“The winner takes it all.”
Tadej Pogacar toonde gisteren op een aankomst op een berg buiten categorie dat hijzelf ook buiten categorie is. De Sloveen is 22 jaar en krijgt nu al de naam ‘de kanibaal’, een titel die exclusief voor Merckx is gereserveerd. Feit is dat hij alles pakt wat er te pakken valt, behalve de groene trui. Zijn prestaties zijn zo bijzonder dat de twijfel blijft of alles wel zijn natuurlijk verloop kent. De argumenten voor en tegen zijn dezelfden als die vanuit het verleden, waar achteraf bleek dat de natuur een handje werd geholpen.
Toen Merckx zijn tweede Ronde van Vlaanderen won, zei Frans Verbeeck tegen de legendarische sportjournalist Fred De bruyne: “Fred jong, hij rijdt vijf kilometer per uur ter rap voor ons.”
We hebben die quote horen terugkomen tijdens deze Tour. Het is vloeken in de kerk, maar Eddy Merckx was ook niet altijd zuiver. Doch, de wielrennerij is vergevingsgezind. Zelfs meesteroplichter Armstrong bracht nog bezoekjes aan de Tour nadat zijn bedrog aan het licht kwam.
Nu ja, zelfs met ‘middeltjes’ is het hard werken om aan de top te komen en er te blijven. Zonder talent, kom je er mét doping ook niet.
Hoe dan ook, Pogacar is de beste. Twee aankomsten bergop en twee keer niemand voor je dulden, dan ben je met voorsprong de beste klimmer van het peloton. Als je daarenboven de beste tijdrit rijdt, en een explosief vermogen hebt om ‘u’ tegen de zeggen dan ben je de beste renner tout court, en is de gele trui verdiend.
