De coronavaccins van Pfizer en Moderna zijn vaccins waarbij het mRNA stabiel gehouden wordt door de vetbolletjes of lipid nanoparticles (LNP’s).
Maar hoe veilig is die combinatie van mRNA en LNP écht? Het is een vraag die onderzoekers van Moderna, AstraZeneca, PureTech Health, Akcea Therapeutics en Alnylam Pharmaceuticals Inc in 2018 al bezighield.
De onderzoekers van die 5 bedrijven in een artikel van dat jaar: “De belofte van mRNA als een nieuwe manier om therapeutische eiwitten bij mensen te leveren is enorm.” Dat mRNA moet wel ingekapseld worden door die LNP's. Het probleem is dan al dat die LNP’s ontstekingen veroorzaken.
De onderzoekers: “De toepassing van op lipiden gebaseerde nanodeeltjesafgiftesystemen (LNP's dus), oorspronkelijk ontwikkeld voor de in vivo levering van siRNA, heeft systemische toediening van gemodificeerd mRNA mogelijk gemaakt”. SiRNA staat voor small interfering RNA.
De onderzoekers van onder andere Moderna wilden in 2018 zeer concreet weten wat het effect is van mRNA in LNP’s op ratten en apen: Safety Evaluation of Lipid Nanoparticle–Formulated Modified mRNA in the SpragueDawley Rat and Cynomolgus Monkey verscheen in Veterinary Pathology in 2018. (Vol. 55(2) 341-354). Die combinatie mRNA & LNP lijkt dus sterk op de coronavaccins van vandaag.
De onderzoekers: “Vanuit een veiligheidsoogpunt gezien, is gemodificeerd mRNA geleverd in LNP's een complex molecuul dat de beoordeling van de veiligheid van het toedieningsvehikel (de LNP's), het mRNA en het vertaalde eiwitproduct vereist.”
Die vertaalde eiwitten bij de mRNA-coronavaccins van Moderna en Pfizer vandaag zijn de spikes of stekeleiwitten van het virus.
In mensentaal zeggen de onderzoekers dus 3 jaar voor de massale vaccinatiecampagne met dergelijke mRNA-coronavaccins, dat het risico in die LNP’s, het mRNA of de eiwitten - die gemaakt worden door de instructies van dat RNA -, kan zitten.
De studie van 2018 wijst globaal gezien op het risico van die LNP’s. Concreet geven die ‘vetbolletjes’ behoorlijk wat schade - bijvoorbeeld bloedingen - in de organen van de proefdieren, en dan meer bepaald in de lever.
Figuren 17 en 18 geven de histologische bevindingen bij controleratten en ratten tweemaal per week gedoseerd met 0,3 mg/kg lege lipide nanodeeltjes (LNP’s). (zie onder)
Figuur 17 is de lever van de controlerat (zonder LNP’s dus). Figuur 18 is de lever van de rat gedoseerd met lege lipide nanodeeltjes.
De onderzoekers: “Er is eencellige necrose van hepatocyten.” Necrose is het plaatselijk afsterven van weefsel. De hepatocyt is het kenmerkende celtype van de lever.
De histologie of weefselleer is het onderzoek van de bouw en de bijzondere functies (specialisaties) van weefsels, dus van groepjes cellen die dezelfde functie vervullen of samen een orgaan vormen.
In mensentaal vonden de onderzoekers dus dat die ‘vetbolletjes’ ervoor zorgen dat de levercellen van de proefdieren afsterven.
De onderzoekers vonden daarnaast ook heel wat bijwerkingen van de in LNP verpakte mRNA.
Die leverbeschadiging werd immers ook teruggevonden bij (met mRNA) ‘gevulde’ LNP’s: “Over het algemeen suggereren deze gegevens dat doses van 0,1 mg/kg resulteren in leverbeschadiging die voornamelijk gedreven wordt door die LNP's.”
“Toediening van hEPO-mRNA in LNP's in doses van 0,03 mg/kg resulteerde in verschillende macro- en microscopische bevindingen in de milt, het beenmerg, de lever, de longen en de maag.” HEPO staat voor human erythropoietin.
De onderzoekers: “Bovendien werd macroscopische vergroting van de milt opgemerkt. (...) Deze bevindingen komen overeen met de hematologische veranderingen (onder andere de rode bloedcellen).”
De onderzoekers nog: “Bloedingen in de longen en maag werden genoteerd bij alle doses hEPO-mRNA in LNP's, wat overeenkomt met tot macroscopische waarnemingen van donkere foci in deze weefsels.”
“Deze bevindingen suggereren dat de toediening van mRNA in LNP's in doses zo hoog als 0,3 mg/kg per dosis een pro-inflammatoire respons genereert. Verder is het duidelijk dat dit immuunactivatie kan worden verminderd door de dosis te verlagen of het verlagen van de doseringsfrequentie.” Merk op dat de 'doseringsfrequentie' vandaag van die mRNA-coronavaccins hoog is. Sommigen kregen al 5 dergelijke injecties.
De onderzoekers - van onder andere Moderna dus - besluiten dat het mechanisme achter de ontstekingen in de organen van de proefdieren voornamelijk LNP-gedreven is. Gezien de overeenkomsten in LNP-gerelateerde toxiciteit tussen de rat en de aap is het volgens hen waarschijnlijk dat vergelijkbare effecten bij andere soorten zullen optreden. Vandaag worden deze LNP’s massaal gebruikt in de mRNA-coronavaccins van Moderna en Pfizer.
