Regeringslieden en mainstream media in ons land, zijn verontwaardigd dat Poetin de Russen bestookt met desinformatie. Hold ons mondmasker nu eens even…
‘t Is een straffe kerel, die Poetin. Om de Russische bevolking niet tegen zich te keren, verzon hij een verhaal. Dat narratief is: de Oekraïeners zijn zichzelf aan het bestoken met bommen en raketten, om Rusland de schuld te geven. Oekraïne moet een neutraal land zonder wapens worden. Daarom gaan we Oekraïne, op een geweldloze manier weliswaar, met ons leger bezetten. De Oekraïeners ontvangen ons met open armen, ze willen niks liever dan ‘bevrijd’ te worden van neonazi Zelensky. Alles verloopt exact volgens plan. De sancties van het westen? Die raken ons niet het minst. Wij willen alleen maar vrede, daarom zijn we Oekraïne binnengevallen. Op een vreedzame manier weliswaar. Het westen wil een oorlog met Rusland.
Dat klinkt knotsgek, zit vol tegenstrijdigheden en je moet als Rus al flink wat wodka gezopen hebben om zoiets te geloven, toch? Helaas: zelfs heel wat nuchtere Russen trappen erin. Maar… in wat voor idiote verhalen van regering en experts trapte het gros van de Belgen – en met uitbreiding de West-Europeanen – de voorbije twee jaar?
Tal van juristen wezen tijdens de coronacrisis op het gevaar voor een ‘hellend vlak’: een situatie waarbij de mensenrechten – aanvankelijk slechts een beetje – worden beperkt. De regering merkt dat de mensen nog luisteren ook, en gaat steeds verder – omdat het kan. Voor je het weet leef je dan in een dictatuur. Of op zijn minst een totalitaire staat. In een dictatuur hebben de mensen totaal geen inspraak meer. Een totalitaire staat is iets anders. Een totalitaire staat houdt zich bezig met alle aspecten van het leven van de burgers. Tot in hun meest intieme leven. De economie wordt ook overgenomen. Er kunnen nog verkiezingen zijn bijvoorbeeld, maar de meerderheid bepaalt uw hele leven.
Mensenrechten, fundamentele rechten en vrijheden, bestaan om dat onmogelijk te maken. De regering kan aan bepaalde aspecten van ons leven niet raken. De rechten vormen een buffer tegen de totalitaire staat. Big Brother dus. Zo mag de staat je niet zomaar oppakken en zonder proces in de gevangenis houden. Mensen hebben recht op een ongestuurd privé- en familieleven. De politie kan niet zomaar bij je binnenvallen. Burgers mogen zich verenigingen. Ze mogen trouwen, met hun kinderen samenleven, hebben recht op ongestoord bezit van hun eigendommen…
Toch zijn er omstandigheden waarin deze rechten kunnen beperkt worden. Het gaat dan om situaties waarbij er twee rechten tegenover elkaar staan. Bijvoorbeeld het recht op leven, en het recht van verenigingen. Bij de coronamaatregelen waren er op dat vlak discussies. Het recht om niet te sterven aan covid, stond volgens de regering tegenover het recht van vereniging bijvoorbeeld. Als mensen samenkwamen, waren er volgens de regering meer besmettingen, en dus meer doden. Daarom vond de regering dat het recht op verenigen en vergaderen moest worden beperkt.
Mensenrechten beperken mag niet zomaar. De regering kan dat alleen maar doen met een welbepaalde doelstelling, zoals om doden te vermijden, voor de volksgezondheid. De beperkingen moeten ook effectief zijn. De mensen verplichten om een wortel in hun achterste te steken tegen covid, dat is niet toegelaten want dat werkt niet. Als de beperkingen effectief zijn, mogen ze niet overdreven zijn. Proportioneel, wordt dat genoemd. Niet voor een mug de olifant doodkloppen. Het is daar dat het schoentje bij covid wrong. Hielpen de maatregelen wel om het aantal doden en zwaar zieke mensen te doen dalen? En bovendien: waren er geen andere mogelijkheden dan de olifant dood te kloppen, die minder hard waren? De ‘voortschrijdende inzichten’ van de virologen over onder andere verluchting, doen besluiten dat die er eigenlijk wel waren, maar dat de regering daar nooit aan heeft gedacht.
De democratie is een delicaat evenwicht. Bij juristen en bijvoorbeeld ook politicologen of filosofen, bestaat de vrees dat als je de overheid een vinger geeft, ze daarna uw hele lijf nemen. Een regering die proeft hoe gemakkelijk mensenrechten beperkt kunnen worden, heeft de neiging dat daadwerkelijk te doen. Voor je het weet komen er dan meer eigenlijk niet toegelaten beperkingen, en dat zit je op ‘het hellend vlak’.
