien die bijwerkingen soms dan pas optreden. Het gevolg is dat de meeste vaccins inderdaad veilig zijn aangezien dat selectieproces heeft plaatsgevonden. Bij die mRNA-vaccins kan dat proces nog niet spelen.
Volgens de onderzoekers heeft een mRNA-vaccin geen risico op impact op het DNA van de cel (genomische integratie), maar er zijn wel verschillende andere beperkingen. “De lengte van de antigeenexpressie kan enkele maanden duren in het geval van zowel DNA- als RNA-vaccins. Over het algemeen dienen mRNA/DNA-vaccins als een constante antigeenproductiefabriek op lange termijn, die mogelijk niet gelijk staat aan succesvolle immuunresponsen en zelfs het verwachte immuuneffect kan beschadigen en kan bijdragen aan T-celuitputting." Een ander probleem volgens de onderzoekers kan zijn dat bepaalde vaccins sterke type I interferonreacties oproepen die verband houden met ontstekingen die mogelijk leiden tot de ontwikkeling van auto-immuunziekten.
Het Pharmacovigilance Risk Assessment Committee (PRAC) van het Geneesmiddelenagentschap EMA is wat dat laatste betreft onlangs een onderzoek gestart waarbij nagegaan wordt of auto-immuunhepatitis (AIH) (een aandoening waarin het immuunsysteem de lever aanvalt en beschadigt) een bijwerking van de coronavaccins van Pfizer en Moderna kan zijn.
