Wie zoekt, die vindt. Misschien.
Toen de coronamaatregelen begin 2020 in de USA werden geïntroduceerd, werd gewaarschuwd voor de collaterale schade van die maatregelen. Toename van huislijk geweld, en geweld meer in het algemeen. Toename van armoede. Drugs. Faillissementen. Verharding van de samenleving. Meer doden en zieken door andere ziekten. Toen al werd geopperd dat het wel eens zo zou kunnen zijn dat er uiteindelijk meer doden vallen door de maatregelen, dan er gespaard zouden worden. In die tijd werd dat afgedaan als een fabeltje, waar vooral een deel van de republikeinen devoot in zou geloven.
In Westerse landen is de problematiek van de collaterale doden niet zo zichtbaar. De regeringen zijn er doorgaans goed in geslaagd deze doden gewoon te verzwijgen. In België bijvoorbeeld, hebben de Italiaanse toestanden aanleiding gegeven tot een perverse politiek tegen de niet-covidpatiënten. Omdat de camera’s gefocust waren op de covids in de hospitalen, heeft de regering simpelweg de niet-covidpatiënten thuis gelaten. Wie daardoor thuis moest sterven omdat er geen bed vrij was, of iets later door te late verzorging, was niet zo zichtbaar op tv. Dat kon de virologen ‘geen flying fuck’ schelen.
Hetzelfde geldt voor de doden in de woonzorgcentra. De weggekwijnde ouderlingen. Zo erg was het daar, dat de Vlaamse ombudsman er een dramatisch rapport over schreef. Even viel iedereen uit zijn stoel, maar kort daarop werd daarover niet meer gesproken.
In armere landen, zoals in Zuid-Afrika, is dat een ander verhaal. De impact van de lockdowns is er zo groot, dat de samenleving er zwaar is ontwricht. Het zal nog jaren duren voor dat kan worden hersteld. Zoals in andere armere landen, werden programma’s die jarenlang zorgvuldig waren opgezet tegen de verspreiding van diverse ziekten gewoon stopgezet. Of minstens serieus teruggedraaid. Door de lockdowns viel alles stil. Met als gevolg een forse toename van aids en tbc bijvoorbeeld.
Marc Van Ranst is dezer dagen in Zuid-Afrika en gaat er kijken in onder andere de Townships. Hij wordt er geconfronteerd met de bewoners die hem met de neus op de feiten drukken. Het geweld, de verkrachtingen, en voornamelijk ook het huishoudelijk geweld is sterk toegenomen. Een vrouw werd doodgeslagen door haar man. Een andere vrouw werd uit verveling verkracht en stierf op haar kraambed. De armoede is sterk toegenomen door de lockdowns. Mannen weten niet meer wat doen, en vervelen zich. Ook de solidariteit is er helemaal onderdoor gegaan.
De berichtgeving in HLN over het onderwerp is een staaltje van Newspeak. Al deze gevolgen van de lockdowns zijn geen gevolgen van de lockdowns. Neen, ze worden omschreven als gevolgen van corona zelf. Alsof het virus de lockdowns heeft geïnitieerd. Laten we wel wezen: dat hebben de regeringen zelf gedaan. Blijft dan de cruciale vraag of ze enig nut hebben gehad.
De collaterale schade die zich wereldwijd heeft voorgedaan, werd niet opgemeten. We tasten dus in het duister hoeveel mensenlevens de lockdowns en andere maatregelen hebben gekost. In Groot-Brittannië zijn er wel cijfers, maar beperkt tot de UK. Meer dan 70.000 mensenlevens zijn er verloren gegaan, volgens de laatste cijfers van enkele maanden geleden. Ermee rekening houdend dat er in arme landen een pak meer doden zijn gevallen door meer nijpende omstandigheden, is het wellicht juist het aantal collaterale doden te schatten op enkele miljoenen.
En hoeveel mensenlevens hebben die lockdowns en de chaotische poespasmaatregelen uiteindelijk bespaard? We hebben het niet over de vaccins aan kwetsbare personen. We hebben het over de lockdowns. We hebben het ook niet over het aantal doden dat is gevallen dòòr corona. Neen, het gaat om het aantal dat is gevallen door corona, als een rechtstreeks gevolg van de maatregelen. Hoeveel minder doden hebben we door de lockdowns? Het antwoord is eenvoudig: niets. Nul. Noppes. Behalve dan in landen waar er super strenge lockdowns waren, zoals in Nieuw Zeeland en Australië. Geholpen door het feit dat zij door de zeegrenzen konden worden afgeschermd van de buitenwereld. Professor Ioannides (Stanford) stelde in een uitgebreide studie vast dat meer beperkte maatregelen, zoals het sluiten van grote evenementen en een goede preventiecampagne, eenzelfde aantal doden opleverde als de lockdowns. Professor La Scola in Marseille kwam op basis van de evolutie van het aantal viruspartikels in de afvalwaters tot dezelfde bevinding. Intussen zijn er honderden studies die deze vaststelling bevestigen: de lockdowns hebben geen levens bespaard.
Wie een politiek wil voeren die als doel heeft mensenlevens te redden, die houdt rekening met het aantal doden dat valt door de maatregelen zelf. Als het de bedoeling is om covid-doden te vermijden, maar elders vallen er nog veel meer, dan heeft de politiek doden veroorzaakt in saldo. Hoe meer we weten over wat er de voorbije twee jaar is gebeurd, hoe meer het duidelijk wordt dat inderdaad dat het geval is.
Onze regeringen hebben in saldo een pak collaterale doden op hun geweten. Maar blijkbaar vindt De Croo dat geen probleem. Hij vindt het grappig als iemand op een persconferentie tegen hem zegt dat de geschiedenis over hem zal oordelen.
(Michael Verstraeten, Vrijheid)
