Vroeger met pensioen vanaf 60 na 42 jaar werken.
In zijn nieuwste versie van de “supernota” schuift de formateur De Wever een opvallend voorstel naar voren: vervroegd pensioen op 60-jarige leeftijd voor wie al 42 jaar op de teller heeft. Dat klinkt als compromis dat zowel de socialisten kan plezieren als een politiek pensioenhoofdpijndossier kan oplossen: het slepende debat over zware beroepen.
De Wever speelt met deze zet in op de eisen van de linkse partijen. Zij zagen het al jaren als onrecht dat arbeiders die vroeg begonnen te werken, langer moesten doorbijten voordat ze met pensioen konden. Met deze hervorming zou de norm van 42 loopbaanjaren veralgemeend worden, waardoor jaarlijks zo’n 6.000 extra mensen vroeger kunnen genieten van hun welverdiende pensioen.
Een doortrapte tactiek?
De strategische meesterzet gaat echter niet zonder haken en ogen. De deur naar dat vroegtijdige pensioen staat dan wel op een kier, maar de drempel ligt hoger dan ooit. De Wever wil voorkomen dat er een massale uitstroom ontstaat. Wie op z’n zestigste wil afhaken, moet aan strenge voorwaarden voldoen: enkel jaren van échte arbeidsprestaties tellen mee. Klinkt streng, en dat is het ook. De nadruk ligt op effectieve werkjaren, wat een subtiele maar stevige breuk is met het systeem van zware beroepen.
Bonus-malus
De gevreesde grote pensioenuittocht probeert De Wever verder af te remmen met een bonus-malusregeling. Wie vroeger stopt dan de wettelijke pensioenleeftijd, maar niet minstens 35 jaar met ten minste 156 gewerkte dagen per jaar op zijn cv heeft staan, ziet zijn pensioen gewoon dalen. Het premiestelsel dat de regering-De Croo invoerde, waarbij mensen beloond werden voor langer werken, wordt hiermee onder De Wevers formateurschap een stok én wortel.
Liberaal menu, maar met links sausje
N-VA kan dit op tafel leggen dankzij een vernuftige strategie. De Vlaamse partijleider moest immers MR-voorzitter Bouchez verleiden met een belastingvoorstel dat de kleine belegger spaart. De vrijstellingsgrens voor een meerwaardebelasting op aandelen wordt fors opgetrokken van 6.000 naar 15.000 euro. Daarnaast worden ook andere fiscale lasten onder de loep genomen: de effectentaks verdwijnt mogelijk als de opbrengst van de meerwaardebelasting voldoende blijkt. Klassiek liberaal, zou je denken.
Maar ook voor Vooruit liggen er kruimels op het bord. In de nota worden de sociale correcties voor arbeiders een prioriteit. Het knabbelen aan de index, zoals De Wever dat eerder probeerde met een lager gewicht voor gas en stookolie in de gezondheidsindex, is nu geschrapt. Bovendien worden de liberale dromen van onbegrensde lastenverlagingen voor kleine ondernemingen stevig ingeperkt.
Spanning in Arizona-land
Met zo’n supernota lijkt het alsof De Wever klaar is voor de eindsprint naar een nieuwe regering. Maar zoals wel vaker in de Belgische politiek, moet er eerst een storm doorstaan worden. De spanning tussen de vijf Arizona-partijen is te snijden, vooral nu er al vier onderhandelingsnota’s gelekt zijn. De hoofdrolspelers van MR, N-VA, Les Engagés, Vooruit en CD&V staan donderdag weer rond de tafel, de messen zijn al geslepen.
(Foto: Bert Van Den Broucke / Photonews)
