Sommige mensen gebruiken hun tijd in de gevangenis om zichzelf te herontdekken. Ze schrijven een boek, leren brood bakken of komen tot inkeer. Maar niet Dennis Burkas. Nee, die man ziet het gevang eerder als een soort coworking space, een kantoor waar hij ongestoord verder kan met de praktijken waarvoor hij daar in de eerste plaats belandde.
Voor wie het verhaal niet kent: Burkas kreeg zeven jaar cel voor het verkrachten van acht vrouwen. Hoe? Door hen gouden bergen te beloven – internationale catwalks, Playboy-covers, een leven als topmodel – in ruil voor seks. Hij verzon ook een verhaal over escortdiensten met rijke klanten, maar de enige ‘klant’ bleek telkens hijzelf te zijn. A ja, meneer moest wel een proefritje maken om te checken of ze wel konden seksen. Alsof dat nog niet misselijkmakend genoeg was, werd hij ook betrapt met kinderporno. Kortom: een topkerel.
Maar onze Dennis is niet voor één gat te vangen. Hij ging in beroep tegen zijn straf, en had het geluk dat zijn kroongetuige, Nanoe Vaesen, plots niet meer kwam opdagen. En hup, voor je het weet, stond hij weer buiten. Want ja, als het Belgische gerecht iets goed kan, dan is het wel poortjes openzetten voor de verkeerde mensen.
Ondernemerschap achter de tralies
Nu zou je denken: een man met een strafblad langer dan de gemiddelde wachtrij bij de dokter zou zijn leven misschien heroverwegen. Maar neen, Dennis doet gewoon lekker verder. Sterker nog, tijdens zijn verblijf in de gevangenis van Leuven Hulp wist hij minstens één model alweer te benaderen met de belofte van – jawel – een Playboy-shoot.
De vraag is: hoe krijgt hij dat voor elkaar? Simpel. Meneer laat zich altijd opsluiten in Leuven Hulp, waar hij blijkbaar net iets comfortabeler zit dan de gemiddelde gevangene. Telefoon op de cel? Check. Privileges? Check. Een eigen, kleine castingbureau-operatie binnen de gevangenismuren? Check. We zouden bijna denken dat Leuven Hulp een aparte vleugel heeft voor ‘mannen die écht niet willen stoppen met crimineel zijn’.
Voorlopig vrij man – want waarom niet?
Nu hij door een juridische hocus pocus opnieuw op vrije voeten is, kan hij zijn carrière als wandelende scam-artiest rustig verderzetten. Hoe lang dat duurt, is de vraag. Maar één ding is zeker: zolang er naïeve meisjes dromen van roem en faam, zolang er een gsm in zijn buurt ligt en zolang het Belgische rechtssysteem een zeef blijft, zal Dennis Burkas gewoon blijven doen wat hij altijd deed.
We raden de dames in kwestie dan ook aan: als een man die eruitziet als een wandelende confettifabriek je een contract voor een ‘internationale Playboy-shoot’ belooft, zoek dan even op Google naar zijn naam. Of nog beter: loop heel hard weg.
Benieuwd tot welke straffe stoten Dennis Burkas nog allemaal in staat is? Lees dan zeker dit boek.
