Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil?
Een kerstmarkt was ooit een gezellige traditie voor het hele gezin. Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil. Maar dat is verleden tijd. Als wat tegenzit, word je door een vrachtauto het graf in gereden. En als die de klus niet klaart, is er wel een of andere gek die met een mes loopt te zwaaien. In het Duitse Essen kregen we echter wat nieuws geserveerd: een massale Syrische demonstratie. Menig Duitser verslikte zich in zijn glĂŒhwein toen âAllahu Akbarâ uit duizenden kelen de kerstmuziek overstemde
Van den os en den ezel
Het begon allemaal relatief kalm. Bezoekers flaneerden langs de houten kraampjes, nipten van hun warme drankjes en genoten van de geur van versgebakken wafels. Doch, het idyllische plaatje sloeg om toen een overweldigende menigte het terrein betrad. Luid gezang, trommels en gefluit overstemde de kerstmuziek. De Syrische vlaggen wapperden trots boven de hoofden van de demonstranten die luidkeels hun grote boodschap verkondigden.
Vieren of verstoren?
De demonstratie werd gehouden ter viering van de âval van Assadâ en markeerde een moment van vreugde voor de deelnemers. Voor de gewone Duister voelde het eerder als een invasie. In plaats van een alternatieve route te nemen, hadden de betogers er bewust voor gekozen om zich door het hart van de kerstmarkt te bewegen. De feestvreugde van de een, is dehorror voor de ander.
âStel je eens voor dat Duitsers op dezelfde manier door een openbaar iftar-feest zouden marcherenâ, lezen we in een reactie op X. âWat moet je hier nog mee? Het is voorbij. We zijn islamitisch gekoloniseerd, en dit machteloze land met zijn weerloze, vergrijsde en door welvaart verpauperde samenleving kan daar niets tegen doen.â
Van 300 naar 11.000
Wat aanvankelijk een kleine rally van 300 deelnemers had moeten zijn, groeide uit tot een massa van ruim 11.000 mensen. De politie rapporteerde meerdere overtredingen, als daar natuurlijk zijn: het afsteken van vuurwerk en zelfs het afvuren van losse schoten. De autoriteiten waren aanwezig, maar konden niet anders dan machteloos toekijken.