De trein der traagheid.
In 2009 gebeurde er in Dinant een ernstig ongeval met een vertrekkende trein. De trein stond op het punt te vertrekken - en de treinbegeleider stond nog in de open deur - als er een discussie ontstaat tussen hem en een reiziger. De trein vertrekt, beiden komen onder de trein terecht. De begeleider verliest beide benen.
Voor de NMBS het signaal om te gaan sleutelen aan een andere manier van vertrekken. “Dat nooit meer”, klonk het. En dus is men gaan prakkiseren. 11 miljoen euro hadden ze er voor over, om ten slotte – 11 jaar later – met LINDA op de proppen te komen. LINDA is een nieuwe vertrekprocedure. Als de deuren van de trein gesloten zijn, geeft de treinbegeleider via zijn smartphone en smartwatch een signaal aan de treinbestuurder dat hij mag vertrekken. Die laatste krijgt dan toelating op zijn tablet om te vertrekken en zet zijn trein in beweging als het sein ook op veilig staat. Geniaal bedacht.
‘Ingewikkeld’ klinkt het bij de NMBS en dus besloot men om het systeem uit te testen. LINDA, dat tot hiertoe al drie miljoen euro kostte, wordt sinds deze week uitgeprobeerd op alle reizigerstreinen die rijden op de lijn tussen Eupen en Oostende.
Ging het woensdagmiddag toch wel fout zeker! De treinbestuurder kreeg op zijn tablet het bericht dat hij mocht vertrekken, maar de deuren stonden nog open.
“De treinbegeleider heeft onmiddellijk aan de noodrem getrokken maar de trein had op dat moment wel al enkele meters gereden.”, vertelt Joachim Permentier van spoorvakbond OVS in ‘De Morgen’. “Waarom LINDA toch aangegeven had dat vertrekken kon, weten we niet. Ofwel is het systeem blijven hangen op de vorige halte, namelijk Leuven, ofwel is het teruggesprongen naar die halte. Het had een catastrofe kunnen zijn.”
Je ziet, zo simpel is dat allemaal niet.
