In de wereld van woke en positieve discriminatie wordt wat je mag zeggen - of moet zeggen - bepaald door de onderbuik. Het gutmenschen-gevoel dat per definitie alleen is weggelegd voor goede mensen.
Wie de juiste woorden niet gebruikt, behoort niet tot deze gezegende groep Ariërs en kan in deze wereld niets meer goed doen. Namen worden geschrapt omdat de betrokkenen in de geschiedenis iets hebben gedaan dat we nu vooral verwerpelijk vinden. Of hun standbeelden worden verwijderd. Ik moest daaraan denken toen ik hedenmiddag omstreeks 13u30 op de radio een prachtig oratorium van de genaamde ‘Eminem’ ten gehore kreeg. Hij declameerde daarin iets in de zin van dat hij eigenlijk een zwarte was, want dat hij onder andere iets ondeugend deed met zijn gevoelige delen. Geheid kwam bij mij de vraag op of zoiets wel tot de toelaatbare orale wereldlitteratuur behoorde om nog te mogen worden gedraaid op de overheidsinstelling van de gutmenschen bij uitstek: de Vlaamse Radio en Televisieomroeporganisatie. Vooral dat laatste woord is in deze afkorting prachtig, en verklaart meteen waarom de benaming merendeels verkort wordt weergegeven.
Daarbij ging ook het geval mij door het hoofd van de Gentse woke-burgemeester Mathias De Clercq, die vroeger nog achter de vuilkar heeft gelopen toen hij student was – men moet dat, zoals hijzelf, er altijd bijzeggen: instructie van de marketeers. Toen in Brussel enkele maanden geleden er rellen uitbraken met Brusselaars en de Brusselse gemeenschap na een eerste succes niet zo succesvol meer was om de Brusselaars die wilden rellen tegen te houden, feliciteerde burgemeester Mathias de Brusselse gemeenschap in zijn stede omwille van het feit dat zij zich niet tot dergelijke relopvoeringen hadden overgeleverd.
In die tijd had immers de Brusselse nationale ploeg goede punten gescoord op het WK voetbal. Dat de Brusselaars in de stad van de stroppendragers NIET hadden gereld, moest woke-gewijs breed in de pers worden rondgesmeerd, omdat er een positieve boodschap moest zijn die in de verf kon zetten dat niet alle Brusselaars zich tot schorremorrie kronen als hun nationale ploeg een ronde verder mag. Wel kijk, dat lijkt mij toch een bijzonder vorm van stigmatisering te zijn. Als met name de Brusselaars worden gefeliciteerd omdat ze in de stad van de zone 30 en de gesloten Gentse boetieks zich coulant houden, dat houdt dat meteen in dat er gegronde redenen zijn om die Brusselaars voor zo’n uitzonderlijk gedrag te feliciteren. Wat dan weer onlosmakelijk impliceert dat er een verwachtingspatroon is dat in normale omstandigheden van de Brusselaars verwacht wordt dat ze zich wel overleveren aan onbetamelijke relschopping. Anders zouden zij niet in bijzonder moeten worden gefeliciteerd.
Mijn brein heeft nergens een toestand opgeslagen waarbij een stroppendragende burgemeester - die al dan niet ooit achter de vuilkar heeft gelopen - een bepaald deel van zijn bevolking feliciteert met het feit dat ze de auto’s, het straatmeubilair en de vitrines van de mensen NIET hebben ingegooid. De bewoners van het miljoenenkwartier bijvoorbeeld, of van de Sint-Pietersbuurt of van Sint-Denijs-Westrem. Neen. Slechts de Brusselaars moesten daarvoor gestigmatiseerd worden met een de wereld ingestuurde felicitatie. Vanuit strategisch oogpunt lijkt mij dat geen goede en een behoorlijk inconsequente keuze te zijn.
Bij mijn overpeinzingen kwam ik ook op de feestelijkheden die haast gepaard gaan met vuurwerk wanneer een min of meer bekend persoon zijn seksuele appetijt publiek verkondigt. Weliswaar alleen als die seksuele appetijt zich richt op hetzelfde geslacht als het geslacht van de betrokkene - in mindere of meerdere mate moeten we dat zeggen gutmenschgewijs. Dat heet dan in het mooie gekuiste Nederlands van Geert Bourgeois (nomen est omen): “Coming out”. Of in het Engels: “Uit de kast komen”. Om elke verwarring met de Water Closet te voorkomen is de vertaling van beide niet erg overeenstemmend gekozen. Men ziet eigenlijk nooit een dergelijk glamourmoment als een persoonlijkheid met een seksuele appetijt voor een ander geslacht dan het zijne deze appetijt publiek komt toelichten. Hetzelfde geldt voor de persoonlijkheden met enige bekendheid die een seksuele appetijt voelen voor plietse-pletse op elkanders billen, of voor in uw blootje verschijnen, of voor een bijzonder diepgaande aandacht voor de derrière van een ovis orientalis aries, of nog voor een stevige pijpbeurt. Neen, het “coming out” is uitsluitend voorbehouden voor de intergeslachtelijke appetijt. Dan moeten de grote trommels bovengehaald worden en wordt er gedaan alsof er een wereldschokkende gebeurtenis de aarde heeft getroffen.
