In een nieuw boek over maffiabaas Raffaele Cutolo worden interessante details gegeven over de Rode Brigades, P2 en de militaire geheime dienst SISMI.
Raffaele Cutolo, bekend als “The Professor” – 'o Professor in het Napolitaans – geboren op 20 december 1941 in Ottaviano en overleden op 17 februari 2021 in Parma, is een voormalige Italiaanse maffiabaas, voormalig peetvader van de Camorra, de Napolitaanse maffia, actieve Camorrist leider uit 1970, bedenker en oprichter van de maffia-criminele organisatie “Nuova Camorra Organizzata” (NCO) of CR (Reformed Camorra).
Eerste moord
Raffaele Cutolo, geboren in 1941 in de buurt van Napels (Italië), pleegde zijn eerste opzettelijke moord in 1963 op 21-jarige leeftijd, omdat hij een jonge man had doodgeschoten die bemiddeling wilde in een gevecht. Hij gaat rechtstreeks naar de gevangenis om de gevangenisstraf van 24 jaar uit te zitten. In oktober 1974, op de Dag van San Raphael, creëerde Cutolo een gestructureerde en hiërarchische organisatie, geïnspireerd door de Cosa Nostra en de 'Ndrangheta.
In 1977 werd Cutolo door corrupte psychiaters geholpen om de gevangenis te vermijden, waarbij hij waanzin veinsde en naar een psychiatrisch ziekenhuis werd gestuurd waaruit Cutolo in februari 1978 ontsnapte. 15 maanden later, in mei 1979, werd hij opnieuw gearresteerd en opgesloten in de gevangenis van Poggioreale.
De jaren 80
Zijn verlangen om alle maffiaclans van Campanië samen te brengen onder het gezag van één enkele leider, waarbij hij vooral inspiratie putte uit de Cosa Nostra en zijn piramidale organisatie, veroorzaakte een bloedige clanoorlog: in 1981 werden 295 mensen vermoord.
Deze ‘oorlog’ zou uiteindelijk de moord veroorzaken op zijn oudste zoon Roberto, 28 jaar oud. De moord op zijn zoon was een wraakactie van de Alfieri-Fabbrocino-clans, want de moord op zijn respectievelijke broers (Salvatore Alfieri, 26 december 1981 en Francesco Fabbrocino, 7 oktober 1980).
Hij werd veroordeeld tot meerdere levenslange gevangenisstraffen, maar hij vertelde de magistraten dat zijn rechterhand, Vincenzo Casillo, sinds 1978 voor SISMI werkte.
Ciro Cirillo
Cutolo speelde een centrale rol tijdens de onderhandelingen over de vrijlating van de christen-democraat Ciro Cirillo, die in april 1981 zogezegd werd ontvoerd door de Rode Brigades (BR).
In het boek staat een document waarin staat dat P2 achter de ontvoering zit. (zie verder)
SISMI-agent Francesco Pazienza was een van de centrale tussenpersonen tussen christen-democratische groepen die onderhandelden over de vrijlating van Cirillo, een lokale opmerkelijke DC, en Cutolo.
Hij onderhoudt nauwe relaties met een deel van de politieke wereld en de geheime diensten, waarbij hij bijvoorbeeld belangrijke contracten binnenhaalt tijdens de wederopbouw van Irpinia na de aardbeving van 23 november 1980 in Irpinia. Deze contracten werden gegund aan bedrijven die gecontroleerd werden door de maffia.
ivf
Nadat zijn oudste zoon Roberto was neergeschoten, vroeg Raffaele Cutolo of hij samen met zijn partner een kind kon krijgen door middel van kunstmatige inseminatie. Wat het Italiaanse rechtssysteem uiteindelijk accepteerde. Op 31 oktober 2007 werd Cutolo vader.
Op 20 mei 2008 werd de moeder van zijn vrouw Immacolata, Pasqualina Alaia, 78, op gewelddadige wijze vermoord met een hamer in Ottaviano.
Raffaele Cutolo stierf op 17 februari 2021 in het militair hospitaal van Parma op 79-jarige leeftijd nadat hij 57 jaar lang had vastgezeten onder het 41bis (it)-regime dat speciaal was gecreëerd voor maffiabazen uit de vijf verschillende takken van de Italiaanse maffia-criminele organisaties
Boek
Een recent boek herschrijft de geschiedenis van Italië's meest gevreesde camorrist. Over het boek: “Don Raffaele leeft nog steeds voort in de collectieve verbeelding van een hele regio, Campanië, die goede redenen zou hebben om zijn nagedachtenis te vervloeken, en in de herinneringen van degenen die in hem niet de meedogenloze crimineel zagen, de uitvinder van de moderne Camorra, maar de verdediger van de armen en de wreker van de onderdrukten. Een politiek leider voordat hij een maffioso werd. De enige die in staat was om de staat en de Rode Brigades met elkaar in gesprek te brengen.”
“Don Raffaele Cutolo, een van de machtigste criminele figuren uit de maffiageschiedenis, was in sommige opzichten onze Pablo Escobar. Grootmoedig, gewelddadig, genereus, gevreesd. Een man, de oprichter van de New Organised Camorra, die zelfs vanuit de gevangenis een ongelooflijke fascinatie wist uit te oefenen op duizenden mensen, door een efficiënte structuur te organiseren die de staat openlijk trotseerde.”
“Niemand had ooit toegang gehad tot zijn geheime archieven vóór Simone Di Meo en Gianluigi Esposito. De twee auteurs hebben eindelijk de beschikking over dit onderzoek, dat gebaseerd is op duizenden ongepubliceerde documenten en persoonlijke dagboeken, dat Cutolo's verhaal herschrijft door licht te werpen op jarenlange onopgeloste mysteries en controversiële banden met politici, ondernemers en geheime diensten.”
