Yamaha's driecilinders staan sinds jaar en dag garant voor een pak sensatie en pk's, koppel bij de vleet, en strakke looks die jonge rijders overal ter wereld weten te bekoren. Voor de nostalgici onder ons heeft het merk met de drie stemvorken nu z'n retro gestijlde XSR900 GP in het gamma. En die staat in z'n fluo-rode Marlboro-uitvoering voor onze neus te blinken in de Portugese zon. Wij mochten 'm als eerste testrijden!
Daar staat-ie dan. In levenden lijve ben ik meteen een stuk sneller overtuigd dan de eerste persbeelden die in m’n mailbox vielen. Enkel de spiegels blijf ik een beetje een misser vinden, maar goed. Iets met smaken en twisten. Zeker van driekwart achterzicht vind ik de kopkuip enorm geslaagd, inclusief de bevestiging met splitpen en het TFT-dashboard waarop je enkel een grote, analoog uitziende toerenteller kan selecteren. Het enige wat ontbreekt is het snerpende tweetaktgeluid van z'n illustere voorganger…
Master of Torque
De Yamaha XSR900 GP stelt het anno 2024 met het CP3-blok zoals dat heden ook in de MT-09 zit. En daar is absoluut niks mis mee. Zoals het ‘Masters of Torque’-predicaat vereist - met 119 pk en 93 Nm - hoef je nooit naar de powerband te zoeken, laat staan ‘m te vrezen zoals de heren Lawson en consoorten dat wel deden. En desnoods heb je een geweldig werkende quickshifter om een handje te helpen.
Clip-ons
De vering is zowel voor- als achteraan volledig instelbaar, tot de high en low speed demping toe. Een radiale rempomp en een iets dunner uitgevoerde remleiding vooraan maakt ook dat de voorrem iets harder aangrijpt. De boven op de kroonplaat gemonteerde clip-ons staan dik 10 cm lager staan dan het stuur op de XSR900, waardoor je qua rijwielgedeelte een volledig andere motor treft. Een set Bridgestone S23’s maakt het geheel qua sturen helemaal af.
Vol leer
Desondanks voelt het stuur vrij breed aan en dat vertaalt zich ook in behoorlijk vlot insturen. Niet zoals op de MT-09 die over veel meer hefboom beschikt, maar je knie gaat heel vlot richting asfalt. Ik zit trouwens te bedenken hoelang het geleden is dat ik nog eens in vol leer op de openbare weg heb gereden. Lang genoeg om het me niet te herinneren. Waar is de tijd dat ik enkel een ééndelig pak en regenoveral in m’n kleerkast had hangen? En dat ik elke rit ook effectief met m’n knieën de grond probeerde te raken. Dit na jarenlange training als jeugdige GP-fanaat meesturend met m’n helden op de rugleuning van de divan…
Zonder vrees
Het blok hoeft geen lof meer. De 119 pk volstaan voor elke wens die je rechterpols richting blok stuurt en ik hou ‘m dan ook de hele dag in ‘sport.’ Aard van dit beestje. Het rijwielgedeelte voelt beter aan dan alle MT-09’s en MT-09’s waarmee ik al heb gereden, al verdient de achterkant misschien net wat meer voorspanning en iets minder uitgaande demping. Niet dat de XSR hevig van de wijs kan worden gebracht, maar het is een aanvoelen. Tijdens het rijden op de geweldig mooie baan van Estoril, helaas enkel halve rondjes voor de foto’s, tonen de S23’s zich ook van hun beste kant. Letterlijk vanaf de eerste bocht zonder vrees knie aan de grond.
Ons verdict
De Portugese wegen werken helaas niet echt mee qua verkeer, werken en asfalt om de verdere rit echt memorabel te maken. Een beetje sneu, maar het zet wel aan tot heerlijk mijmeren over vervlogen tijden toen de GP-machines bloedstollend waren, zowel qua rijden als qua prachtig uiterlijk. De tijden dat je in vol leer enkel gestopt werd door de drang om een Marlboro op de roken, eerder dan de zoveelste snelheidscontrole of file. Het is wat de XSR900 GP met je doet. Gezeten in het zadel of er simpelweg naar turend vanaf een afstandje. Dat het op zijn manier een uitstekende motor is, krijg je er als het ware gewoon bovenop…
