Het hele land bespaart ,behalve onze politici.
De hele heisa rond de indexering van het kindergeld is een hypocriete discussie als je de automatische indexering van de partijfinanciering ernaast legt. De financiering van de politieke partijen voor de Kamer, inclusief dotatie aan de politieke partijen en toelagen aan de politieke fracties, bedraagt voor 2022 ruim 44 miljoen euro.
Het Vlaams Belang diende al meermaals een voorstel in om de partijdotaties te halveren, maar daar hadden de andere partijen geen oren naar. In juli publiceerde de Kamer van Volksvertegenwoordigers de jaarrekening van de politieke partijen. Daaruit bleek dat de partijen samen een recordbedrag van 156,8 miljoen euro bezitten, een verdrievoudiging in twintig jaar.
“De huidige partijfinanciering werd uitgewerkt in de nasleep van het Agustaschandaal, waarbij socialisten aan beide zijden van de taalgrens zich bezondigd hadden aan grootschalige corruptie”, merkt Kamerlid Frank Troosters (Vlaams Belang) op. “Partijdotaties kwamen in de plaats van giften, maar de zelfbediening van de systeempartijen is gewoon blijven bestaan. De dotaties zijn afhankelijk van het verkiezingsresultaat, maar naarmate deze partijen in elkaar schrompelden, werd de te verdelen taart dan maar groter gemaakt.”
Ook N-VA – met afstand de grootste partij in de Kamer – probeert de indexering al jaren af te schaffen en steekt nu, bij monde van Peter De Roover, een tandje bij: “De politiek vraagt grote inspanningen van de burgers, maar ziet tegelijkertijd haar eigen inkomsten enorm stijgen. Het is aan ons om het goede voorbeeld te geven.”
Professor Jonathan Holslag (VUB) noemt de opeenvolgende indexeringen van de federale ministerslonen in ‘Het Nieuwsblad’ onaanvaardbaar”. “Alle mensen die op de loonlijst van de staat staan en meer dan 3.000 euro netto verdienen zouden hun indexering moeten wegschenken”, aldus Holsag. “Dat ministers daar niet spontaan mee komen, getuigt van een ongeziene wereldvreemdheid.”
