Wie de slachtoffers van de eerste golf van de Bende in 1982 en 1983 bekijkt, ziet een merkwaardig verband. (zie onder) Een van de slachtoffers wordt zelfs omschreven als een 'passeur d'enfants' (iemand die minderjarigen aanlevert). En ook Léon Finné zou in 1985 in Overijse geen toevallig slachtoffer zijn. Zelfs de moord op Juan Mendez begin 1986 (foto) zou draaien rond de Roze Balletten en ESH. (zie midden onder)
Begin februari 1990 doet prostituee Maud Sarr haar opmerkelijke verhaal op de VTM. Sarr was een getuige van die vreemde periode. Ze vertelde dat politicus Vanden Boeynants (VDB), procureur Henri Jaspar, de Nijvelse procureur Dêpretre en rijkswachtcommandant Léon François einde de jaren '70 deelnamen aan drugs-en sexfuiven waar cocaïne gesnoven werd en waar ook minderjarigen (meisjes en jongens) seksueel misbruikt werden.
Opmerkelijk: in de Club d'O in Meise werd tijdens een observatie in de jaren 70 al de wagen van VDB gezien. Toen werd er beslist om pas actie te ondernemen op een moment dat de wagen van de politicus er niet was.
Het verhaal Sarr leek wel een doorslag van de affaire-Pinon. Nieuw was echter dat er namen genoemd werden. Hier enkele stukken uit het PV van Maud Sarr op 7 februari 1989 bij de gerechtelijke politie te Namen:
"Ik herinner me dat in de periode omstreeks 1978 de Brusselse Procureur, Jaspar en VDB deel uitmaakten van het cliënteel van Lydia." (...) "Ik kan u vertellen dat deze personen zich niet tevreden stelden met gewone prostituees, maar ook betrekking hadden met minderjarigen." (...) "Tijdens de speciale avonden met magistraten en politici werd er cocaïne gesnoven." (...) "Ik weet dat tijdens dergelijke soirées spéciales Lydia de betrekkingen tussen cliënteel en de meisjes en de minderjarigen op video vastlegde."
Lydia vertelde dat ze door de opnames nooit in serieuze problemen zou komen want ze hield Justitie in haar macht. Sarr: "Ik geloof als iemands politieke carrière op spel staat, door vertoon van de beelden, er alle belang bij heeft en ook alles in het werk zal stellen om een schandaal te vermijden."
Toen dit PV in 1989 in het dossier kwam werd het dossier stopgezet. Toen Maud Sarr haar verhaal in 1990 op de VTM vertelde opende het parket van Brussel wel een nieuw onderzoek wegens schending van openbare zeden. Vanuit gerechtelijk milieu en Franse pers werd Sarr als een mythomane omschreven die waarheid en verzinsels niet meer uit elkaar kan houden. Dat ze tot een progressief milieu zou behoren en dat ze met haar getuigenis helemaal alleen staat en bijgevolg hoogst onbetrouwbaar is.
Wie de notities van journalist Walter De Bock bekijkt, merkt dat de getuigenis van Sarr toch wel zeer gedetailleerd is. (zie helemaal onder) De techniek om een getuige als onbetrouwbaar, mythomaan en leugenachtig te bestempelen, is een klassieke truc die later nog eens gebruikt zal worden in een ander dossier.
