Wie de laatste tijd de actualiteit een beetje volgde, weet dat het conflict tussen auteur Herman Brusselmans en de joodse gemeenschap hypergevoelig ligt. Elke verstandige uitgever zou dan moeten beseffen dat het niet gepast is om een platform te geven aan deze auteur die wereldwijd voor ophef zorgt.
Bij Roularta dachten ze daar anders over: ze plaatsten een groot interview met Brusselmans in De Zondag. Het zwakke argument: ze hadden het interview voor de publicatie van de betwiste column in Humo afgenomen. Alsof er geen andere interessante personen rondlopen.
Het riekt allemaal naar een impliciete steunbetuiging voor de auteur vanuit Roeselare. We willen daar ook weer niet te veel achter zoeken, maar een hypothese is wel mogelijk gezien het verleden van de katholieken.
De Zondag: “Want kort na onze babbel verscheen de column in Humo met die ene wel heel spitante zin waar de Joodse wereld zwaar over struikelde. Terwijl hij met zijn typerende overdreven overdrijvingen leek te willen weergeven dat hij als prille vader niet kon verdragen wat de vele onschuldige kinderen in die eindeloze Israëlische oorlog wordt aangedaan. Meer dan ‘geen commentaar’ kan en wil hij over alle commotie niet kwijt. Zijn advocaat beklemtoont in de pers dat Brusselmans zeker geen antisemiet is. Wat hij wel is, is een immer blaffende hond die nooit bijt. Zacht, vredelievend en met een soms heel eigen brutale stijl die kan doen wat een scherp keukenmes doet wanneer het uit zijn context gerukt wordt. Dus voor alle duidelijkheid, de wereld zag er nog anders uit, toen we ons gesprek begonnen.”
Een spitante zin? Spitant is bruisend, vitaal, wervelend.
foto: wikipedia rv