Zou dat dan liggen aan de geringe aanvaarding van de gelijkgeslachtelijke appetijt? Welneen. Mijn moeder en grootmoeder zouden mogelijkerwijs ter plekke de tussenkomst van de MUG moeten doorstaan mochten zij vernemen welke plietse-pletse activiteiten tot mijn erotische appetijt behoren. Laat staan als het gaat om mensen die de derrière van een ovis orientalis aries zinnenprikkelend vinden. Een coming out voor deze laatste appetijt zou met een dubbele fanfare en de passage van een vliegdekschip moeten gepaard gaan om enig evenwicht te kunnen bewerkstelligen. Neen, neen. De kast wordt alleen maar van stal gehaald om gelijkgeslachtelijke appetijt wereldwijd in de groep te gooien.
Wat meteen ook alweer een bijzonder stigmatiserend effect heeft op de categorie van mensen die aangetrokken worden tot de gelijkgeslachtelijke appetijt. In een normale en voorzichtige samenleving van goede huisvaders - de bonus pater familias uit het burgerlijk recht - zou het toch wel zo moeten zijn dat de seksuele appetijt van elke rechtsonderhorige, de andere rechtsonderhorige eigenlijk geen ene moer moet kunnen schelen. Tenzij er een dichte emotionele en erotiserende band zou groeien tussen deze onderhorigen. Dat is dan wat anders. Maar de mondiale publieke aardbewoning zou dat eigenlijk gewoon schouderophalend moeten beantwoorden met: “So what.” Precies door met klaroengeschal, vuurwerk en toeters en bellen het evenement in de spotlights te zetten, wordt een sfeer van uitzonderlijkheid gecreëerd. Het omgekeerde van wat men vanuit een gezonde strategische gevoeligheid eigenlijk zou verwachten te willen bereiken. Waardoor deze kennelijk zo bijzondere; exceptionele wonderbaarlijke extraordinaire zeldzaamheid, zichzelf verheft tot een afwijking van wat doorgaans als doorgaans wordt beschouwd.
Men kan van het konijn op TikTok, de Vooruit-meneer Conner Rousseau, veel zeggen, maar men moet hem in bewondering nageven dat hij zich niet laat verleiden tot zo’n bombastische miskleunen. Wel inderdaad, Vooruit-meneer Rousseau heeft ons NIET vergast op een publieke uiting van zijn seksuele appetijt. Het zal ons ook worst wezen, want als rechtgeaarde kiezers kiezen we niet voor een volbloed politicus omwille van zijn bijzonder seksuele kunde’s, maar wel voor de inhoud van zijn programma. Het is zeer bewonderenswaardig, en dat meen ik echt, hoe Vooruit-meneer Rousseau op dat vlak het been stijf houdt: hij gaat niet mee in de mode en de wokistische publieke uiting van zijn appetijtelijkheden. Dat verdient een pluim. Officieel en in de harde ruwe realiteit weten we niet wat deze appetijtelijkheden precies inhouden inderdaad. Voor het zelfde geld voelt de Vooruit-meneer iets voor plietse-pletse. Van de andere voornoemde aandachtelijke heerlijkheden durf ik hem zelfs niet in verdenking te brengen.
De standvastelijkheid waarmee de Vooruit-meneer ons allen diets maakt, door zich te onthouden, dat we geen zaken hebben met de plaatsen die zijn jongeheer frequenteert, sieren hem tot een uitzonderlijk man. Een uitzonderlijk man die verpersonaliseert dat ook politici recht hebben op hun geheel eigen private seksuele appetijt, en dat wij als goegemeente daar totaal geen zaken mee hebben. Hoogstens mogen we erover worden ingelicht dat er in de jeugdelijke overmoed hier en daar een meisje een kus had gekregen, en krijgen we inzage in de lengte van het borsthaar van de Vooruit-meneer, maar daar moeten we het terecht mee doen. Voor het overige hebben we het raden en het zou ons heus niet verbazen mocht de Vooruit-meneer binnenkort met een slanke deerne van linkse signatuur de kerk binnenwandelen om aldaar te knielen voor een in rood geklede pastoor en zijn eeuwige trouw beloven.
Tot dat moment zich voordoet wil ik u graag allen verblijden met een tip. Wie zijn seksuele appetijt graag in kaart wil brengen, verwijzen we met plezier naar www.bdsmtest.org. Hoewel de naam doet bevroeden dat het aldaar alleen zou gaan om bdsm-genotsdervingen, is dat niet zo. Zowat elke vorm van appetijt wordt daar in zeker zin “gemeten”. Ik wens u allen veel plezier met uw zoektocht en hoop dat u er geen 3 weken van uw melk van zal zijn, zoals dat bij uw dienaar het geval was. Maar in alle geval: bespaar het ons en de rest van uw lotgenoten om met luide trom en een voorbij passerend vliegdekschip de resultaten van uw invullingen te oreren.
(Michael Verstraeten, voorzitter Vrijheid)
