Wie denkt dat er in de Verhulstjes enkel leutig gedaan wordt zoals ze in West-Vlaanderen zeggen, heeft een verkeerde opvatting over het programma. De laatste uitzending had zelfs een schier filosofische inslag.
Ik heb het uiteraard niet over de scène waarin Gert en Viktor met Bart Kaëll bellen en hem vragen welke medeklinkers je best kan noemen in het Rad van Onfortuin, maar over een autorit naar de opnamestudio. Gert vraagt aan zijn zoon of hij van plan is "om jong vader te worden". Voor Gert is dat dan voor de dertigste geboorteverjaardag van Viktor. Een jonge vader is in sommige andere landen wel iets jonger dan dat, maar het is een concept dat uiteraard cultureel en zelfs door de tijd bepaald wordt. Vroeger zou een man in onze contreien die zijn eerste kind pas produceert na 28 jaar uitgelachen worden door de goegemeente. Jong is dus relatief.
De discussie tussen vader en zoon is wel interessant omdat Gert eigenlijk polst of hij binnenkort grootvader zal worden. Aangezien Gert en ik van hetzelfde bouwjaar zijn en kinderen hebben die in dezelfde leeftijdscategorie zitten, begrijp ik de vraag van Gert. Anderzijds zou ik die vraag nooit stellen aan mijn zonen. En mijn zonen zouden ook zeker niet antwoorden. Ter verdediging van de familie Verhulst: er rijdt bij ons ook geen cameraman mee tijdens onze autoritten.
Zo zie je maar dat de Verhulstjes ook over leven en dood gaan en alle levensgebeurtenissen die ertussen zitten. Zeker kijken dus naar die olijke familie. Als ik Viktor was, zou ik overigens geantwoord hebben dat het de zaken van Gert niet zijn.