“Een nauwkeurige historische reconstructie die niet alleen licht werpt op de man, op zijn 'politieke' ideeën, op zijn gevoel voor rechtvaardigheid en onrechtvaardigheid, op zijn idee van eer en maatschappij, maar ook op de geschiedenis van de criminaliteit in Campanië gedurende meer dan dertig jaar.”
Acteur
De laatste die vroeg was een onvermoede acteur. Voor hem een industrieel, een paar ondernemers, en toen een advocaat uit Milaan die zelfs een selfie stuurde: 'Lijk ik op hem? Maar wie is hij? Hij is Raffaele Cutolo, de Camorra-baas die op 17 februari 2021 overleed na bijna zijn hele leven in de gevangenis te hebben doorgebracht.
Hij richtte de Nuova Camorra Organizzata (NCO) ou CR (Camorra Réformée, Nieuwe Georganiseerde Camorra op, de bende die in de jaren tachtig dood en verderf zaaide in heel Campanië, en een duizend doden per jaar durende oorlog zonder tegenprestatie ontketende. Corriere dela Sera: “Maar desondanks blijft Cutolo op onverklaarbare wijze een symbool waarvan de kleine relikwieën die moeten worden vereerd met alle beschikbare systemen worden gezocht. Jassen, broeken, schoenen en sloten van hoeden, spijkers, ringen, sokken.”
Dit zijn enkele van de onthullingen in het boek I Diari segreti di Raffaele Cutolo, het onvertelde verhaal van de machtigste camorra-baas (Piemme, 448 pagina's), dat op 29 oktober uitkomt.
Een verslag dat een nieuwe lezing biedt van de meest besproken crimineel van de afgelopen tijd, die de geheimen van een seizoen van camorra-oorlogen en ondergrondse onderhandelingen tussen de politiek en de onderwereld meenam in het graf.
Het boek bevat memoires, brieven, dagboeken, ongepubliceerde bekentenissen: Cutolo's geheime aantekeningen. En voor de eerste keer zal het mogelijk zijn om de notulen van zijn berouw te lezen. Ja, omdat de camorra baas der bazen, toen hij opgesloten zat in de supergevangenis van Asinara, besloot om samen te werken met de staat. Een keuze die in stilte voorbij ging, bijna vergeten, maar het gebeurde echt.
De 'vergeten' samenwerking
De krant nog: “Het was 8 februari 1994. In de pagina's die door de twee journalisten werden opgespoord, noemde hij de namen van ontrouwe politieagenten, een generaal van de Carabinieri “die me van tevoren waarschuwde voor invallen door me te laten vluchten”, van corrupte politici, en “van de ontmoetingen met de DC in de Poggioreale gevangenis” na de ontvoering van Ciro Cirillo, waarvan de baas een nieuwe interpretatie gaf door “de P2 van Licio Gelli” te beschuldigen.”
Ciro Cirillo (15 februari 1921 - 30 juli 2017) was een Italiaans politicus en lid van de politieke partij Christendemocratie (DC).
Hij was van 1969 tot 1975 president van de provincie Napels en van 1979 tot 1980 president van Campanië. Cirillo hield toezicht op de wederopbouw na de aardbeving in Irpinia in 1980, die de regio op 23 november 1980 trof.
In 1981 werd Cirillo zogezegd ontvoerd door de Rode Brigades (BR), een Italiaanse paramilitaire groep, in een zaak die wereldwijde aandacht trok. Hij werd vrijgelaten op 25 juli 1981, na 89 dagen in gevangenschap en een losgeldbetaling van 1,45 miljard lire. Het losgeld was een controversiële deal met de Camorra; zij onderhandelden niet met de BR en vroegen hen alleen om hem vrij te laten. Dit gebeurde enkele jaren nadat de Italiaanse staat had geweigerd om te onderhandelen met de BR in hun ontvoering en moord op Aldo Moro, waardoor waarnemers en critici zich afvroegen wat er veranderd was en de redenen achter de onderhandelingen van de staat.
Rapport
Dat rapport was volgens de Corriere het enige echte. En het was zijn vrouw Immacolata Iacone die de (misschien) schijnvertoning van de peetvader begreep. “Hij vertelde me dat ze hem een villa en vrijheid hadden beloofd, maar ik wilde niet dat mijn man zou buigen voor de staat en dus zei ik hem dat ik het er niet mee eens was”.
Wilde hij zich echt bekeren? Misschien wel. De krant: “We zullen het nooit weten. Maar zijn gedachten leren kennen, dankzij de geschriften die de twee journalisten vonden, dat was een belangrijk stuk onderzoek.”
In zijn memoires geeft hij een persoonlijk verslag van de criminele opkomst die begon in de Italiaanse gevangenissen, waar Cutolo zijn imago als baas vorm en inhoud gaf en een bril met gouden montuur begon te dragen. Hij helpt andere gevangenen met het schrijven van brieven aan familieleden of het praten met advocaten. Hij wordt professor, daarna heilig man. Die gedachte remt zijn handelen niet af, want Cutolo weet dat de enige wet die de menselijke relaties in een cel regelt geweld is. Maar ook eenzaamheid. De eenzaamheid die hij ervoer in de isoleercellen en in zijn laatste dagen op Asinara, waar een getuige onthult dat hij erin slaagde om twee telefoontjes naar zijn mannen te plegen. “Ik zou graag een dier hebben om me gezelschap te houden, een hond, een kat, een vogel. Ik heb een vlieg, maar die laat zich al dagen niet zien, ook al behandel ik hem goed”, tussen wanhoop en delirium.
