België maakt een einde aan de opendeurpolitiek.
De nieuwe federale regering van Arizona is duidelijk als het over haar plannen voor Asiel en Migratie gaat. Gezinshereniging wordt een hindernissenparcours, wie een leefloon toucheert, kan een Belgisch paspoort op zijn buik schrijven, en de overheid mag zonder blozen in je gsm neuzen. Welkom in het ‘strengste migratiebeleid ooit’.
Nationaliteit? Eerst maar eens slagen voor het examen
Wil je Belg worden? Dat kan, maar het wordt in de toekomst een pak lastiger. Nieuwkomers moeten een ‘nationaliteitsexamen’ afleggen, met daarin een taaltest op B1-niveau én een burgerschapstest die hen onderwerpt aan een diepgaande kennis van ‘onze normen en waarden’. Bovendien hangt er er een duurder prijskaartje de nationaliteitsverklaring: van een schamele 150 euro naar een stevige 1.000 euro. Integreren kost geld, blijkbaar.
Bovendien krijgt niemand nog een permanente verblijfsvergunning zolang hij of zij een leefloon trekt. Het nieuwe devies: red jezelf, of hoepel op. Wie zich niet aanpast, de taal niet spreekt of zich schuldig maakt aan fraude of misdrijven, loopt een verhoogd risico om zijn nationaliteit weer kwijt te spelen. Imams die geen Nederlands spreken of de verlichte waarden van België niet omarmen, krijgen geen verblijfsvergunning meer.
Sociale zekerheid? Even vijf jaar wachten
België deelt de sociale koek niet zomaar meer uit. Voortaan moeten nieuwkomers vijf jaar geduld oefenen voor ze aanspraak kunnen maken op sociale bijstand. Voor EU-burgers die niet werken, gaat de kassa zelfs gewoon dicht. Zieke mensen vormen de enige uitzondering. Erkende vluchtelingen die toch een leefloon krijgen, moeten zich in een ‘versterkt integratietraject’ gooien. Lukt dat niet? Dan wordt hun steun systematisch afgebouwd.
Dringende medische hulp blijft een basisrecht, maar plastische chirurgie of orthodontie is een feestje voor eigen rekening. Voor oorlogsvluchtelingen zoals Oekraïners geldt: minder hulp, maar bonussen voor wie netjes integreert. Een wortel-en-stokaanpak avant la lettre.
Opendeurpolitiek? Vergeet het maar
Wie illegaal in het land is en denkt zich onder de radar te kunnen nestelen, krijgt een koude douche. De politie mag voortaan – onder voorwaarden – woningen van illegalen binnendringen. Hardnekkige weigeraars, criminelen en extremisten vliegen linea recta naar een gesloten centrum, met een enkeltje richting de grens. Bij massale illegale migratiestromen schroeft de regering de grenscontroles gewoon tijdelijk weer op. De overheid gsm en tablet van asielzoekers laten uitlezen. Op die manier wil Big Brother er ‘maximaal’ op toegezien dat ze geen loopje nemen met de waarheid. Wie weigert mee te werken, ziet zijn aanvraag linea recta de prullenbak in verdwijnen.
Gezinshereniging? Eerst maar eens een stevig inkomen
Voor wie zijn familie naar België wil halen, ligt de lat straks een pak hoger. Voortaan moet de aanvrager al minstens twee jaar legaal in het land wonen, én geslaagd zijn voor de taal- en inburgeringstest. Daarnaast moet hij of zij een inkomen van minstens 2.270 euro per maand hebben – 10 procent boven het minimumloon. Voor elk extra gezinslid komt daar nog eens 10 procent bovenop. Geen spaargeld of job? Geen hereniging.
Oekraïense oorlogsvluchtelingen worden niet gespaard: zij moeten eveneens twee jaar wachten voor ze familie kunnen laten overkomen. Wie niet zelfstandig zijn gezin kan onderhouden, kan de aanvraag op zijn buik schrijven. “Wie naar hier migreert, mag niet ten laste vallen van ons sociaal bijstandsstelsel”, klinkt het onverbiddelijk in het regeerakkoord.
Minder asielzoekers? Koop ze af!
De regering wil de instroom van asielzoekers drastisch terugschroeven. Volgens het Europese migratiepact zou België maar 12.000 asielzoekers hoeven op te vangen, tegenover de ruim 32.000 vandaag. Hoe dat moet? Simpel: ‘afkoop’. Voor elke asielzoeker die ons land niet opneemt, gaat er 20.000 euro naar een ander land dat wél opvangt.
Ook de gevangenissen worden aangepakt: een op de drie gedetineerden in België heeft geen geldige papieren. Inspiratie wordt gehaald bij Denemarken, dat een deal sloot met Kosovo om criminelen elders hun straf te laten uitzitten. De federale regering onderzoekt nu of een gelijkaardige deal met een ander land haalbaar is.
Sobere opvang en snellere asielprocedures
Opvangcentra worden voortaan ‘sober’. Bed, bad en brood blijven overeind, maar het zakgeld van 9,5 euro per week verdwijnt. Kleinschalige opvang? Exit. Asielzoekers worden zoveel mogelijk in grote, collectieve centra ondergebracht. Alleen de meest kwetsbaren krijgen nog een plekje.
De asielprocedure zelf moet dan weer sneller. Wie weinig kans maakt op erkenning – bijvoorbeeld uit Kosovo of Moldavië – krijgt een versnelde ‘fast track’-behandeling en een onmiddellijk terugkeertraject. Afgewezen asielzoekers die met procedures blijven rekken, worden ontmoedigd met lagere opvangrechten en hogere terugkeerpremies.
En om lange wachtrijen aan het Klein Kasteeltje te vermijden, schakelt de regering over op een online aanmeldingssysteem. Asielzoekers moeten voortaan digitaal een afspraak maken, zonder kampeertoestanden. Dar wil nog wel eens zien gebeuren inde praktijk.
Vluchtelingenstatuut? Tijdelijker dan ooit
Het statuut van ‘subsidiair beschermden’ wordt de nieuwe norm. Die bescherming is korter en makkelijker in te trekken dan het vluchtelingenstatuut, waardoor België minder aantrekkelijk wordt voor asielzoekers. Oorlog voorbij? Bescherming voorbij. En de overheid wil er ‘effectief werk’ van maken om die groep dan ook terug naar hun land te sturen.
Arizona sluit de poorten
De nieuwe federale regering kiest dus zonder blozen voor een harde koers. De sociale zekerheid wordt afgeschermd, de politie krijgt extra bevoegdheden, gezinshereniging wordt een lastige opdracht en de opvang wordt uitgekleed tot het absolute minimum. Nu nog afwachten of het werkt.
(Foto: Shutterstock)
