“Met dezelfde mensenstreken.”
“Want dieren zijn precies als mensen, met dezelfde mensenwensen”, zong mijnheer de uil destijds. Ach, ze kunnen toch zo grappig zijn. Is dat omdat we iets van onszelf erin herkennen? of zijn we gewoon sentimenteel?
De naïeve versie van de mens, dat zijn dieren. Al geloven we dat we veel van dieren kunnen leven. Het is allemaal een stuk minder moeilijk, geen dubbele agenda’s en vooral: ze zijn zo onvoorwaardelijk. Doch – om mijn heer de uil nog een keer te citeren – met dezelfde mensenstreken.
