“Er is druk heen en weer gebeld in het peloton.”
“Te gevaarlijk”, maar vooral: “De Tourdirectie luistert niet naar ons.” Het zit de rennersvakbond CPA hoog dat hun waarschuwingen voor het parcours van gisteren niet au serieux werden genomen. Er was gevraagd om de tijdsopname op 5 kilometer voor de finish te doen, waardoor er minder risico’s zouden worden genomen door de klassementsploegen. De ASO had daar oren naar, maar de wedstrijdjury wilde de reglementen volgen.
Dat zorgde voor onbegrip in het peloton. Het gevolg kennen we: alweer een ernstige valpartij. Het onbegrip in het peloton is groot. Veiligheid is een berg buiten categorie geworden. Hoe dan ook is het een lastig onderwerp. Zijn de organisatoren verantwoordelijk of de renners die te grote risico’s nemen?
Na de etappe van gisteren werd opgeroepen om te gaan staken. Maar niet iedereen is het daarmee eens. Er zijn nogal wat renners die een staking ter vergaand vinden. De CPA laat alvast weten “dat ze de renners zal steunen als ze een actie willen opzetten".
Wat zo’n actie dan wel kan zijn? Wordt het een symbolisch statement in de vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid door later te starten? Of beslissen ze om helemaal niet te starten? Volgens HLN is er gisterenavond alvast druk heen en weer gebeld in het peleton over mogelijke acties.
Afwachten.
