Interessante studie van Debra Van Egeren van Weill Cornell Medicine (New York) en haar collega’s: 'Vaccines alone cannot slow the evolution of SARS-CoV-2'. De titel zegt deze keer alles.
De snelle opkomst van immuunontwijkende virale varianten van SARS-CoV-2 zoals BQ.1 zet volgens echte wetenschappers grote vraagtekens bij de zinvolheid van de volksgezondheidsstrategie om hoofdzakelijk - en vaak exclusief - op vaccins in te zetten voor het beheer van de aanhoudende COVID-19-pandemie. Er is immers al vaak gesuggereerd dat wijdverspreide vaccinatie in de bevolking noodzakelijk is om de opkomst van toekomstige immuun-ontwijkende mutanten te voorkomen. Het probleem is dat de coronavaccins de overdracht van het virus SARS-CoV-2 niet tegenhouden.
De onderzoekers stellen dat die massale en voortdurende vaccinatiestrategie niet realistisch en zinvol is. De onderzoekers: “Onze bevindingen suggereren dat, voor een vaccin dat 100% effectief is in het voorkomen van overdracht, boosters eens in de 200 dagen nodig zouden zijn om te voorkomen dat varianten ontstaan met een RT van 2.1. Voor een vaccin dat 70% effectief is, zouden boosters om de 66 dagen nodig zijn om te voorkomen dat varianten verschijnen met een RT van 2.1.”
De onderzoekers besluiten: "Cruciaal is dat enkel vertrouwen op wijdverspreide en herhaalde vaccinatie (het meerdere keren per jaar vaccineren van de hele populatie) niet voldoende is om de opkomst van nieuwe immuunontwijkende stammen te voorkomen als de overdrachtssnelheden hoog blijven binnen de populatie. Vaccins alleen zijn dus niet in staat om het tempo van de evolutie van immuunontduiking te vertragen, en vaccinale bescherming tegen ernstige en fatale gevolgen voor COVID-19-patiënten is daarom niet verzekerd."
De laatste gegevens over BQ.1 zien er overigens niet goed uit. De vorige varianten van Omikron hadden minder 'fusogeniciteit' dan Delta. Bij BQ.1 (ook Omikron) is dat weer hoger dan vorige subvarianten van Omikron.
