Rechtbank: verloren. Hof Van Beroep: ook verloren. Hof Van Cassatie: nu ook op haar doos.
We gaan even terug naar 2017. Harvey Weinstein, de beruchte Hollywood-misbaksel, werd toen ontmaskerd voor zijn handtastelijkheden. De Vlaamse actrice en regisseur Hilde Van Mieghem sprong meteen op de barricades. Op radio en tv hamerde ze erop: “Bij ons gebeuren die dingen ook. Let maar op, het komt nog naar buiten.” En jawel, kort daarna kwam de bom. Bart De Pauw stuurde iets te veel "speelse" sms'jes naar actrices. Resultaat: carrière kapot, exit Bart. En wie stond er op de voorgrond als strijdbare stem van de slachtoffers? Juist ja, Hilde Van Mieghem, dé voorvechtster van de Vlaamse MeToo-beweging.
Maar toen Pieter Auwaerts, opinieschrijver en scherpe pen, zijn mening ventileerde op Facebook – en P-magazine die post overnam – was het hek van de dam. Hilde was not amused. Ze eiste een flinke som geld en excuses. De toenmalige hoofdredacteur van P-magazine koos eieren voor z'n geld, trok de post snel in én bood zijn excuses aan. De media smulden ervan: 'P-magazine biedt excuses aan', schreeuwden de krantenkoppen.
Auwaerts zelf? Die zag het anders. Hij weigerde zijn portemonnee te trekken voor Hildes ‘emotionele schade’ en schreef liever een tweede pittige tekst. Hilde trok daarop naar de rechtbank, ondersteund door het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IGVM). Ze zou die brutale Auwaerts mores leren. Of dat dacht ze toch.
Fast forward naar 29 september 2021. De rechtbank van Dendermonde dacht er anders over en sprak Auwaerts vrij. Vrije meningsuiting, weet je wel. Hilde en het IGVM waren echter niet overtuigd en trokken in beroep, vol vertrouwen dat het Hof van Beroep hun kant zou kiezen. Hun argument? Die tekst was seksistisch en discriminerend. Maar helaas, het Gentse Hof van Beroep kon niet echt iets vinden dat aanstootgevend genoeg was om de geldkraan open te draaien. Ja, de tekst was misschien wat hard, maar schade? Nope. Resultaat: Hilde kan haar tienduizend euro op haar buik schrijven en moest nog de gerechtskosten betalen ook.
Maar de aanhouder wint, toch? Hilde en het IGVM trokken nog een laatste keer naar het Hof van Cassatie. En... opnieuw verloren ze nu.
En dat steekt bij Auwaerts: “Het is wraakroepend dat een BV, bevriend met iemand van het IGVM, de staatskas kan aanspreken om tegen een gewone burger te procederen. Dit is een grotesk misbruik van publieke middelen. En nu zijn ze drie keer op hun gezicht gegaan.”
Zijn boodschap aan de politiek is duidelijk: “Laat die instituten nuttige dingen doen in plaats van columns en Facebookposts aan te vallen. Justitie is al overbelast, en belastinggeld is te schaars om het te verspillen aan dit soort flauwekul.”
Wat nu, Hilde? Ga je ‘t nog eens bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens proberen? Hier in Belgistan zijn je rechtsmiddelen nu immers uitgeput...
De tekst waar het allemaal over gaat, vind je HIER.