Wat dat kan geven? Wel, dat zien we vandaag in Rusland. Zowat elke oorlog start met het geven van verkeerde informatie aan de mensen. Ze hebben daar een mooi woord voor: indoctrinatie. Het gros van de mensen wil helemaal geen oorlog. Dus moet je hen eerst iets wijsmaken, waardoor die oorlog plots gerechtvaardigd wordt. In een land dat op het hellend vlak zit, gaat dat niet van vandaag op morgen. De eerste leugens die de bevolking moet aanhoren, zijn eerder onschuldig. Ze creëren angst in de hand, en vaak wordt er gezocht naar een zwart schaap. Iets of iemand moet natuurlijk de oorzaak van die (artificieel gecreëerde) angst zijn. De mensen moeten geloven dat, als de oorzaak van hun angst uitgeschakeld kan worden, het probleem is opgelost. Zo kan een gans land, op basis van waangedachten, de totaal verkeerde kant uitgaan. Kijk wat er thans gebeurt in Rusland, waar de bevolking te horen krijgt dat de Oekraïeners hun eigen land bedreigen, om de onschuldige Russen als schuldige aan te duiden.
Een land dat zijn bevolking voorliegt zet de weg open naar het hellend vlak. Het is niet met zekerheid gezegd dat het hellend vlak zo ver zal gaan dat er oorlog van komt natuurlijk, maar de kans is reëel. Als de overheid de mensen indoctrineert en leugens wijsmaakt, de vrijheid van meningsuiting beperkt om dat te kunnen doen, dat is een serieuze beperking van de mensenrechten. Dat kan subtiel beginnen.
Een voorbeeld uit de praktijk. Marc Van Ranst zegt in DEZE video, dat hij de mensen wijsmaakt dat er tijdens een epidemie zeven mensen per dag doodgaan. Hij weet dat dit voor de meeste mensen erg klinkt, omdat ze niet weten dat er ieder jaar zeven mensen per dag doodgaan door de griep. Door dat stukje te verzwijgen, speculeert hij erop dat de mensen schrik zullen krijgen voor iets waarvoor ze tevoren geen schrik hadden, waardoor ze makkelijker ‘maatregelen’ zullen volgen. Daar bestaat een woord voor: manipulatie.
Als Marc Van Ranst dat zegt, en Marc Van Ranst is niet de regering, dan is er geen probleem, zolang er mensen zijn die hem kunnen en mogen tegenspreken. Maar als Marc Van Ranst zo’n uitspraken doet als zijnde ‘viroloog van de regering’, en al wie hem durft tegenspreken aan de schandpaal genageld wordt én van het scherm verbannen, dan is er wel een probleem. Dan doet de overheid aan het bewust verstrekken van verkeerde informatie, met als bedoeling de publieke opinie te bewerken.
Het pad naar meerdere, grotere leugens is geplaveid. ‘Het zijn alleen ongevaccineerden die in de hospitalen belanden’. ‘Het is de pandemie van de ongevaccineerden’. ‘Het vaccin kent nauwelijks bijwerkingen’. Discussies ontstaan binnen families, mensen krijgen ambras, zelfs families vallen uit elkaar, mensen vertikken het om nog tegen elkaar te spreken,…
Dat is nog geen oorlog, maar wel een hellend vlak. We hebben het hier nog niet eens over de collaterale doden: de mensen die stierven door toedoen van de maatregelen, en waarvan onze regering doet alsof ze niet bestaan.
In Rusland en Oekraïne zien we ook families uit elkaar vallen. Oekraïeners hebben vaak familie in Rusland, en omgekeerd. Door de indoctrinatie op tv en social media zijn er veel families die niet meer tegen elkaar spreken. Geregeld schrijven Russen aan Oekraïeners dat het allemaal hun eigen schuld is, dat ze nazi’s zijn en dat ze het verdienen om een bom op hun hoofd te krijgen. Dat het allemaal verzonnen is dat er raketten vallen in Oekraïense steden, terwijl hun nonkel aan de telefoon hangt in zo’n stad en er een bombardement te horen is.
Daarom is het zo belangrijk om te protesteren tegen elke vorm van beperking van mensenrechten. Als de overheid het gevoel krijgt dat die beperkingen mogelijk zijn, dan zou het wel eens kunnen dat we evolueren naar situaties die we echt niet willen. Zoals een oorlog.
