🎥 Eerste speech van ‘president’ Trump is er niet een van verzoening

“Niets zal mij stoppen om mijn beloftes waar te maken.”

Donald Trump presenteerde zich in zijn overwinningsspeech zoals we hem kennen: zonder enige poging tot verzoening of matiging. In lijn met zijn campagne-retoriek, die altijd al op confrontatie en strijd was gericht, stelde Trump zichzelf niet als eenheidbrenger voor, maar als een onvermurwbare strijdheer die vastberaden zijn beloften zou nakomen. “Niets zal mij stoppen om mijn beloftes waar te maken,” liet de president-elect zich op dat moment ontvallen, terwijl de toon van zijn toespraak doordrenkt was van zelfverzekerdheid en vastberadenheid. Een verzoenende oproep aan het land bleef dan ook uit.

Genezing of strijd?

De eerste woorden van Trump, “We hebben een land dat moet geholpen worden, wij gaan helpen om dit land te genezen,” klonken als een oproep tot herstel, maar de daaropvolgende retoriek viel allerminst in de categorie van helende taal. Trump volhardde in zijn boodschap van overwinning en kracht, waarbij hij zonder enig voorbehoud de bewering maakte dat hij de verkiezingen had gewonnen, ondanks dat de telling van de stemmen nog niet volledig afgerond was. “We hebben de popular vote gewonnen,” zei hij, daarbij implicerend dat het stemmenaantal in zijn voordeel uitviel, al was dit niet officieel het geval. De focus van zijn toespraak lag eerder op zijn persoonlijke en politieke triomf dan op enige vorm van nationale eenheid.

“Het ziet ernaar uit dat we de controle over het Huis van Afgevaardigden behouden,” vervolgde hij, en het was duidelijk: Trump wilde zichzelf neerzetten als een onbetwiste overwinnaar. Zijn woorden waren een verzameling van nationale en lokale overwinningen, waarin hij de nadruk legde op zijn MAGA-beweging en de steun van zijn achterban: “We worden groter, beter, brutaler, rijker, veiliger en sterker dan ooit tevoren.” Dit was de man die zichzelf aanprees als de enige die Amerika uit zijn lijden kon verlossen, zonder ruimte te laten voor een dialoog met zijn tegenstanders.

Het ontbreken van de andere kant van het verhaal

In een toespraak die nota bene bedoeld was om de natie te verenigen, bleef de naam van zijn Democratische tegenstander, vicepresident Kamala Harris, volledig uit de mond van Trump. Evenzo ontbrak het woord ‘Democraten’ geheel, hetgeen een opvallende keuze was voor een verkozen president die in theorie de belangen van alle Amerikanen zou moeten vertegenwoordigen. De afwezigheid van enige verzoenende toon deed de scheiding tussen Trump en de rest van de politiek alleen maar groter lijken. In plaats daarvan klonk er enkel de boodschap dat hij de beloftes die hij maakte zou blijven vervullen, koste wat kost. “Niets zal mij stoppen om mijn beloftes waar te maken,” verklaarde Trump herhaaldelijk, waarmee hij zijn vastberadenheid onderstreepte om door te zetten, ongeacht de uitdagingen die voor hem lagen.

De UFC en de nieuwe ster

De sfeer op het podium in Mar-a-Lago, het exclusieve landgoed in Palm Beach, Florida, leek meer die van een show dan van een officiële toespraak. Trump was omringd door familie en loyale aanhangers, waaronder de CEO van de UFC, Dana White, die de gelegenheid aangreep om te stellen dat Trump’s overwinning karma was voor zijn tegenstanders. “Dit is wat er gebeurt als de machine achter je aan gaat,” verklaarde White, wat de toon van de avond onderstreepte: een overwinning niet enkel van een politicus, maar van een man die zich als buitenstaander tegen het establishment had gepositioneerd.

In dezelfde lijn riep Trump de naam van Elon Musk in zijn speech, en het was duidelijk dat hij zijn persoonlijke bewondering voor de CEO van Tesla en SpaceX niet onder stoelen of banken stak. “Elooooon, oh, I love Elooooon,” riep Trump uit, waarna hij Musk prees voor zijn prestaties, die volgens hem zelfs landen als Rusland en China te boven gingen. Musk werd dan ook gepromoot tot een soort nieuwe nationale held, die, naar verluidt, “beschermd” moest worden. Dit moment toonde nogmaals aan dat Trump niet alleen zijn politieke macht benadrukte, maar ook zijn persoonlijke netwerken en favorieten in de schijnwerpers plaatste.

Bobby Kennedy Jr. en het politieke pad naar het kabinet

Een andere opvallende passage in de toespraak was de vermelding van Robert F. Kennedy Jr., die eerder als Democraat, onafhankelijk en uiteindelijk als Trump-sympathisant op het stembiljet stond. Trump suggereerde dat Kennedy een rol zou kunnen spelen in zijn toekomstig kabinet, hoewel de onderhandelingen over beleid op bepaalde gebieden zoals klimaat waarschijnlijk op een twist zouden uitmonden. “Bobby, je moet de olie aan mij laten,” zei Trump, verwijzend naar zijn oliegezinde standpunten tegenover Kennedy's bezorgdheid over klimaatverandering. Ondanks deze tegenstelling, gaf Trump aan dat hij Kennedy de vrijheid zou geven om zich te concentreren op andere beleidsdomeinen, zolang hij zich maar niet met de olie-industrie zou bemoeien.

De volledige speecht zie je hier onder: