"Vooral de politieke stilte na La Boum 2 is verontrustend."
De traangaswolken zijn opgetrokken boven het grasveld van het Ter Kamerenbos, de politiepaarden staan op stal. Straks mogen 60 aangehouden amokmakers weer naar huis. Hier en daar wordt iemand wakker met wat schaafwonden en een dik oog. Het vuil goed draait in de wasmachine. Het was maar water.
Op Twitter toont de politie trots wat buitgemaakte voetzoekers en een mes. Een bewijs dat ze gelijk hadden om gisteren rond een uur of zes uur met geweld het Brusselse park te ontruimen. We mogen blij zijn dat er niets ernstigs is gebeurd.
Vandaag namen we dit in beslag. Preventief en vastberaden halen we deze voorwerpen van de straat. Er is geen enkele reden om hiermee rond te lopen. We blijven waakzaam op het hele grondgebied. pic.twitter.com/q7TfQREwn7
— PolBru (@zpz_polbru) May 1, 2021
Alle actoren hebben hun ding mogen doen. De organisatoren hebben mogen klagen over enkele heethoofden die zich tussen hun rangen handden verscholen. Ze hebben voor de camera's mogen roepen dat ze hun vrijheid kwijt zijn: het recht om mekaar te ontmoeten, het recht – zoals sommigen beweren – om te ademen.
De politie heeft kunnen bewijzen dat ze power heeft. We mogen op onze twee oren slapen, want als ergens een ei op een politiehelm valt, antwoorden ze met traangas, chargeren op napoleontische wijze met de cavalerie en drijven ze zij aan zij, schild tegen schild het jong gespuis naar huis.
Vier waterkanonnen en enkel liters traangas later, is alles voorbij. En wat is er veranderd? Geen enkele politiek reactie, geen enkele poging van de overheid om in dialoog te gaan. Stilte. Het is wachten op La Boum 3. Wachten op een dode?
Het geweld van sommige actievoerders kunnen we niet accepteren, maar kunnen we de schreeuw van de jongeren negeren?
