De Vreg reageert: “Het is de taak van een regulator om het algemeen belang te dienen.”
Op een dag betaal je plots meer voor je energie. Hoezo, zat Poetin weer aan de foute knoppen? Nee, het antwoord is pijnlijker. Fluvius is niet klaar voor de energietransitie en moet investeren. Want de wereld moet - en zal - elektrisch gaan leven, liever gisteren dan morgen. Dat er noch genoeg elektriciteit zou kunnen zijn, noch de infrastructuur om – mocht die er zijn – die te verdelen, was/is een probleem dat ze blijkbaar niet hadden ingeschat. Oplossing? Maak een en ander duurder zodat ze de centen hebben om de nodige aanpassingen door te voeren. Hoe verkoop je dat? Installeer het capaciteitstarief en zeg dat het is om energie te besparen en dus goed is voor het milieu.
Is deze uitleg te kort door de bocht? Luister dan naar het verhaal van de Vreg die de bocht wat ruimer neemt, en reageert in ‘Het Nieuwsblad’. Volgens de Vreg willen ze vooral de bezitters van een elektrische auto of een warmtepomp een signaal geven om niet tijdens piekmomenten te gaan ‘laden’. We kunnen even niet volgen. Werden we niet net gestimuleerd – om niet te zeggen opgejaagd – om een warmtepomp aan te schaffen en elektrisch te gaan rijden? Ja maar, zegt de Vreg, het staat hen nog altijd vrij om hun auto te laden aan pakweg 22 kilowatt (tijdens de piek). “Maar dan zullen zij wel zelf betalen voor dat piekverbruik. Zonder het capaciteitstarief zouden hun buren meebetalen.”
Juist, want als we de Vreg mogen geloven is het “om het algemeen belang te dienen. We doen dit voor ieders factuur, zodat die op langere termijn betaalbaar blijft.”
Nog niet overtuigd? Weer over naar de Vreg: “Omdat we anders miljarden extra zouden moeten investeren in een krachtiger distributienet, nog boven op de investeringen die netbeheerder Fluvius nu al plant. Die kosten zouden door alle gebruikers worden gedragen.” De redering is/en blijft dus dat door elektriciteit duurder te maken, de mensen minder gaan verbruiken en we op die manier zo'n drie miljard euro aan investeringen in het elektriciteitsnet zouden uitsparen. Volgens die redenering zou het capaciteitstarief de zaak dus alleen maar goedkoper maken: “Duizend euro voor een modaal gezin. Gespreid over dertig jaar betekent dat ruim dertig euro per gezin en per jaar.” De vraag is echter of die investeringen vooralsnog nodig zullen zijn als iedereen 'elektrisch gaat leven' en het dus niet meer dan uitstel voor executie is.
Nog niet overtuigd? Misschien dat beeldspraak helpt om je over de streep te trekken, een voorbeeld, zeg maar. Maarten De Cuyper, de voorzitter van de Vreg: “Een biefstuk die een kwartier lang op een hoog vuur is gebakken, zal niet zo lekker zijn. Daar gaat het om: het capaciteitstarief belast piekverbruik op basis van het gemiddelde verbruik per volledig kwartier. Je zult die biefstuk geen vol kwartier bakken, dus zal je piek lager zijn dan het vermogen van je inductievuur.” of nog: “Wij horen dit soort karikaturen regelmatig, ook in het parlement: dat de kalkoen koud is voor de kroketten gebakken zijn. De boodschap is duidelijk: spreid uw verbruik.”
Bij de Vreg zijn ze er alvast gerust in dat de (domme) bevolking het op termijn wel zal snappen. De algemeen directeur van de Vreg, Pieterjan Renier vat dat als volgt samen: “Achteraf krijgen we vaak de reactie: “Is het dat maar?” Inderdaad, het is dat maar. Als je de zaken goed uitlegt, zijn de mensen snel gerustgesteld.”
