Op de verjaardag van de beste koning der Belgen (dat vindt hij zelf) had ik het extreme genoegen Wout en Natassia te leren kennen. Dat was in Antwerpen. De laatste twintig jaar heb ik heel wat BV’s mogen ontmoeten. Dat verliep doorgaans goed aangezien zij niet weten wie ik ben. De meeste BV's zijn geen grote lezers.
Ik mocht ooit kennismaken met een omhooggevallen actrice uit Thuis. Ondanks het feit dat de ontmoeting plaatsvond in het enorme complex waar de Boekenbeurs een thuis had, was die ruimte niet eens voldoende om het ego van de dame te vullen.
Eerder had ik een gesprek met een zanger die kloeg over de rioolpraktijken van de boekskes die journalisten op pad stuurden om in zijn vuilnisbak te snuffelen. Dat hij daarvoor al jaren positieve berichten kreeg in datzelfde boekske was hij wel even vergeten.
Maar we gingen het hebben over Wout en Natassia. En dan vooral over Natassia. Zelden zo’n warme en sympathieke vrouw ontmoet. Ze was toen zwanger van haar eerste kind met Wout. We hadden het uiteraard over de coronacrisis en de betuttelende overheid. Over wat mag en niet mag. Over het volgen van burgers en het straffen van diezelfde burgers. Over liefde en ontrouw. En ik kon alleen maar bedenken wat een gelukzak die Wout is om met een dergelijke knappe, sympathieke én intelligente vrouw te mogen samenleven. Hopelijk beseft hij dat ook.
