Volgens de politie waren ze met alles samen 8000, de organisatie durfde stoutmoedig een veel ruimere schatting maken en naar onze bescheiden mening was die ruime schatting nog niet accuraat genoeg. Duizenden mensen, afkomstig uit het gehele land en ver daarbuiten, stroomden zondag opnieuw samen in Brussel centrum om de de coronamaatregelen in vraag te stellen. Wie er aanwezig was, zal zonder twijfel beamen dat het cijfer 8000 een slag in het water was van iemand die die dag waarschijnlijk zijn bril vergeten was. De stoet vulde het stadscentrum en er leek geen einde te komen aan de stroom aan manifestanten, al dan niet voorzien van een pancarte. Dat Brussel opnieuw in een waar slagveld veranderde, daar schrikt ondertussen niemand meer van.
Vooraleer we in detail treden is een kleine hulde aan de mannen en vrouwen van de brandweer op z’n plaats. Vanuit alle hoeken van ons koninkrijk kwamen ze richting hoofdstad om er niet alleen hun ongenoegen te uiten, maar eveneens een soort van barrière te vormen. Ze trokken de gigantische stoet op gang en brachten iedereen, zonder noemenswaardige problemen, tot aan het eindpunt. Zelfs toen de vreedzame betoging zich in geen tijd verwerd tot een stadsguerrilla van formaat, ging hun aandacht vooral uit naar het helpen van mensen met de typische betogings-euvels en het veiligstellen van het audiomateriaal van de organisatie. Op verschillende plaatsen hoorden we dat ook zij hun buik vol hebben van een mix aan regels waar geen kat nog wijs uit raakt en, hoewel ze te kampen hebben met serieuze personeelstekorten, ze bijna dagelijks worden bedreigd met ontslag als ze zich niet laten vaccineren. Over het wel en wee van de vaccins gaan we ons hier niet uitspreken. Het feit dat ze je woning moeten laten branden omdat ze net een deel pompiers aan de deur hebben gezet omdat ze geen, euh, brandversneller op zak hebben, is wellicht voer voor een later debat.
Maar goed, de rellen dus. Ze zaten eraan te komen en we moeten het zeggen: neen, het waren geen anonieme politieagenten die de boel in lichterlaaie hebben gezet. De boel is uit de hand gelopen in de betoging zelf, zonder inmenging van ordehandhaving. Hebben ze dan helemaal geen verantwoordelijkheid in het slagveld van de week? Zover zouden we nu ook niet willen gaan. De amokmakers waren er van de eerste minuut bij en dat waren geen mensen die kwamen betogen tegen de coronamaatregelen. Rakkers van de soort “onbegrepen jongeren uit de Brusselse ruige buurten” deden niet eens de moeite zich te verbergen. Uitgedost met kap, bivakmuts en skibril (zowat de outfit van iedereen die voor zijn of haar vrijheid gaat betogen) liepen ze doodleuk amok te maken tussen de betogers in. Op verschillende momenten kwam het tot een handgemeen tussen deze, euh, Zweedse staatsburgers en de manifestanten: een moment dat de politie had kunnen aangrijpen om de getormenteerde skibriljongeren reeds te verwijderen. Ze besloten het echter te laten begaan, met alle gevolgen van dien.
Ter hoogte van de Wetstraat kwam het dan ook tot een eerste ernstige schermutseling. Niet aangestoken door extreem-rechts of de bende van Dries, maar wel degelijk tussen het straattuig en de politie. We waren erbij toen die eerste misbegrepen kerel - we herhalen: niet meteen het profiel van iemand met een Vlaams Belang-partijkaart - een steen smeet naar de politie. Toen hij door manifestanten werd aangepakt riep hij luidkeels, naast de bijna verplichte “WESH” en “FRERE”, dat hij voor zijn kinderen en hun vrijheden aan het vechten was. Een nobel doel, ware het niet dat hij alles samen 16 jaar oud was en over een slechte vestimentaire keuze beschikte.
In vergelijking met de vorige mars kon deze editie wel degelijk verder stappen tot aan het Europese Parlement. Het leek uiteindelijk zelfs allemaal goed te lopen, maar voor wie bij de les bleef was het al lang duidelijk: één vonk was genoeg om de boel in een ware straatoorlog te laten veranderen. Charges volgden elkaar op, zowel van de politie als de manifestanten en geweld werd door geen enkele partij gemeden. De schade was aanzienlijk en de aanhoudingen volgden elkaar op.
Nu kunnen we natuurlijk gaan debatteren over wappies, marginalen en idioten zonder wetenschappelijke achtergrond, al lijkt het meer dan duidelijk dat dit niet langer een verketterde beweging is. Het is meer dan alleen maar een Facebook-alu-hoedje-kerel die complottheorieën deelt met zijn vrienden. Deze beweging is uitgegroeid tot een regelrechte burgerbeweging die door onze politici misschien toch ernstig zou moeten genomen worden. In januari hebben ze opnieuw een manifestatie op de planning staan en iets zegt ons dat het nog groter en nog intensiever zal gaan worden.
Geheel terzijde werden op zondag ook enkele nieuwe prijzen uitgedeeld, zoals die van “ouders van het jaar." In een regen van stenen en straatmeubilair, met traangas en het waterkanon aan de andere kant, vond een koppel het broodnodig hun kinderen naar voren te duwen. Met tranen en doodsangsten in de ogen, moesten ze naar de politie toe lopen. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat deze parels van de maatschappij op weinig medelijden konden rekenen, noch van de ordetroepen, noch van de manifestanten.
