Filip van België volgde van 1978 tot 1981 een speciaal programma aan de Koninklijke Militaire School in Brussel. Daar maakte hij deel uit van de 118e Promotie "Alle Wapens" en behaalde hij paracommando- en vliegbrevetten. Daarna had hij een korte loopbaan in het leger. Maar hoe verliep die loopbaan echt?
De vliegopleiding van Filip verloopt alvast niet zonder problemen. Volgens een bron wordt die opleiding zelfs vroegtijdig gestopt, wegens een incident. Een anonieme militair: “Een kennis van mij die bij het leger dient, heeft me verteld dat Filip bij zijn eerste vlucht met een Mirage een kilometer aan een stuk probeerde op te stijgen. Dat opstijgen lukte echter niet omdat Filip vergeten was de neus van de Mirage dicht te klappen. Filip is daarbij uit het vliegtuig gezet.”
Op 9 juli 1982 speldt Boudewijn zijn neef toch de vleugels van piloot op. Jan Van den Berghe: “Het is alsof Filip de reïncarnatie is van Fulco, de vader van Paola.” Fulco was een beroemd gevechtspiloot tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Filip beklimt ook de steile rotswanden van Marche-les-Dames, nota bene de plaats waar Albert I verongelukte (of vermoord werd). “Hij was onverslaanbaar bij het beklimmen van de touwladder”, herinnert collega-militair Wouter Beheydt zich.
Midden 1982 verhuist Filip naar Schaffen. Daar leert Freddy Bouquelloen de prins valschermspringen. Officier Bouquelloen, archetype van de militair met forse snor, herinnert zich de prins: “Ik gaf ook theoretische lessen. Filip was de enige leerling, en geen gewone leerling. Achter de prins zaten enkele kolonels die niets kenden van de vrije val. Filip wilde het altijd goed doen. Ik moet zeggen dat hij af en toe een beetje onhandig was. Maar hij deed altijd alles wat ik hem vroeg. Hij was extreem scrupuleus inzake discipline en wilde dat bovendien altijd tonen. Ik heb hem wel een keer moeten berispen omdat zijn schoenen vuil waren.”
Filip had natuurlijk voorrechten. “Zo had hij voordelen op het vlak van zijn instructeurs, op de grond zowel als in de lucht. De instructeur die mee de lucht in ging, sprong naast hem en landde daar waar de prins landde.”
Op 14 oktober 1982 gaat de prins opnieuw de lucht in. Filip verblijft twee dagen in de 10deWing en vliegt er op de F-16b tweezitter met Commandant Vlieger Fransen. Eind 1982 krijgt Filip zijn A-brevetten van parachutist en commando. Op 17 december ontvangt prins Filip zijn muts nadat hij de volledige opleiding
tot paracommando met succes heeft beëindigd.
Gedurende drie maanden, van januari tot eind maart 1983, leidt hij een peloton van het derde bataljon para’s in Tielen. De prins is pelotonscommandant van de 15de Compagnie. Later dat jaar 1983 wordt hij kapitein. “Ik herinner me de prins nog erg goed”, weet adjudant-chef Dany Scheerlinck. “Als luitenant was prins Filip toen pelotonscommandant. Dat wil zeggen dat hij moest proberen van jonge gasten goede paracommando’s te maken. Hij was er erg gedreven mee bezig en genoot heel wat respect.”
Filip De Waele zat in het peloton van prins Filip toen die pelotonscommandant was en een dertigtal para’s onder zich had. “Hij was echt een fysiek beest. Marcheren, rotsklimmen, dat deed hij allemaal graag. Als commandant had hij zijn mensen echt in de hand – al is dat ook niet zo moeilijk want para’s zijn heel gedisciplineerd”, verklaart hij in De Standaard.
Niet iedereen is zo positief over Filip. ‘Ja, ’t was 25 jaar geleden iedere dag lachen bij onze opleiding in Tielen. Flip werd iedere dag braafjes gebracht om oefeningetjes mee te doen met ons. Het enige dat hij nog miste, waren de boterhammekes die door Paola gesneden werden en een propere zakdoek”, vertelt iemand anders die anoniem wenst te blijven.
Een andere para: ‘En zijn tijd in Marche zullen we maar helemaal vergeten. Ik zal het er maar op houden dat ik hem niet als mijn pelotonscommandant had gewild, goed genoeg? Het is een belediging voor al de serieuze mensen die brevetten echt hebben gehaald.”
