Onze man - en diens vrouw - gaan op ontdekkingstocht doorheen de erotische subcultuur van België. Dit keer trokken ze richting Gent, waar de deuren van de Ero Expo voor hen werden geopend.
Geloof het of niet, maar een bezoek aan de Ero Expo was ook voor ons een compleet nieuw gegeven. Zelfs met alle stoute (en soms wat minder stoute) dingen die we ondertussen al hebben kunnen proberen, was een passage in het paradijs voor de liefhebber van erotica er nog nooit van gekomen. Lang moesten we dan ook niet twijfelen toen we de vraag kregen de editie in Gent aan een test te onderwerpen. De aankondiging van het gebeuren, één van de vier die in het Vlaamse gedeelte van het land worden georganiseerd, windt er geen doekjes om. Dit moet een groot festijn van het vleselijke vertier worden, met shows, winkelstandjes en zelfs een inhouse swingersclub.
Voorzien van ons mooiste ondergoed (dat vooral proper was) stapten we dan ook de hallen van Flanders Expo binnen en gaven we ons over aan al het moois dat we er zouden zien. Toch werd het een beetje van een start in mineur als we eerlijk mogen zijn. De eerste stand die we er zagen, was er eentje om stofzuigers te verkopen via een heus MLM-systeem. Mannen in maatpak die je daar meteen een formulier in het gezicht duwden, de bijhorende pen net niet in je neusgaten en die als een klein kind gingen zagen om het toch maar in te vullen. Geen idee wat die daar stonden te doen, maar een echte knaller om binnen te komen was het niet echt. En wat met de vloerbekleding? Of het compleet ontbreken ervan? Wanneer we denken aan erotiek en sensualiteit, denken we aan weelde en luxe. Hier was de brute betonnen vloer er eerder eentje die deed denken aan de bouwwerf van een of ander overheidsproject.
Maar goed, de beurs zelf dus en die was eigenlijk best wel ok. Wie op zoek ging naar speeltjes was hier alvast aan het juiste adres, want je kwam er terecht in een heuse dildo-Delhaize. In alle geuren, kleuren, vormen, stijlen, materialen en zelfs verpakkingen kon je ze daar aantreffen. Ook qua kledij kon je absoluut niet klagen, waar enkele buitenlandse spelers een fijne selectie van het betere lederwerk tentoon stelden. Mijn blonde stoot zag er een schitterende outfit, mijn hersenen en onderste regionen zagen er heel wat speelplezier in, mijn bankrekening deelde die mening niet. Toch was de winkelexpeditie geen complete mislukking, want ze keerde wel huiswaarts met een paar schoenen. En dan had je natuurlijk nog het dildo-werpen, I shit you not! Gooien met een knoert van een latex fallus naar een scorebord, in de hoop prijzen te winnen. Onmogelijk denk je? De hordes mensen die stonden aan te schuiven, deelden je mening niet. Het was zonder twijfel HET succesnummer van de beurs.
Op naar de shows dus en daar valt wat over te zeggen. Er was een flinke vertegenwoordiging vanuit de BDSM-wereld maar enkele van die vertoningen deden hun uiterste best om, met alle respect voor alle betrokken partijen, heel erg hard op een aflevering van Jambers te lijken. Er waren bondagesessies die ons wel aantrokken, niet vanwege het 'DAT WIL IK OOK' gehalte maar eerder vanwege de sensualiteit die het tafereel uitstraalde. Dan had je ook keiharde SM sessies waarbij het erop leek dat het koppel klaar was om de olie van elkaar te gaan verversen en meteen nog wat nieuwe luchtfilters te steken. Weinig aantrekkelijk dus, zelfs voor mensen die nieuwsgierig waren. De liveshows met strippers en danseressen waren dan wel weer een feest voor het oog, allen naadloos aaneen gepalaverd door Jeremy Vandoorne - die hiermee de overstap van acteur in kinderreeksen naar de volwassen wereld heeft gemaakt.
De inhouse swingersclub, die bezochten we niet. Niet alleen konden we er toch geen beelden maken (we hebben ons deel van swingersclubs ondertussen al gezien en fototoestellen zijn er niet meteen welkom) maar het kwam ook aan een fikse meerprijs. Al moet je dat natuurlijk ook in een zekere context durven plaatsen. Eigen aan dergelijke events zijn de hordes ‘vetzakskes zonder eigen leven’ die er massaal aanwezig zijn. Je haalt ze zo uit de hoop en doen vaak ook erg weinig moeite om hun intenties te verbergen. Hilarisch was die ene kerel die met een telelens op zijn camera, vanop twee meter afstand, de billen van een winkelende jongedame op de gevoelige plaat vast wist te leggen. Zijn grijns was er eentje om van te tandenknarsen. Je kunt je dan ook gaan inbeelden dat zo een volk geen hol - pun intended - te zoeken heeft in een swingersclub (de essentie is nog steeds het uitwisselen) en je houdt ze alleen maar buiten door er een prijskaartje op te kleven.
Het klinkt natuurlijk allemaal erg negatief, al bekijk ik het liever constructief en moeten we toch nog even het nodige respect voor de organisatoren naar voren schuiven. België is en blijft nog steeds een erg conservatief land waar we vooral op café grote praat verkopen. In meer nuchtere omgevingen is het nog steeds not done om openlijk over het plezier van seks te gaan kwebbelen en is de matrassentango er eentje die louter dient om kinderen te verwekken. Ga in zo'n milieu maar een beurs gaan organiseren, waar het bulkt van fout plezier. Daarnaast zijn we ondertussen ook al rotverwend geweest. Er is weinig dat we nog niet hebben gezien of zelf hebben geprobeerd en dan krijg je al snel een déjà-vu gevoel. Mensen die nog nooit een dildo of een sensueel lingeriesetje hebben gekocht, die lopen daar dan weer voortdurend rond met rode oortjes. Dus beste mensen van Ero Expo: doe zo verder, maar doe vooral iets aan die vloerbekleding, want dat leek helemaal nergens op. We komen volgende keer opnieuw langs en zouden graag schoenen passen zonder onze nek te breken in de afvoerputjes.
